วันนี้เอารูป น้องพู่กันลงไว้ให้คุณพี่ คุณอา และคุณลุง-ป้า ทั้งหลายไว้ดูคะ ว่า เจ้าตัวจุ้นที่แม่แอบเอามาเล่านั้นน่าตาป็นไงคะ เป็นเงาของแม่โดยแท้เพราะว่าเมื่อแม่ไปไหน ที่ใด เป็นต้องติดตามทุกที่คะ ไม่ว่าจะเข้าค่าย ออกค่าย อบรม เอาเป็นว่าเมื่อแม่อยู่ที่ไหนเป็นต้องได้เห็น พู่กัน คะ จน บางครั้งเขาพูดเหมือนผู้ใหญ่มากคะ ที่เอะใจคือว่า เมื่อวันก่อนนี้มีเพื่อนแม่มาทำรายงานที่บ้านคะ เราก็คุยกันเรื่องนักเรียนที่โรงเรียนถึงว่าทำไงนักเรียนจึงอ่านไม่ออก และเรียนได้ไม่ดีนัก เราก็คุยกันแสดงความคิดเห็นกัน พอดีพู่กันก็นั่งอยู่และก็พูดว่า แม่คะหนูแสดงความคิดเห็นได้ไหม เราก็บอกได้คะ ว่ามา รู้ไหมคะพู่กัน ว่า ที่นักเรียนแม่เรียนไม่เก่งน่าจะเป็นเพราะเขาไม่มีแม่เป็นครูคอยดุที่บ้านคะ เราได้แต่บอกว่า ขอบคุณความคิดเห็นนี้คะ มีอีกคะ มีโฆษณาที่บอกว่าเครื่องสำอางค์แถมอะไรสักอย่าง แล้วเอาสาลเปามา มีสุนัขกิน ตอนแรกดิฉันไม่เข้าใจเลย พยายามดูหลายครั้งก็ไม่เข้าใจ จนพูดออกมาว่า เขาสื่ออะไรนี่ไม่รู้ มาเลยเจ้าพู่กันได้ยิน พูดเลย แม่ก็เขาไม่อยากได้แล้วเลยเอาใส่ตู้ปิดกุญแจเอาลูกกุญแจใส่สาลเปาให้สุนัขกินนะ ทำไมแม่ไม่เข้าใจนี่ ดิฉันก็กระจ่างคะ เลยนึกว่าถ้าเราสร้างปัญหาให้เด็กได้ใช้ความคิดก็น่าจะดีนะคะ นักเรียนในห้องของดิฉันเรียนอ่อนมากๆสงสารเขาคะจะนำวิธีใดมาแก้ไขดี นี่ต้องตามเขาขึ้นชั้นอีกปีเพราะเรารู้นิสัยเข้าจึงคิดว่าจะตามเขาไปอีกปี ป.6 ยอมรับว่าห่วงนักเรียนห้องนี้คะมีทั้งอ่านหนังสือไม่ได้ เขียนไม่คล่อง และพฤติกรรมน่าห่วง
วันหลังจะเล่าเรื่องนักเรียนในห้องคะ ว่าเป็นไงบ้าง
ไม่มีความเห็น