บันทึกหัวใจ 4
วันนี้ไปกินข้าวที่หอพยาบาลเพมือนเดิมๆที่เคยมา ตั้งแต่มาเรียนที่เชียงใหม่ แต่วันนี้มานั่งกินข้าวคนเดียวเหมือนเคย เพราะปวดท้อง และหิว
เลยมีโอกาสได้เรียนรู้สังคมรอบตัวของความรักเพื่อนหลังจากได้เห็นและได้ยินน้องสองคนที่เป็นแม่ญิงนั่งเสวนากันอยู่ข้างๆ
"บอกตรงๆ เลิกปากเสียได้ไหมพูดจริงๆนะ" เป็นประโยคที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาที่เรียบร้อย หน้าตาไม่มีร่องรอยของความโกรธแค้นหรือไม่พอใจ บอกกับเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ซึ่งก็ถามกลับทันทีว่า "ทำไมเหรอ ปากเสียอย่างไร" ก็เรื่อง..... คนที่ถูกต่อว่าบอก"เราไม่โกรธหรอก" ถ้ามีคำว่าขอบใจอีกคำนะ ใช่เลย เพื่อนคนที่บอกอืมพูดเพราะๆด้วยก็ดีนะ
ไม่ได้อยากรู้อยากเห็นด้วยหรอกแต่รับรู้ไปแล้ว ความรู้สึกแรกที่ได้ยินหากเป็นเราคงจะอืม!!!มีอารมณ์นิดๆ แต่ก็จะพิจารณาว่าเป็นจริงอยากที่เพื่อนพูดหรือเปล่า ถ้า ใช่ก็จะบอกขอโทษแล้วก็ขอบคุณเพราะเพื่อนช่วยเตือนสติเราได้มาก
ทำให้คิดว่าถ้าเค้าไม่สนใจเราเพื่อนจะพูดเช่นนี้กับเราไหมน้า เพราะรู้อยู่แล้วว่าคนมีอัตตา ถ้าพูดอย่างนี้โกรธกันแน่ แล้วถ้ายิ่งไม่เข้าใจคงเลิกคบกันไปเลย อย่างนี้เรียกว่าเพื่อนช่วยเพื่อนเพราะอยากให้เพื่อนได้ดี ให้เป็นคนที่คิดมีสติก่อนพูด
นั่งฟังได้แป๊บเดียวเพราะเป็นคนกินข้าวเร็ว รีบกลับมาทำงาน
เดินกลับมานั่งทำงานก็คิดๆๆๆว่าถ้าเป็นเราจะเป็นอย่างไร
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น