ตะลุยโรงหมอ..ป่วยจนได้ นี่แหละชีวิต
เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก
หลังจากเมื่อรู้ตัวเองว่าร่างกายของตัวเองไม่ค่อยจะดีเหมือนเดิม
สองอาทิตย์แล้วที่ซื้อยาหมอตี๋มากินเอง แต่ก็อาการไม่ดีขึ้น .. เอาวะ วันนี้ต้องไปหาหมอเป็นแน่แล้ว โฮ่โฮ่ ..
.....................................................
ผมหอบตัวเองขึ้นมา อาบน้ำ แต่งตัว เข้าสำนักงานเพื่อบอกหัวหน้าว่า " ไม่ไหวแล้ว ขอไปเยี่ยมคุณหมอที่โรงพยาบาลแป๊ปนึง " อิอิ พี่พี่ที่ทำงานก็เห็นดีด้วยเป็นอย่างยิ่ง หลังจากที่ทุกคนต่างก็เคยคะยั้นคะยอให้ผมไปหาหมอตรวจร่างกายตั้งนาน และด้วยความดื้อของผมเอง 5555 จึงไม่ได้ไปจนถึงวันนี้ วันที่ร่างกายมันบอกว่า " ไม่ไหวแล้ว "
.....................................................
ระหว่างทางจากที่ทำงานของผมถึงโรงพยาบาลก็ไม่ไกลกันนัก " วันนี้วันศุกร์ ผู้ป่วยคงไม่เอยะหรอกมั้ง " ผมนึกในใจ คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานในการตรวจอาการของผม ผมหวังว่าอย่างนั้น ...........เมื่อผมไปถึงโรงพยาลกลับไม่เป็นเช่นที่ผมคิด " โห คนเพียบเลย "
.....................................................
ผมยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่บริเวณห้องโถงใหญ่อยู่พักนึง ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง สายตาก็พลันสำรวจดูผู้คนที่กำลังนั่งรอตรวจ และเหล่าบรรดาญาติพี่น้องของผู้ป่วยที่ตามมาให้กำลังใจกันด้วยความห่วงใย " มะเดี่ยวมาทำอะไรคะ " เสียงหวาน ๆ แว่วมาทักทายผมทางด้านข้าง ผมหันไปมองตามเสียงนั้น " อ่อ สวัสดีครับพี่ คือผมว่าจะมาให้หมอดูอาการหน่อยอ่ะครับ " ผมทักทายพี่สาวนางพยาบาลซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเพราะเป็นลูกค้าประจำที่ธนาคาร ( แต่ผมก็ไม่รู้จักชื่อเล่นพี่เค้าจริง ๆ คงไม่ว่ากันนะครับ ) หลังจากที่พูดคุยทักทายกันเป็นเวลาประมาณสิบห้าวินาที พี่เค้าก็แนะนำให้ผมทำตามขั้นตอนต่าง ๆ ตั้งแต่ ยื่นบัตร 1.....2.......3.......... จนกระทั่งผมได้พาตัวเองมานั่งรอตรงหน้าห้องตรวจเพื่อที่จะรอเรียกชื่อให้ไปนั่งรอตรวจที่หน้าห้องตรวจอีกทีนึ่ ( พอถึงตรงนี้คงไม่งงนะครับ อิอิ )
....................................................
ระหว่างที่ผมนั่งรอ ความคิดต่าง ๆ ในหัวก็พลันแล่น วิ่ง วุ่นวาย พันกันไปหมด ผมค่อย ๆ ตั้งสติ พยายามหายใจเข้าออกให้เป็นจังหวะ " ผมเข้าใจชีวิตมากขึ้นก็วันนี้นี่เอง " ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางคนป่วยและผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ทั้งหมดไม่ได้จำกัดแม้กระทั่งอายุ เพศ หรืออื่นใด ทุกคนมีสิทธิมีโอกาสที่จะเจ็บป่วยได้ ซึ่งผมคิดว่าเป็นโอกาสที่ไม่น่าพิศมัยเอาเสียเลย ผมรำพึงรำพันในใจ
ผมนั่งดูเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมของผม เราไม่เคยต่างกันเลย เราต่างก็เกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือบางคนอาจจะข้ามขั้นตอนเป็น เกิด เจ็บแล้วก็ตาย โดยที่ไม่มีโอกาสที่จะแก่ หรือบางคนอาจจะ เกิด แล้วก็เจ็บ เจ็บ เจ็บ แต่ก็ไม่ตายสักที ( ผมว่าแบบนี้ทรมานที่สุด ) เพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมเช่นเดียวกันของผม เมื่อผมมองดูเขาเหล่านั้นแล้วกลับมามองดูตัวเองแล้วช่างอยากจะเขกกะโหลกตัวเองหลาย ๆ ที " เจ้าเกิดมามีร่างกายเป็นพาหนะ ทำไมไม่ดูแลพาหนะของเจ้าให้ดีที่สุดล่ะเนี่ย " ร่างกายก็เหมือนกับเครื่องจักรเครื่องยนต์ ที่ต้องการการดูแลเอาใจใส่ บำรุงรักษา ถ้าดูแลเอาใจใส่ไม่ดีเครื่องก็อาจรวนและมีปัญหาได้และที่สำคัญ อะหลั่ยเครื่องจักรกับอะหลั่ยของคนมันหายากต่างกัน
" เชิญคุณเฉลิมเกียรติ สอนคำแก้ว ที่ห้องตรวจ 3 ค่ะ " ผมนั่งฟังเจ้าหน้าที่เรียกชื่อนี้อยู่หลายรอบ พอได้สติ ผมก็รีบยกตัวเองมานั่งรอที่หน้าห้องตรวจเบอร์ 3 สายตาก็มองดูเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมของผมด้วยอารมณ์ทอดถอนใจ
ผมนั่งรอตรวจที่หน้าห้องเบอร์ 3 เวลาตอนนี้ช่างเดินช้าเสียจริง ๆ ผมคิดอย่างนั้น
.........................................
ตะลุยโรงหมอ 2 : หมอบอกว่าปอดผมไม่ใส ..
หมายเลขบันทึก: 161402เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2008 19:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:28 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (8)
เป็นอะไรบ้างมะเดี่ยวน้องรัก
หมอว่าไง
ยังไงก็รีบพักผ่อนนะคะ ช่วงนี้อากาศยิ่งแปรปรวนด้วย
พักผ่อนมากๆครับผม
ดูแลสุขภาพด้วย
spirit blogger ช่างแรงกล้าจริง ๆ
ไม่สบายยังมาเขียนเล่าได้อีก
อิอิ
ดูแลยานพาหนะให้ดี ๆ นะคะ
จะได้ใช้การได้นาน ๆ
- อ้าว..คนหน้าตาดีไม่สบายซะแล้ว
- ดูแลสุขภาพ และหายไวๆนะครับ
- พี่หนิงครับ
ไปเที่ยว สนุกป่ะครับ - อิจฉาจัง 55555 ยังไงตอนนี้ผมก็จะบังคับตัวเองให้พักผ่อนเหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าบ้างครับ เพื่อสุขภาพที่ดีกลับคืนมา
- พี่ก็อย่าลืมพักผ่อนนะครับ
-
พี่เอกคร้าบบบบบ
- หลังจากที่พูดคุยกับคุณหมอนางฟ้าได้นิดหน่อย
- ผมคงต้องพักผ่อนจริง ๆ แหละครับ อิอิ
- พี่ก็อย่าลืมพักผ่อนนะครับ เห็นเดินทางบ่อย อิอิ
-
คุณแม่เจ้าโข่งครับ
- ผมเคยอ่านหนังสือธรรมะ เค้าบอกวา
- กายกับใจ ต้องไปด้วยกัน
- วันนี้เห็นท่าจะจริงแล้วครับ 555555
-
อาจารย์พนมคร้าบบบบบบ
- ขอบคุณครับ และอาจารย์ก็อย่าลืมพักผ่อนเหมือนกันนะครับ
- อย่าหักโหมงานหนักจนเกินไปนะครับ อิอิ