ประสบการณ์

ทำอย่างไร....? เมื่อท่านโกรธ

         เมื่อต้นเดือน กพ. ได้ร่วมทีมวิทยากรของ สคบศ.เพื่อจัดกิจกรรมโดยการเข้าค่ายอบรมเข้มให้แก่นักศึกษาเทียบระดับชั้นต่างๆ  ของ กศน.ประจำปี 2549  ณ สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา นครปฐม  มีกิจกรรมหนึ่งได้ตั้งโจทย์คำถามแก่สมาชิกว่า.....เมื่อท่านโกรธท่านจะทำอย่างไร....คำตอบที่ได้จากสมาชิกตอบกลับมามีอย่างหลากหลาย ที่พอประมวลได้คือการอดกลั้นและเริ่มนับหนึ่ง....สอง....สาม...(ตามระดับความโกรธ)...หลายคนตอบว่า...หยุดนิ่งเฉยๆเพื่อทำใจ....หลายคน..บอกว่าเดินออกจากจุดสถานการณ์ดังกล่าว...และก็มีเหมือนกันที่บอกว่าตอบโต้ทันที......มีสมาชิกท่านหนึ่งได้ยกมือขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส..น่าจะมีอาชีพประชาสัมพันธ์ (ใบหน้ารับแขก)...ได้เอ่ยว่า..เมื่อก่อนตัวเองเป็นคนหงุดหงิดโมโหง่าย โกรธง่ายเห็นอะไรไม่ถูกใจจะเกิดแรงต่อต้านทันที....มีวันหนึ่งไม่รู้อารมณ์เสียจากเรื่องอะไรได้ไปลงที่ลูกซึ่งเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราว...ซึ่งต้องจำมาจนวันนี้คือ...เมื่ออารมณ์เสียไปดุลูกที่เพิ่งเข้าเรียนไปไม่กี่สัปดาห์แต่ลูกกับพูดกับแม่ว่า....แม่..แม่...แม่รู้มั๊ย...เวลาแม่โกรธ หน้าของแม่เหมือนรูปนางยักษ์ในนิทานที่คุณครูเล่าให้หนูฟัง....ไม่เชื่อแม่ดูกระจก....ค่ะ..!  ดิฉันหยุดนิ่งเลย  แล้วค่อยๆเดินไปที่กระจก จริงอย่างลูกว่า....ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชั้นพกกระจกเงาอันเล็กๆไว้ในกระเป๋าเมื่อใดเกิดอารมณ์โกรธก็จะคลำที่กระเป๋าแล้วนึกถึงภาพวันนั้น....ไม่ต้องส่องก็รู้....จนได้มาอยู่ในสภาพปัจจุบันที่ท่านเห็น....(ยืนโปรยยิ้มให้กับเพื่อสมาชิกกว่า 180 คน.....เสียงปรบมือตามมาอย่างดัง....) ชั้นจำมาจนวันนี้  และยังได้เผื่อแผ่ไปยังคนที่รักและรู้อีก...เพื่อเป็นกุศล........

                                                                  ลุง  24/กพ./49