งานจัดเก็บเอกสารเป็นหมวดหมู่...เรียนรู้ผ่านการทำจริง...โอ๊ย...ซะไม่มี
หลังจากการตรวจประเมินภาควิชาพยา-ธิวิทยาโดยราชวิทยาลัยฯที่ผ่านไปเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (กำลังหวังว่าจะมีผู้ใจดี เก็บมาเล่ารายละเอียดอยู่ค่ะ) พวกเราชาวหน่วย Chem ที่ได้รับคำชมมาก่อนหน้านี้จากการ internal audit ของเรากันเองว่า มีระบบเอกสารดี ก็มีอันตื่นจากความฝันหวาน เพราะเอกสารหลายๆส่วนของเราจัดเก็บเสียสวยงามในคอมพิวเตอร์ค่ะ พอท่าน auditor ถามหาอะไร เราก็จะมีอันต้องไปค้นหาในคอมพ์ กว่าจะพิมพ์ออกมาให้ท่านดูได้ก็เสียเวลาหลายทีเดียว เพราะจำเพาะจะเป็นช่วงวันที่ผ้าหมึกพิมพ์ของเราสีดำหมดอีกต่างหาก พิมพ์ออกมาเป็นสีอื่น เส้นตารางที่เป็นสีดำก็ไม่ยอมมี โอ๊ย...หน้าแตก หมอไม่รับเย็บกันเลยทีเดียว
ส่วนเอกสารที่จัดเก็บอยู่ในห้องแล็บก็ยังไม่ได้จัดเป็นรูปแบบเดียวกันทั้งหมด เนื่องจากเราไม่สร้างอะไรใหม่ที่เป็นการสร้างภาพ แต่เราใช้วิธีจัดการให้โค้ดฟอร์มต่างๆที่เรามีใช้อยู่แล้วให้เป็นไปตามระบบ ISO15189 ที่ทางภาควิชากำหนดมาให้ใน QP (Quality Procedure) แต่ข้างแฟ้มต่างๆของเรายังไม่มีป้ายใหม่ให้เห็นได้ชัดเจน แล้วค่อยๆเพิ่มเอกสารที่จำเป็นต้องมีไปตามสภาพการณ์จริงๆ
ผลพวงจากการตรวจเยี่ยมครั้งนี้ ทำให้เราได้รับความชัดเจนยิ่งขึ้น ถึงสิ่งที่เราต้องมี ต้องจัดทำ แต่สิ่งที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งสำหรับพวกเราชาวห้องแล็บ ที่งานบริการประจำก็ท่วมท้นอยู่แล้ว และไม่มีเลขานุการที่จะช่วยจัดการเอกสารให้เรา ก็คือเวลาค่ะ เรียกได้ว่า ทุกนาทีมีค่ายิ่ง ช่วงบ่ายที่พอจะมีเวลาหายใจหายคอจากงานแล็บ ก็ต้องสับหว่างระหว่างงานเอกสารกับการตรวจแล็บที่มีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง สัปดาห์นี้ตัวเองอยู่ในจุดที่งานแล็บน้อยสุด แต่เป็นงานที่ถ้าส่งมาก็ต้องตรวจทันที มีงานเข้ามาทุกวันไม่เคยเว้นเลย ทำให้ต้องวิ่งสลับหว่างระหว่างงานแล็บกับงานเอกสารตลอดเวลา
2-3 วันที่ผ่านมา ได้ช่วยกันจัดการกับแฟ้มเอกสารทั้งหมดในหน่วย น่าชื่นใจสมาชิกทุกท่านที่ลงมือช่วยกัน คนละไม้คนละมือ ตั้งแต่แกะป้ายเก่า ตัดป้ายใหม่ แปะกับกระดาษกาวใส เอาไปแปะข้างแฟ้ม ใครทำอะไรได้ก็ลงมือช่วยกันเท่าที่จะทำได้ เชื่อว่าพรุ่งนี้เราคงจะมีภาพงามๆของผลงานพวกเราชาวแล็บ Chem มาฝากกันค่ะ หลังจากที่ทั้ง โอ๊ย...ทั้ง เฮ้อ...ในใจไปหลายๆๆๆรอบ
ความเห็น (1)
ก่อนอื่นต้องขอชื่นชมกับพวกเราชาวแล็บchem ขนาดงานเต็มมือผลงานก็ออกมาดีคะ การที่ให้คนอื่นมาเป็นกระจกเงาแล้วส่งสะท้อนให้เห็นตัวตนของเราแล้วนำมาปรับปรุงแก้ไขก็เป็นสิ่งที่ดีมากเลยคะ
การทำงานทุกอย่างต้องมีอุปสรรค ทุกคนจึงกลัวอุปสรรค แต่อุปสรรค....... กลัวคนทำงานจริง
ให้คิดว่าองค์กรนี้เป็นบ้านหลังแรกของเรา เพื่อไปจุนเจือและหล่อเลี้ยงบ้านหลังที่สองของเรา(ครอบครัวที่อบอุ่นของเรา) ดังนั้นบ้านหลังแรกมีบุญคุญต่อเรามาก ขอให้คิดว่าทำงานเพื่อตอบแทนบุญคุณ
ห้องchemเป็นห้องที่พวกเราชื่นชมในทุกเรื่อง ไม่มีใครตำหนิคะ ดังนั้นขอให้สบายใจได้ ก็แก้ไขและทำเพิ่มเติมในสิ่งที่เค้าได้เสนอแนะ เป็นกำลังใจให้และยินดีช่วยเหลือทุกเรื่อง