วันเสาร์อาทิตย์ ซึ่งเป็นวันหยุดราชการ ถ้าผมไม่มีงานอะไรที่เร่งด่วน ผมมักจะกลับบ้านที่จังหวัดสมุทรปราการ บ้านหลังนี้ซื้อมา 18 ปีแล้วนะครับ ที่ว่างบนเนื้อที่ 60 ตารางวาผมจะปลูกต้นไม้เต็มไปหมด ทั้งไม้สวยงาม ไม้ผล จิปาถะ มีมะม่วง 2 ต้นได้กินลูกทุกปี ละมุดอีก 1 ต้น กล้วยนำว้าอีกกอใหญ่ บ้านผมจึงร่มเย็นสบาย ไม่ต้องใช้แอร์เวลาหน้าร้อน
บ้านนี้ชื่อว่า บ้านรัชพร ครับ หลายคนเดาว่าเป็นนามสกุลของผม แต่ไม่ใช่หรอกครับ ผมนำเอาชื่อท้ายของลูก 2 คน มาผสมกัน ดิ๊ฟ ชื่อจริงว่า คคนัมพร ผมก็เอาคำว่า พร มา ส่วนนายดอย ชื่อจริงว่า เวสารัช ผมก็เอาคำว่า รัช มา พอผสมกันเป็น บ้านรัชพร แปลว่าบ้านที่ได้รับพรจากในหลวง ครับ
ถ้าอยู่บ้านผมจะใช้เวลาที่มีอยู่ ให้หมดไปกับการอ่านหนังสือและดูแลต้นไม้ หยิบโน่นฉวยนี่ไปเรื่อย เพลินดีครับ อย่างวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมเหลือบดูต้นมะละกอที่เพาะไว้เริ่มจะโตพอที่จะแยกได้แล้ว ทับทิมด้วย ลงมือทำทันที เอาแกลบที่รองหมูหลุมที่ขอจากชาวบ้านมาผสมกับดินถุง กะสัดส่วนให้เหมาะสม แยกมะละกอใส่กระถางละต้น ได้ 10 กระถางพอดี แยกต้นทับทิม อีก 4 ต้น เรียบร้อย ยืนชื่นชมผลงานของตนเองอย่างสบายใจ มีความรู้สึกว่าอยากบอกกับต้นไม้ โตเร็ว ๆ นะ เพราะเรารักเองจึงพยายามประคบประหงมขนาดนี้
ทันใดนั้น สายตาเหลือบไปเห็นต้นชวนชมที่ออกดอกสีแดงสด บนโต๊ะข้างต้นมะม่วงบอกตัวเองว่าชักไม่มั่นใจว่าเรารักต้นไม้จริงหรือ เพราะชวนชมต้นนั้น มันก็คือต้นไม้ที่ผมรักแต่ต้องการดูแลเขาในลักษณะบอนไซ ถ้าเขาพูดได้แล้วเกิดถามผมว่า นายรักพวกผมไม่เท่ากัน ต้นไม้ทั่ว ๆ ไป นายใส่ปุ๋ยพรวนดิน ให้น้ำ ให้อาหารอย่างสมำเสมอ แต่ผมละ อยู่ในกระถางใบนิดเดียว แถมไม่ค่อยได้น้ำ ได้ปุ๋ย จนร่างกายแคระแกรนหมดแล้ว ผมจะตอบเขาว่าอย่างไร
ผมคิดย้อนไปถึงการทำงาน ผมมีหน้าที่บริหารคน มุ่งหวังให้งานที่เกิดจากผลิตผลของคนออกมาดีที่สุด แต่ถ้าผมเลือกที่รักมักที่ชัง ดูแลเขาอย่างไม่เสมอภาค เขาคงบอกว่าผมไม่มีความยุติธรรม และนับวันองค์กรก็จะพบกับความล่มจม คนกับต้นไม้ไม่เหมือนกันนะ โชคดีเหลือเกินที่ต้นไม้เขาพูด ไม่ได้
บันทึกนี้ลึกซึ้งครับ ถูกใจคนชอบต้นไม้แต่มีโอกาสปลูกเฉพาะในกระถางอย่างผมมากครับ
ลูกผมพึ่งคลอดเมื่อสองเดือนที่แล้ว และผมตั้งชื่อเล่นว่า "ต้นไม้" ครับ ในตอนนี้ผมเลยแยกความแตกต่างระหว่างคนกับต้นไม้ไม่ออกครับ เพราะต้นไม้นั้นร้องเสียงดังครับ
ตามมาอิจฉาคนมีต้นไม้สวย ๆ ครับ ของผมส่วนใหญ่ ผบ.ทบ. เป็นคนปลูกครับ เราเป็นคนคอยชื่นชม
......ไม่ได้มาทักทายซะนาน ท่าน ผอ.คงสบายดีนะครับ...
สวัสดีค่ะผอ.น้อย
หนูอ๊อด
สวัสดีครับ ดร.ธวัชชัย
ยอมรับนะครับว่า ผมเป็นคนชอบต้นไม้ เพราะประโยชน์มหาศาลครับ เสียดายที่มีพื้นที่ในการปลูกน้อย ไม่เฃ่นนั้นผมจะปลูกไม้ 3 อย่าง ประโยชน์ 4 อย่าง ตามแบบฉบับของอาจารย์ยักษ์ (คุณวิวัฒน์ ศัลยกำธร) เขา แต่อยากจะบอก ดร.ธวัชชัยว่าอย่างนี้ครับ ทันทีที่ผมเปิดรั้วบ้าน ผมมีความรู้สึกว่าต้นไม้ทุกต้นในบ้าน เขาสั่นใบรับนายของเขา ที่กล้าพูดอย่างนี้เพราะเขาเกิดมาได้เพราะน้ำมือของผมเองครับ ขอบคุณครับ
เรียนอาจารย์รัฐเขต (อาจารย์Blog)ของผม
เห็นอาจารย์หายไปคิดว่าไปติดสาวที่ไหน ก็ดีครับอาจารย์ที่มีคนปลูกต้นไม้ให้ชื่นชม ในเชิงของความรักอาจารย์กำลังมีจุดสะสมความรักนะครับ แฟนอาจารย์เขารักต้นไม้ เขาจะถ่ายทอดความรู้สึกดี ๆ ความรักอันละเอียดอ่อนให้กับต้นไม้ นอกเหนือจากความรักความเข้าใจที่เขามีต่ออาจารย์แล้ว อาจารย์ยังสามารถขอความรักเพิ่มเติมได้อีก โดยเบิกจากความรู้สึกดี ๆ ที่แฟนอาจารย์มอบให้ต้นไม้ อาจารย์ลองขอจากต้นไม้นะครับ เชื่อว่าต้นไม้ไม่ปฏืเสธแน่นอน ผมไม่เคยลืมว่าอาจารย์เป็นครูของผมนะครับ
เรียน น้องสาวแดนช้าง
*ขอบคุณที่ยังระลึกถึงกันอยู่ ช่วงงานยุ่งมาก คิดดูงานเท่าเดิมแต่คนน้อยลง ก็เหมือนงานมากขึ้น
* ได้ข่าวว่าเจ้านายของอ๊อด กำลังเดินสายเผยแพร่แนวคิดเกี่ยว ครม.ตำบล วันก่อนพรรคพวกที่ชัยภูมิโทรมาเล่าให้ฟัง
* ถ้าพี่เกษียณอายุราชการไป อ๊อด ว่าจะดีใหมถ้าจะนำเอาสาระดี ๆจาก Blog ของพี่ที่ผ่านการคัดกรองแล้ว ไปพิมพ์ในหนังสือที่ระลึก
* ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะครับ
สวัสดีครับ พี่สมนึกที่นับถือ
ผมก็ชอบปลูกต้นไม้ครับ ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ ไม้ยืนต้น ความรู้สึกจริงๆ แล้ว ผมรักต้นไม้ทุกต้นไม่เท่ากันครับ ไม้ต้นไหนที่ชอบก็จะดูแลเป็นพิเศษ ต้นไม้ที่ไม่ชอบก็จะดูแลผ่านๆ
ถามว่าทำไมชอบต้นนี้ ไม่ชอบต้นนั้น มันก็บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ
คงจะคล้ายๆกับคน ละมั้งครับ ในการบริหารคน ผมก็จะพยายามไม่ให้เลือกที่รัก มักที่ชัง แต่มันก็ยากอยู่เหมือนกันครับ เพราะบางคนเราก็ชอบ ขณะที่บางคนเราก็ไม่ชอบ แต่ก็จะปฏิบัติกับคนที่ไม่ชอบด้วยความเป็นธรรมที่สุด
ขอบคุณครับ