การสื่อสารที่สานสายใยแห่งจิตใจคนสู่กัน...เพิ่มพลังให้ชีวิตทั้งทางตรงและทางอ้อม
วันนี้แวะเข้าไปเยี่ยมชานชาลาแห่งการเรียนรู้ของพวกเราชาว ม.อ. ที่ Share.psu.ac.th ซึ่งเปิดตัวมาได้เกือบ 4 เดือนแล้ว เพื่อเป็นพื้นที่เพื่อการเผยแพร่ แบ่งปัน แลกเปลี่ยน เรียนรู้ ของชาว ม.อ. ตอนนี้เรามีสมาชิกจากทุกวิทยาเขต และเขตการศึกษาใน 5 พื้นที่คือ หาดใหญ่ ภูเก็ต ตรัง สุราษฎร์ธานีและปัตตานีเกือบ 800 คนเข้ามาใช้งาน แม้ตัวเองจะยังไม่มีเวลาลงไปเขียนเต็มตัวทุกวัน เพราะตั้งใจไว้ว่าจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับงานประจำมากกว่าที่เขียนใน GotoKnow แต่ก็พยายามแวะเวียนไปเขียนไปอ่านอยู่เรื่อยๆ
พบสิ่งที่ทำให้ประทับใจเหมือนที่เขียนเป็นชื่อบันทึกว่า การที่คนเราได้สื่อสารถึงกันโดยใช้ความรู้สึกจากตัวเราจริงๆ ไม่ใช่เฉพาะส่วนที่เป็นการแบ่งภาคเพื่อทำงานเท่านั้น ทำให้เกิดพลังส่งเสริมกันจริงๆ ได้เห็นสมาชิกชาวม.อ.ของเราที่ต่างก็ไม่เคยพบหน้าค่าตา ก็ได้รู้จักและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ให้กำลังใจกัน ตัวเราเองเป็นคนอ่านเท่านั้นก็ยังพลอยรู้สึกดีๆไปด้วย
ซึ่งความรู้สึกดีๆนี้ก็เกิดเช่นเดียวกันเวลาที่เข้ามาอ่าน GotoKnow แม้ตัวเราจะไม่ได้มีเวลาเขียนต่อยอด ทักทายอะไรใคร เพียงการได้อ่านบันทึกและความคิดเห็นที่มีการแลกเปลี่ยนกันไว้ในทุกๆบันทึก ก็จะรู้สึกมีพลังอย่างประหลาด ยิ่งอ่านบันทึกที่มีการแลกเปลี่ยนให้กำลังใจ ปลอบโยน ให้ข้อคิดแก่กัน แม้เราเป็นคนนอกวงก็ยังรู้สึกว่าได้รับพลังดีๆเหล่านั้นแผ่มาถึงด้วย
คิดย้อนไปถึงในภาควิชาพยา-ธิฯของเราก็เช่นกัน หลังจากที่เรามีกิจกรรมต่างๆที่นอกเหนือจากงานประจำกันมากขึ้นในยุคคุณเอื้อ KM ซึ่งรวมไปถึงการสื่อสารใน GotoKnow วารสารสายใยพยา-ธิ เราได้เห็นว่า คนของเราทุกระดับชั้นต่างก็ส่งพลังดีๆให้กันมากขึ้น ขยายวงกันไปทั่วทั้งภาคที่มีกันอยู่ตั้งประมาณ 200 คน 4 ชั้นของตึก จากที่แต่ก่อนเราอาจจะส่งพลังกันเฉพาะในหน่วยของเราหรือหน่วยใกล้เคียงเท่านั้น
ยืนยันมั่นคงได้ว่า การจะพัฒนาองค์กรไม่ว่าเล็กใหญ่แค่ไหน การให้คุณค่ากับความคิด จิตใจของ"คน"ในองค์กร คือแนวทางที่มีพลังที่สุด
ความเห็น (2)
ขอแบ่งพลังมาบ้างนะคะ ช่วงนี้พลังตกอย่างแรงค่ะ คิดถึงพี่โอ๋นะคะ
มาอ่านและมาขอบคุณค่ะ...