รักพี่มด

 

        รูปนี้วาด  รำลึกถึงพี่มด ( วนิดา  ตันติวิทยาพิทักษ์ ) 

        จะมีการทำบุญร้อยวันหลังจากที่พี่มดจากไป  ซึ่งจัดที่  หมู่บ้านใกล้เขื่อนปากมูน จ .อุบลฯ

ในวันที่ 14 มีนาคม นี้

 

         ตอนที่นึกว่าอยากวาดรูปให้พี่มด   เพราะตั้งแต่ ช่วงที่พี่จากไป   ต้น ธ.ค. ที่ผ่านมา

ขา เข่า  ก็ยังไปกายภาพบำบัดอยู่    เหตุที่ใช้งานหนักช่วงกลับมาจาก เขาใหญ่

 

         นั่งนึกถึง บทกวี ที่พี่มดเขียนไว้  " ปณิธานหิ่งห้อย "   อ่านอีกรอบจากหนังสือ

         ไม่ได้เจอพี่มดนานมาก  เพราะทุกช่วงพี่มดจะยุ่งเรื่องงานตลอดเวลา   ได้แต่พูดคุยทาง

โทรศัพท์  โทร. ให้กำลังใจและทุกอย่าง พี่มด จะพูดสั้นๆ หนักแน่น  นั่นก็สี่ปีกว่าได้

หลังเปลี่ยนไต

 

         นั่งหลับตา    บอกพี่มด   ในใจว่า

 

         " วาดรูปให้พี่มดค่ะ  "

 

                                      

 

                                      " ปณิธานหิ่งห้อย "   

                                ฉันคือหิ่งห้อย

                                ฉันจะเรืองแสงในยามที่ทุกสิ่งมืดมิด

                                ฉันจะบินว่อนฉวัดเฉวียน

                                เฝ้ามองความเป็นไปของสรรพสิ่งอย่างเงียบสงบ

                                ฉันจะมีอุเบกขา ต่อทุกสิ่งที่พบเห็น

                                จะไม่ยินดียินร้าย ต่อทุกข์โศกหรือรื่นรมย์

                                ฉันภาวนาให้ผู้คนที่ทนทุกข์และตัวฉัน

                                ได้หลุดพ้นจากโซ่ตรวนของกิเลสและเคราะห์กรรม

                                ฉันภาวนาให้พ่อแม่ พี่น้องของฉัน หลานของฉัน

                                เป็นเช่นหิ่งห้อย เรืองแสงร่วมกันบนหนทางธรรม

                                ฉันจะร่วมกับหิ่งห้อยนับล้านล้าน

                                ทอแสงสร้างขวัญขึ้นแทนหมู่ดาว

                                คราเมื่อพระอาทิตย์ส่องแสงพราว

                                หิ่งห้อยน้อยค่อยจากลา

 

                                                        วนิดา  ตันติวิทยาพิทักษ์

                                                  ศูนย์ฝึกวิปัสสนากรรมฐานโกเอ็นก้า

                                                          20 กันยายน  2546          

[บางทราย]

 "มด" คือคนของผู้ทุกข์ยาก

เธอมีทางเลือกในชีวิตมากมาย ที่จะเดิน

แต่เธอเลือกเส้นทางนี้

เส้นทางที่เธอต้องสละความเป็นส่วนตัว เพื่อส่วนร่วม เพื่อประชาชน

โดยเฉพาะประชาชนผู้ทุกข์ยาก

 

คนกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าหาความมั่งมี

ไม่ใช่ความผิดหรอก หากทางเดินนั้นบริสุทธิ์

แต่ถ้าย่างก้าวนั้นละเมิดคุณธรรมเพื่อส่วนรวม

หากย่างก้าวนั้นไปทำลายสิทธิขั้นพื้นฐานของคนผู้ทุกข์ยาก

คุณจะได้รับการสาปแช่ง และการต่อต้าน

นี่คือเส้นแบ่งชนชั้นทางสังคม

 

คนคนหนึ่งเลือกเดินเข้าไปอยู่ข้างผู้ทุกข์ยาก

เธอร่วมเดิน ร่วมพลังเพื่อเรียกร้องสิทธิในการทำมาหากิน

แม้ว่าสุขภาพเธอจะอ่อนล้า อันเป็นวัฎจักรแห่งชีวิต

แล้วเธอก็สละร่างลงสู่ผืนแผ่นดินอันเป็นที่สุด ของทุกชีวิต

เธอคือ "มด"

สุขคติคือสิ่งที่เธอสถิตอยู่

"มด" พวกเราคิดถึงเธอ