โค้ชส้ม Citrus
Miss. ปรีดิ์ฤทัย โค้ชส้ม ตั้งจิตญาณพัฒน์

วันที่ 5 เรียนรู้จากเกม และเส้นทางชีวิตของการเป็นกระบวนกร


นั่งนับทุกวัน ไม่ใช่อยากให้จบแล้วจะได้กลับบ้าน แต่เป็นห่วงว่าเราเรียนรู้มากพอที่จะไปถ่ายทอดต่อได้จริงหรือ

 

     หลังการเรียนรู้ผ่านไป 4 วันมีหลายคนบอกว่าเริ่มเบื่อ นั่งอยู่แต่ในห้อง เครียด เหนื่อย ไม่สนุก คงมี สายลับของกระบวนกรแทรกตัวอยู่ในพวกเราเป็นแน่  วันนี้ มาแปลก บอกให้ไปนั่งข้างนอกห้องสัมมนา ตรงที่อยู่ระหว่างสระว่ายน้ำกับสระบัวอันสวยงาม

     กระบวนกรเปิดเวทีด้วยการให้เล่นเกมสิงโตกินแกะ เป็นการเรียนรู้การทำงานเป็นทีมอีกรูปแบบหนึ่ง ที่ไม่ต้องใช้อุปกรณ์หรือการเตรียมการใดๆ มากมายอย่างที่เราเคยเห็น เคยจัดกันมา เกมสะท้อนพฤติกรรมความเป็นผู้นำสี่ทิศด้วยว่าใครเป็นแบบไหน สำหรับเราแล้วไม่ถนัด และไม่ชอบเกมการต่อสู้ที่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ ไม่ค่อยอยากเล่น คอยแต่ระวังว่าจะมีความไม่ปลอดภัยเกิดขึ้นหรือเปล่า  หลายคนก้นจ้ำเบ้าไปกับพื้นตอนวิ่งหนีสิงโต  บางคนกันสิงโตไม่ให้เข้ามากินแกะ ชักเก้าอี้หนี นั่งผิดที่เจ็บไปตามๆ กันแต่ไม่ได้หนักหนาอะไร มีคนเดียวที่เกิดแผลยาวที่แขนช่วงใต้ข้อศอกเลือดไหลมากจนต้องทำแผลปิดผ้าก๊อซ เพราะพลาสเตอร์ยาเอาไม่อยู่

     หลังจบกิจกรรม เปิดคำถามให้ตอบว่า

เกิดการวางแผนไหม

ทำตามแผนหรือไม่

เรียนรู้ที่จะชนะเกมอย่างไร

มีการปรับกลยุทธ์บ้างหรือเปล่า

ขณะเล่นเห็นตัวเองหรือไม่ว่ามีพฤติกรรมประเภทใด

พฤติกรรมของคนทั้งกลุ่มเป็นอย่างไร

 คำถามที่อาจารย์ใช้ สอนให้รู้ว่า การตั้งคำถามเพื่อเชื้อเชิญให้คนพูดต้องเป็นคำถามเปิด และกระตุ้นให้คิดในแง่มุมที่หลากหลาย

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

    ก่อนเที่ยงทีมงานจัดค่ายน้องใหม่เข้ามาชี้แจงกิจกรรมที่พวกเราต้องไปช่วยงาน ตอนบ่ายพวกเราเลยต้องมาแบ่งกลุ่มช่วยกันระดมสมองคิดกิจกรรมของค่ายน้องใหม่โดยใช้วิธีการของ World Café 3 รอบ รอบละครึ่งชั่วโมง

    ในวันนี้มีเหตุบังเอิญเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด มีน้องคนหนึ่งมาเล่าให้ฟังว่าพบ อาจารย์ คนไร้กรอบมาปรากฎตัวที่ใกล้ห้องสัมมนาช่วงที่พวกเรากำลังทำ World Café เรารู้สึกประหลาดใจ และเริ่มเชื่อในเรื่องของ Bonding ......ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

    <<< ระหว่างช่วงอาหารกลางวันเรามองไปที่โต๊ะอาหารของกระบวนกร ...


แล้วเกิดนึกถึง อ.คนไร้กรอบขึ้นมา จึงพูดกับน้องๆ ที่ร่วมโต๊ะเดียวกันว่า ตอนปีที่แล้วที่ไปฝึกกับ อ.รู้สึกเกิด Bonding กับอาจารย์ได้รวดเร็วมาก ทั้งที่ก่อนหน้านั้นโดยส่วนตัวไม่เคยรู้จักสนิทสนมมาก่อนเลย แต่ด้วยท่าที บุคลิก ความเมตตาของ อาจารย์ทำให้เรากล้าที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยน  พอตกเย็นไปที่ห้องพักกำลังจะเดินเข้าห้องก็ไปปะทะอาจารย์ที่หน้าห้องพักที่อยู่เยื้องกันนั่นเอง อ.ไปขี่จักรยานไม่นานก็มาร่วมวงลิงชิงบอลในสระน้ำกับพวกเรา  ช่วงกลางคืน อ.แวะมานั่งฟังเรื่องเล่าร่วมวงกับเราอีก >>>

จอมยุทธกระบวนกร

     ค่ำคืนนี้เหมือนกับจะฉลองอะไร บรรยากาศสบายมาก อ.ณัฐดีดกีต้าร์ให้พวกเราขอเพลง น่าสงสารน้องๆ Gen Y บางคนบอกว่า พี่ๆ ร้องเพลงอะไรกัน หนูไม่รู้จัก ร้องไม่เป็น เกิดช่องว่างระหว่างวัยอีกแล้ว ช่วงร้องเพลงเหมือนเราได้ปลดปล่อยความเครียดออกไป เกิดความรู้สึกผ่อนคลาย หลังจากนั้น เป็นเวที Story Telling เส้นทางชีวิตกระบวนกร มี อาจารย์กระบวนกร 3 ท่านเล่าเรื่องราวชีวิตความเป็นมาก่อนที่จะมาพบกัน ทำงานร่วมกัน เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ และช่วยให้เกิดการเรียนรู้จากเรื่องเล่า และรู้จักอาจารย์มากขึ้น ยังสงสัยว่าทำไมไม่เล่าตั้งแต่วันแรกๆ จะได้สนิทกัน หลอมรวมกันได้ง่ายขึ้น เร็วขึ้นกว่านี้

    ***กลับมาเติมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า กิจกรรมอีกอันหนึ่งที่สำคัญมาก คือ การเดินไปหาคนในห้องที่เราอยากขอบคุณ เขามากที่สุด ให้จับมือ มองหน้ากัน ไม่ต้องใช้คำพูด ใช้เพียงการสื่อสารผ่านมือและสายตา ชอบกิจกรรมนี้มากเช่นกัน สำหรับน้องผู้หญิงกับผู้หญิง หรือ ชายกับชาย ก็กอดกันได้ กิจกรรมนี้แหละ ที่ อ.คนไร้กรอบก็เข้ามาร่วมด้วย ตอนที่ อ.เดินมาเจอ อ.บอกก่อนที่จะวางมือบนศีรษะเรา เป็นการถ่ายทอดพลังผ่านฝ่ามือ ที่รู้สึกว่าได้รับสิ่งมีค่าจากท่านอาจารย์ให้เรามีพลังก้าวต่อไป***

    อารมณ์ที่เกิดขึ้นจากช่วงร้องเพลง ก่อเกิดกิจกรรมยามราตรีต่อเนื่อง มีการเปิดวงร้องเพลงกันจนถึงตีหนึ่ง ในขณะที่เราไปร่วมวงได้แค่ห้าทุ่มเพราะเกรงใจน้องร่วมห้องพักที่เขาไม่ร่วมร้องด้วย และเราก็ไม่อยากไปเคาะประตูเรียกกลางดึก  แม้จะไม่ได้อยู่ในวงร้องเพลง แต่ฟังจากสิ่งที่คนร่วมวงมาเล่าให้ฟังในวันถัดไป ก็พอจะเห็นภาพลางๆ และผลลัพธ์ว่าเกิดอะไรขึ้นมาบ้างในหมู่วงที่ไม่เป็นทางการในบรรยากาศชิล ชิล แบบนี้

    โดยส่วนตัว แม้ว่าพลังจะกลับคืนมามาก แต่ยังคาใจกับคำถามที่แขวนไว้ เมื่อไรจะได้คำตอบพรุ่งนี้ เหลือเวลาอีกครึ่งวันเอง กับเรื่องที่ยังต้องคุยอีกหลายเรื่อง จะมีพื้นที่ได้คุยเกี่ยวกับการจัดการกับความกลัวหรือไม่ ???

คำสำคัญ (Tags): #dialogue#กระบวนกร
หมายเลขบันทึก: 167118เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2008 18:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

Key Learning : We can always learn something from a well- designed "Game"  ( fun with purpose )

Challenge : Whether such learning is meaningful to the learners or not ??? or Whether we can apply such learning into our real life game or not ??

Dear KP

As for key learning you post, we can learn from the game if we intend to observe behaviors of every player even ourselves during playing.

 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท