กลยุทธจุดเทียนต่อไฟ หนูนิด - นายสายลม
หลายคนมีความตั้งใจ มีแนวคิดดีๆ มีความฝันและโครงการที่อยากทำ แต่ ณ เวลานี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ ทั้งงาน และภาระกิจต่างๆที่เข้ามาในแต่ละวัน ทำให้ความฝัน แนวคิด และโครงการที่อยากทำ เลยไม่ได้จังหวะลงมือทำเสียที
มีคนบอกว่า จะตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ เมื่อคิดจะทำสิ่งใด ต้องลงมือทำทันที แต่หลายคนกลับมองว่า สิ่งที่คิดไว้นั้น มันของตายอยู่แล้ว ทำเมื่อไหร่ก็ได้... สรุปแล้ว หลายสิ่งที่ว่าเป็นของตาย เลยตายสนิทจริงๆ
เมื่อหนูนิดไปเยี่ยม อ.วิทยากร เชียงกูลที่บ้านพักส่วนตัว แถวนนทบุรี ในวันนั้น เธอได้พบกับ อ.วิภา และได้แลกเปลี่ยนแนวความคิด จนเกิดแนวทางทำโครงการสร้างสรรค์หลายประเด็น เมื่อหนูนิดนำมาบอกกับนายสามลม ทำให้เขาเกิดความคิดมากมาย และรับปากว่า จะเขียนร่างโครงการส่งให้โดยทันที
เวลาผ่านไปไม่นาน นายสายลม ทั้งป่วย และมีภารกิจต่างๆเข้ามามากมาย ไม่มีเวลาพิมพ์ส่งข้อมูลให้หนูนิด จนเงียบหายไป...
จนถึงวันนี้ 2 มี.ค.51 หนูนิดโทรติดต่อกับนายสายลมอีกครั้งแจ้งว่า ทางชมรมศึกษาผลงานฯ มีแนวคิดทำโครงการผ้าป่าหนังสือ หลังแจ้งรายละเอียดสักครู่ นายสายลมบอก โอเคครับ เห็นด้วย พร้อมเสนอแนวคิดออกมาอย่างพรั่งพรู จะไปปรึกษากับพ่อครูบาสุทธินันท์ มองหาพื้นที่ทำโครงการ รายละเอียดและกำหนดการต่างๆต่อไป แล้วจะรีบแจ้งให้คุณหนูนิดทราบโดยเร็ว
ข้อคิด -
งานหลายอย่างในชีวิต ดูง่ายเหมือนกับการจุดไฟที่เทียนไข แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก
เทียนไขย่อมดับมอดได้เมื่อต้องลม
เฉกเช่นเดียวกับความฝัน แนวคิด โครงการที่อยากทำหลายเรื่อง
เมื่อจุดไฟขึ้นมาแล้ว ย่อมดับลงได้ ดังนั้น ย่อมต้องมีคนนำไฟมาต่อเทียนอีกหลายครั้ง
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะพี่บอน แวะมาทักทายค่ะ หายไปนาน สบายดีนะคะ
ความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามอยู่ที่นั้น อิอิอิ ถ้าพยายามถึงที่สุดแล้วสักวันความสำเร็จก็จะตามมาเองแหละค่ะ
แวะมาทวงซีดีด้วยค่ะ อิอิอิ
มาเลยครับ...
พร้อมเป็นอีกแรงหนุนให้ความฝันที่เคลื่อนต่อไป ...
เว้าอีหลี ...บ่ ได้ตั๋ว
ครูอ้อย มาทักทาย คุณบอนด้วยความคิดถึงค่ะ
แรงหนุนดีนะ ดีมากครับ หากมีโอกาสจะไปร่วมด่วยนะ