เป็นวันแรกที่ข้าพเจ้า มีโอกาสกลับเข้ามาเขียนบล๊อกอีกครั้ง กับงานที่ยุ่งมากๆ ซะจนไม่มีเวลาที่จะเขียน แต่ทุกครั้งที่มีโอกาส ข้าพเจ้าจะเข้ามาอ่านทุกคราไป เพราะโอกาสดีมากๆคือ ที่บ้านติด ADSL โดยความอนุเคราะห์จากผู้ใหญ่ใจดี ช่วยติดต่อให้องค์การโทรศัพท์มาติดตั้งให้ (ขอขอบคุณ ครอบครัวน้องเดือนที่เป็นธุระให้) จึงทำให้วันหยุดได้มีโอกาสเขียนบล๊อก...
เรื่องเล่ามีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 17 ก.พ. ที่ผ่านมา มีการจัดนิทรรศการโครงงานนิสิต ขึ้นที่ อาคารเอนกประสงค์ ซึ่งงานนี้จัดขึ้นเพื่อประกวดโครงงานของนิสิต ระดับปริญญาตรีระดับมหาวิทยาลัย และเพื่อคัดเลือกโครงงานไปประกวดระดับภูมิภาค และระดับประเทศต่อไป
ซึ่งข้าพเจ้ากับทีมงานวิจัย รู้สึกเหนื่อยกับงานนี้มากๆ ตั้งแต่เริ่มรับสมัคร รวบรวมเอกสาร ทำเอกสารรวบรวม abstract ประชุมกับน้องๆ(คณะวิทยาการจัดการฯ) ในการจัดกิจกรรมร่วม(ประกวดคาราโอเกะ) และฝ่ายอื่นๆ เช่น ถ่ายทอดสด บันทึกเทป ฝ่ายจัดทำเอกสาร ตลอดจนประสานงานเรื่องสถานที่ รถขนของ วิทยากร ทีมงานจากระดับประเทศ ตลอดจนการจัดประชุมคณะกรรมการประสานงานวิจัยเพื่อเตรียมความพร้อม เกณฑ์การตัดสินฯลฯ
พอถึงวันที่ 16 พวกเราก็เริ่ม ขนบอร์ดจากคณะต่างๆ ขนเครื่องมือ มารวมกับอยู่ที่อาคารเอนกประสงค์ จัดเวที (อันนี้เป็นผลงานของนิสิตคณะวิทยาการจัดการฯช่วยกันขนเวที แต่งเวที ซึ่งต้องใช้พลังและไอเดีย มากๆ) เหนื่อยแสนเหนื่อย จนถึง 5 ทุ่ม
และพอวันงานก็ดำเนินการไปตามกำหนดการ เสร็จสิ้นประมาณบ่ายสามโมง ขนของกลับ
เหนื่อยจัง......
ปีนี้มีโครงงานเข้าร่วมประกวด 71 โครงงาน ในส่วนของผลการประกวด ข้าพเจ้าจะรายงานให้ทราบอีกครั้ง เนื่องจากผล อยู่ที่ office
จากการดูในแบบประเมิน และประเมินผลการจัดกิจกรรมในครั้งนี้ ข้าพเจ้าพบว่า คนที่เข้าร่วมงาน ยังน้อย ซึ่งสันนิษฐานว่า คงเป็นเพราะ ประชาสัมพันธ์น้อยเกินไป และอาจจะเป็นเพราะ น้องๆ กำลังอยู่ในช่วงสอบ...
ก็เลยมาประเมินความคุ้มค่าของการทำงานที่ต้องใช้พลังกาย พลังใจ พลังสมอง มากขนาดนี้ แต่นิสิต คณาจารย์ ยังเข้าร่วมกิจกรรมน้อย...แต่อย่างไรก็ตาม ผลงานของนิสิตก็น่าชื่นใจ ทั้งกิจกรรม และ โครงงาน เป็นพลังสมองของนิสิตที่ยอดเยี่ยมมากๆ เพียงแต่ขาดการรวมตัวของนิสิตทั้งมหาวิทยาลัยในวันนั้น...เท่านั้นเอง....
ขอข้อคิดเห็นหน่อยค่ะ ว่า คุณคิดว่าปีหน้า ควรจะทำอย่างไรดี>>> นิสิตของเรา จึงจะมารวมตัวกัน เพื่อประกวด แข่งขัน ไอเดีย โครงงานของแต่ละคนที่สะสมมากว่า 4-6 ปี และกำลังจะจบการศึกษาไป จนกลายเป็นวัฒนธรรมที่สร้างสรรค์ในเชิงวิชาการ ก่อให้เกิดขุมทรัพย์ทางปัญญาอันยิ่งใหญ่ และ รุ่นน้องได้มีโอกาสได้เห็นผลงานของพี่ๆ เป็นแนวทาง หรือต่อยอดโครงงาน ให้ดียิ่งๆขึ้น ต่อไป
