จิตปัญญาศึกษา: การเรียนรู้ข้ามวิกฤต...สู่จิตใหญ่
วันนี้มีงานยุ่งมาก แต่ก็หลบไปฟังงานวิจัยเรื่อง "จิตปัญญาศึกษา: เรียนรู้ข้ามวิกฤต...สู่จิตใหญ่" แม้ว่าจะไม่สามารถอยู่ร่วมงานได้ทั้งวัน ก็เป็นว่าไปพบปะกัลยาณมิตรที่เคยทำงานร่วมกันมา
หลายคนเคยไปร่วมทำ book study แบบว่าแจกหนังสือไปอ่าน แล้วกลับมาคุยกัน เพื่อทำความเข้าใจสาระในหนังสือ ที่บางคราวก็ยากต่อการเข้าใจ เพราะตัวเราเองมีประสบการณ์บางอย่างยังไม่พอ การอ่านหนังสือมันต้องทะลุ "กระดาษเปื้อนหมึก" เข้าไปสู่ปัญญาของผู้เขียนให้ได้ เพื่อนพี่น้องเหล่านี้อยู่ต่างมหาวิทยาลัย ต่างสาขา แต่ก็มานัดพูดคุยตามแต่โอกาสจะอำนวย เราเชื่อว่า "โลกนี้ไม่มีบังเอิญ" คนที่มีแนวโน้ม รัก ชอบ ชัง อะไรเหมือนกัน มันจะไหลเข้ามาหากันเอง
งานที่นำเสนอวันนี้ ว่าไปก็ยากที่จะอธิบายด้วยภาษา แต่เท่าที่ดูคณะวิจัยพยายามวิจัยหากระบวนการ องค์ประกอบสำคัญของจิตตปัญญาศึกษา เพื่อเปิดพื้นที่ให้คนที่มีพื้นฐานหรือกระบวนทัศน์ร่วมกันอยู่นั้น ไปเรียนรู้กระบวนทัศน์ใหม่ได้
รายละเอียดนั้น ผมคิดว่าผู้ที่สนใจอาจไปศึกษาได้ใน http://contemplative-knowledge.blogspot.com
การเรียนรู้แบบจิตปัญญาศึกษานั้น ผมคิดว่าทุกคนก็เคยผ่านแว้บเข้ามาในชีวิตการเรียนรู้อยู่บ้าง แต่จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวเท่านั้น การฝึกสติ การฟังใจตัวเอง ก็จะช่วยให้เราสามารถเรียนรู้ได้และเติบโตภายในได้ตลอดเวลา
อย่างที่ท่านพุทธทาสว่า "ต้นสนเทศนาธรรมได้" ก็เป็นอย่างนั้น คือถ้าเราฟัง เราก็จะได้ยิน
ความเห็น (5)
เห็นด้วยครับผม...เพราะอย่างไรก็ตาม การเรียนรู้จากการอ่าน ไหนเลยจะรู้จริง รู้ชัด รู้แจ้ง เท่ากับการเรียนรู้จากการปฏิบัติได้ล่ะ...โดยเฉพาะเดี๋ยวนี้นักการศึกษามากมาย ที่คิดว่าตนเอง "รู้" (มาก) จากการอ่านตำรา .. .. ยิ่งถ้าสามารถอ่านจากภาษาอื่นด้วยไซร้ คิดว่าตนกลายเป็นศาสดาไปเลย จนดูแคลนคนที่ "ทำจริง" จึงรู้ ....
อาจารย์ครับ
- คำของอาจารย์สั้น แต่กินความกว้าง
- คิดต่อก็กระเจิดไปไกลเลยครับ
- ขอบคุณสำหรับถ้อยคำดี มีค่าเหล่านั้นครับ
พี่ดาวครับ
- ยิ่งเรียนรู้ ผมก็แทบอยากคืนใบปริญญาไปเลยครับ
- ประสบการณ์ยิ่งใหญ่มาก ความรู้ในหนังสือดูกระจ้อยไปเลย
ขอบคุณและสวัสดีครับ อ.หนุ่ม
ได้พูดคุยทางโทรศัพท์แล้ว ยังกรุ่นๆ นี่ หากได้ แลกเปลี่ยนนั่งพูดคุยคงต้องยาวข้ามวันเป็นแน่ :)
เรื่องของการศึกษา ในภาพการพัฒนาของประเทศ ในมุมผมก็อยากสะท้อนสิ่งที่เห็นจากข้างล่าง ที่ถูกลืม จริงๆแล้วนั่นคือสิ่งที่มีค่ามาก การพัฒนาเพื่อตอบสนองสิ่งใหม่ ละเลยสิ่งเก่า(ที่ดี)กำลังเป็นอยู่ในวงการศึกษา ซึ่งก็น่าเสียดาย
เรื่อง ครู คศ.๓ ที่ผมเคยได้เรียนรู้ร่วมนั้นเป็นตัวอย่าง ผมอยากเห็นการทำผลงานของครูที่สอดคล้องกับการทำงานจริงๆ เป็นนวัตกรรมที่เล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ น่าภูมิใจกว่า ที่ผ่านมาไม่ค่อยเห็นสิ่งที่เป็น นวัตกรรมจริงๆ
ตามจริงมีหากหลายประเด็นที่อยากแลกเปลี่ยน...
เอาไว้มีโอกาสเจอกันที่ กทม.ก่อนครับ