ความทุกข์มาให้เราฝึกฝนตนเอง
ช่วงนี้ผู้คนรอบข้าง รวมถึงเพื่อนร่วมงานหลาย ๆ คน อยู่ในอาการไม่สบายใจ บ้างก็เครียด เหนื่อย ท้อแท้..
ความจริงแล้ว ความทุกข์อยู่ใกล้ชิดเราเหลือเกิน..
หากความทุกข์เป็นสิ่งมีชีวิต คงจะน้อยอกน้อยใจ ที่มีแต่คนรังเกียจ ผลักไสไล่ส่ง ไม่มีใครต้องการ
ฉันเองก็ไม่ชอบเจ้าความทุกข์เหมือนกับใครต่อใคร..
หลายต่อหลายครั้ง เมื่อความทุกข์มาเยือน ก็ได้แต่พยายามผูกมิตรกับมัน บอกตัวเองและและเพื่อน ๆ ที่ระบายความทุกข์ให้ฟังว่า "ความทุกข์มาฝึกฝนตัวเรา ให้บทเรียนกับเรา"
นี่เป็นมุมที่ดีและประเสริฐอย่างยิ่งของเจ้าความทุกข์
เมื่อเกิดทุกข์ ทำให้เราตั้งสติ เพื่อหาทางออกไปจากทุกข์
บางครั้งก็ค้นพบว่า เหตุแห่งทุกข์มาจากตัวเรานั่นเอง
หลายคนบอกว่าฉันมองโลกในแง่ดีเกินไป..
แต่ฉันก็เห็นว่าเจ้าความทุกข์นั้นเป็นเพื่อนที่ดี แม้ว่าภายในใจลึก ๆ ก็อยากผลักไสมันออกไปเสีย
เดี๋ยวนี้พอเจ้าความทุกข์แวะมาทักทาย ฉันก็ได้แต่ถามในใจว่า "จะมาให้บทเรียนอะไรอีกล่ะ"
ขอสารภาพความในใจกับเจ้าความทุกข์หน่อย..
"ขอบคุณมากนะจ๊ะที่มาเยี่ยมเยือน ให้บทเรียนให้ฉันเติบโต"
ทุกวันนี้ฉันมีคติประจำใจว่า
"เมื่อเป็นสุข เก็บเกี่ยว เติมเต็ม ให้ชีวิต
เมื่อเป็นทุกข์ เฝ้าดู เรียนรู้ เพื่อเติบโต"
ความเห็น (12)
พระพุทธเจ้าตรัสว่า...
"การฝึกจิตที่ข่มได้ยาก เป้นของเบา. มักตกไปในอารมณ์ตามที่ใคร่ เป็นการดี. เพราะจิตที่ฝึกแล้ว นำความสุขมาให้"
บันทึกนี้พี่ใบไม้เขียนไว้นานแล้ว
แต่แจ๋วมาอ่านวันนี้...ถือเป็นโอกาสที่ดีค่ะ
สวัสดีครับคุฯjaewjingjing
ตามรอยน้องพันมาครับ
ย้อนกลับไปอ่านรอบสอง
เป็นอาหารสมองที่ต้องเค้ยวนาน รสหวานแห่งอักษรจะออกมา เป็นพุทธิปัญญาบำรุงรักษาจิตรให้รู้จักคิด วิเคราะห์ แยกแยะ หาทางออก
"เมื่อเป็นสุขก็เก็บเกี่ยวเติมเต็ม
เมื่อเป็นทุกข์เฝ้าดู เรียนรู้เพื่อเติบโต"
ขอบคุณที่ทำให้ได้หยุดคิดครับ
ขอบคุณค่ะ คุณประพันธ์(ติณ) ที่เข้าช่วยเติมเต็มบันทึกนี้
ขออภัยตอบช้าไปมาก ๆ เลย แหะ ๆ
คุณแจ๋วขา
ช่างเป็นคนนอนดึกที่ย้อนรอยมาอ่านบันทึกเก่า ๆ ท่ามกลางความสงบเงียบในยามค่ำคืนนะคะ ..^__^..
breakfast from my heart จ้า.... (^____^)
สวัสดีค่ะ คุณ บังหีม--ผู้เฒ่าnatachoei--
ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนแลกเปลี่ยนกันค่ะ
ชอบคารมความคิดเห็นของท่านบังหีมมากค่ะ
"เป็นอาหารสมองที่ต้องเคี้ยวนาน รสหวานแห่งอักษรจะออกมา"
ขออนุญาตนำคารมอันคมคายนี้ไปใช้บ้างนะคะ ..^__^..
แหม..ครูปูขา
ส่งอาหารเช้ามาทันเวลาพอดี กำลังหิวเลย หน้าตาก็น่ากิ๊น..น่ากิน..
ขอบคุณสำหรับน้ำใจค่ะ ..^__^..
และการฝึกตนก็ทำให้เราทุกข์(ด้วยนะครับ)
คุณกวินคะ
หากเราเลือกรับเอาแต่ความสุข และผลักไสความทุกข์ เราคงจะไม่ได้เรียนรู้อะไรนักในชีวิต
การฝึกตนนั้นอาจทำให้รู้สึกทุกข์ในระยะต้น แต่เมื่อสอบผ่านแล้ว และได้เจอสถานการณ์ใกล้เคียงเดิมอีกครั้ง จะไม่รู้สึกทุกข์เช่นเดิม กลับมองเป็นเรื่องธรรมดาเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเจอทุกข์ครั้งใหม่ เราอาจเปลี่ยนทัศนคติจากความรังเกียจ มาเป็นเรื่องท้าทายที่น่าเรียนรู้
ในธรรมชาติมีทั้งทุกข์และสุข ดีและไม่ดี เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้อย่างปกติธรรมดา
อันนี้ยังไม่ได้พูดถึงระดับสูงที่ข้ามพ้นทวิภาวะไปแล้วนะคะ
ขอให้คุณกวินเติบโตทางจิตวิญญาณต่อไปนะคะ ..^__^..
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่หญิงใบไม้
ส่งความคิดถึง จากก้นบึ้งหัวใจ
"เมื่อเป็นสุข เก็บเกี่ยว เติมเต็ม ให้ชีวิต
เมื่อเป็นทุกข์ เฝ้าดู เรียนรู้ เพื่อเติบโต"
มาเก็บตก บันทึกดีๆ เข้ามาบ้านนี้ แล้วอิ่มเอมใจ
พี่สาวสบายดีไหม ชีพจรลงเท้า ณ หนใด ส่งกำลังใจค่ะ :)
ดีใจจังที่น้องหญิงปูแวะมาเยี่ยนเยียนบันทึกเก่าแก่ของพี่ แถมส่งความคิดถึงจากก้นบึ้งหัวใจซะด้วย
น้องหญิงหายตัวไปไหนมาหรือ ตอนนี้ชีวิตเป็นเช่นใด อยู่แห่งหนเมืองใดเล่าน้องสาว
เมื่อเดือนก่อนพี่ใบไม้ฯ ชีพจรลงเท้าไปที่ลาวมาค่ะ ส่วนช่วงนี้ก็อยู่บ้านทำงาน ไม่ค่อยได้เดินทางออกนอกเมืองกรุงค่ะ
ส่งกำลังใจให้น้องสาวเบิกบานบนเส้นทางที่เลือกเดินนะจ๊ะ ..^__^..