เรื่องของน้ำตาล

             สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำตาลค่ะ หนูอยู่บ้านที่เชียงใหม่ค่ะตอนที่หนูมาอยู่บ้านนี้ใหม่ๆ หนูเพิ่งอายุได้เดือนกว่า ตัวหนูเป็นสีน้ำตาลเข้มสวยมากเลยค่ะ  ใครๆช่วยกันคิดชื่อให้หนูมากมาย เช่น แอน ชมพู่  ฮันนี่  มาดอนนา ฯลฯ แต่ตกลงกันไม่ได้สักที พอดีพ่อกลับจากทำงานมาถึงก็บอกว่า ชื่อน้ำตาล สิ ขนเขาเป็นสีน้ำตาลนะ เท่านั้นแหละทุกคนก็เออออไปด้วยหนูก็เลยต้องชื่อแบบนี้แหละ อันที่จริงหนูก็อยากมีชื่อเหมือนดาราเหมือนกันนะ โก้ดีออก       

  แม่เขาดูเหมือนจะตื่นเต้นเป็นพิเศษที่ได้หนูมาเลี้ยงที่บ้าน แม่บอกว่าไม่ได้เลี้ยงหมาไว้ในบ้านนานแล้วตั้งแต่มีลูกเพราะหมอบอกว่าเวลาเลี้ยงเด็กอ่อนไม่ควรเลี้ยงหมาเพราะอาจนำเชื้อโรคมาสู่เด็กได้ อีกทั้งคุณยายก็ไม่ค่อยชอบเลี้ยงหมาบนบ้านด้วย แต่คุณยายตายไปตั้งแต่เดือนพฤษภาคมก่อนหนูเข้ามาอยู่ได้สักสามเดือน แม่คงเศร้าและเหงา เพราะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน ลูกสาวก็ไปเรียนต่างประเทศ พอมีคนยกหนูให้แม่ก็รีบไปรับเอามาเลย          ตอนแรกพ่อก็ไม่ค่อยจะพอใจเหมือนกันที่แม่เลี้ยงหนูไว้ในบ้านแม่ก็อ้อนวอนพ่อว่าขอให้อยู่สักพักหนึ่งพอให้โตสักหน่อยก็ค่อยให้ไปอยู่นอกบ้าน แล้วแม่ก็ซื้อกรงอย่างดีสีม่วงซะด้วยมาให้หนูนอน แถมตอนแรกๆแม่ยังนอนเฝ้าหนูที่ข้างกรงอีกต่างหาก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกคนจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วละ  เพราะบางวันหนูเล่นเพลินๆอยู่ข้างนอกไม่ทันไรก็จะถูกเรียกตัวเข้าบ้านทุกครั้ง         

 พี่เลี้ยงของหนูเขาชื่ออาเล็กค่ะ ตอนแรกพี่อาเล็กเขาก็ไม่ชอบหนูหรอกค่ะเขางอนคุณแม่ด้วยที่เอาหนูไว้ในบ้าน แต่หนูก็ระวังตัวไม่ให้พี่อาเล็กเขารังเกียจนะคะ เวลาพี่เขาเรียกให้ไปฉี่ไปอึนอกบ้านหนูก็วิ่งไปตามเขาสั่งทุกครั้งไม่เคยทำเลอะเทอะเลยค่ะ เวลาเขาจะอาบน้ำให้หนูก็จะวิ่งลงในอ่างอย่างเร็วเลยค่ะ พี่อาเล็กเขาชอบออกคำสั่งแล้วนับ หนึ่ง...สอง....ซ้าม     ถ้าครบสามแล้วหนูยังไม่ทำตามสั่งเขาก็จะดึงหูเลยค่ะ  แต่หนูไม่ยอมให้เขาลงโทษง่ายๆหรอกค่ะ พอนับแค่ สอง หนูก็กระโจนพรวดแล้ว  พูดแล้วจะหาว่าคุย ตอนนี้พี่อาเล็กรักหนูยังกะอะไรดี เวลาเขาไปข้างนอกกลับมาต้องซื้อหมูปิ้ง หรือลูกชิ้นปิ้งสุดโปรดมาให้หนูทุกครั้ง          

 อันที่จริงหนูก็ไม่ใช่หมาตัวเดียวในบ้านนะคะ ที่บ้านมีหมาหกตัวรวมหนูด้วย ตอนหนูมาใหม่ๆพ่อก็บ่นว่าเลี้ยงแมวห้า หมาหกมันไม่ดีคนเขาถือว่ามันไม่เป็นมงคล  แม่ก็บอกว่างั้นก็ไปหามาเพิ่มอีกตัวนะ พ่อไม่ตอบแต่มองแม่ค้อนๆ  หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าซันไชน์อยู่ๆก็ป่วยแล้วก็ตายไปเลยแม่เสียเงินค่าหมอไปหลายพันก็ช่วยไม่ได้ พ่อก็เลยบอกว่า ตอนนี้มีห้าตัวก็ดีแล้วแม่ไม่ค้องไปหามาเพิ่มอีกก็ได้  ตอนนี้บ้านเรามีแมวสามตัวหมาห้าตัวค่ะ  ห มาตัวอาวุโสที่สุดชื่อกูดดี้เป็นแม่ของซันไชน์ที่ตายไปแล้วนะแหละค่ะที่จริงเขาเป็นหมาหางกุดมาแต่กำเนิดค่ะแม่เลยตั้งชื่อว่ากูดดี้  อีกตัวชื่อมาเฟียค่ะแต่ไม่ดุหรอกค่ะชอบเห่าข่มขวัญผู้อื่นพอเขาเอาจริงพี่แกจะวิ่งหางจุกตูดเลยค่ะ  ที่จริงมาเฟียก็รูปหล่อดีนะคะแต่หนูไม่ชอบคนขี้ขลาดค่ะไม่มีมาดพระเอกซะเลย อีกตัวชื่อโทนี่ค่ะชอบมาแอบดมๆหนูเหมือนกันแต่หนูไม่ชอบเขาหรอกค่ะเพราะเขาตัวเล็กกว่าหนูแถมยังขี้เหนียวด้วย ไม่ชอบแบ่งปันข้าวให้คนอื่น เวลากินข้าวก็ไม่กินพร้อมคนอื่น พอตัวอื่นกินหมดแล้วมาขอแบ่งเขาก็ไม่ยอมให้ใครค่ะ ไม่สปอร์ตเลย   อย่างนี้เขาเรียกหมาหวงก้างหรือเปล่าคะ อันที่จริงอาหารเราไม่ค่อยมีก้างหรอกค่ะหนูก็เปรียบเทียบไปงั้นแหละ 

ตัวสุดท้ายชื่อโดนัทค่ะเป็นหมาพันธุ์โกลเด้นค่ะโดนัทแก่แล้วค่ะ   ตัวใหญ่ใจดีชอบไซร้หมัดให้หนูเรื่อยเลยค่ะ เวลาหนูว้าเหว่คิดถึงแม่หนูก็จะไปหาโดนัทเขาก็จะมองหนูอย่างอ่อนโยนแล้วไซร้หมัดให้ค่ะทำให้หนูรู้สึกดีขึ้น แม่เล่าว่าโดนัทมาจากไหนไม่มีใครรู้อยู่ๆก็มาอยู่ด้วยไล่ก็ไม่ไป แถมยังสุภาพเรียบร้อยแสนรู้ แม่ก็เลยรับไว้อยู่ด้วยกันแต่เวลามีงานลอยกระทงโดนัทจะกลัวเสียงประทัดมาก เวลามีเสียงจุดประทัดเขาจะกลัวจนตัวสั่นแล้วมุดเข้ามาอยู่ในกรงสีม่วงน้อยๆของหนูทุกครั้ง เลยสันนิษฐานกันว่าโดนัทคงหนีประทัดที่บ้านมาแล้วหลงมาอยู่กับเรา               

 วันนี้หนูเล่าเรื่องตัวเองมายาวแล้วถ้ามีอะไรตื่นเต้นหนูจะมาเล่าใหม่นะคะสวัสดีค่ะ