เรื่องเล่าจากเมล
ฉันได้ฟังปริศนาธรรมเรื่องนี้จากคุณ แม่...
ซึ่งพระอาจารย์ประสงค์ ปริปุ ณฺโณ จากวัดป่าชิคาโกท่านกรุณาเทศน์ เล่าให้ฟัง
พระอาจารย์เริ่มเรื่องด้วยคำถามว่า
ถ้ามีหมาเน่าลอยน้ำมาติดที่หน้าบ้านของเรา เราจะทำยังไง
ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า
ให้เอาไม้เขี่ยมันออกไป
พระอาจารย์ก็ถามต่อว่า เขี่ยเสร็จแล้ว หมาเน่าลอยไปแล้วไม้นั้นเราทำยังไง
ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกว่า
ก็ต้องโยนทิ้งไป
คราวนี้พระอาจารย์ก็บอกว่า
นั่นแหละ... มีคน บางพวก ไม่ยอมทิ้งไม้เขี่ยหมาเน่านั้นไปเฉยๆ
ไม่รู้เสียดายอะไรทั้งๆที่รู้ว่าเหม็นแต่ก็หยิบกลับขึ้นมาดมอยู่เรื่อย
ไม้เขี่ยหมาเน่า ๆ เหม็น ๆ น่ะ
พระอาจารย์เล่าเรื่องจบเพียงแค่นี้
ทิ้งไว้เป็นปริศนาธรรมให้เอามาคิดต่อ...
เห็นด้วยกับฉัน มั้ย...
คนที่ รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...
ไม่โง่ก็โรคจิตนะ - :
- : - : - : - : - : - : - : - : - : - : - : - : - : - : -
เคยเป็นบ้างมั้ย เวลามีใครมาทำให้เราโกรธ
จนเรื่องต่าง ๆ เหตุต่างๆที่ทำให้เราโกรธมันดับไปหมดแล้ว
แต่เราก็ยังเก็บมาคิดมาแค้นอยู่ นั่นแหละ
ไม่รู้เสียดายอะไร ทั้งๆที่รู้ว่าทำให้เป็นทุกข์
แต่ก็เก็บความคิดแค้นมาเผาใจอยู่เรื่อยๆ
หรือไม่ต้องเรื่องโกรธก็ได้...
เรื่องอะไรๆที่มันผ่านไปแล้ว แต่หลายครั้ง
เราก็ยังเก็บโน่นเก็บนี่มาคิด มากังวล มาเสียใจอะไรก็แล้วแต่
ฉันคนหนึ่งล่ะที่เคยเป็น แล้วฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงเคยเป็น
คราวหลังถ้าเป็นอีกลองบอกตัวเองสิ ว่า...
แน่ะ... หยิบไม้เขี่ยหมาเน่ามาดมอีกแล้วนะเรา
คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้ เนี่ย...
ไม่โง่ก็โรคจิตนะ
ดูซิว่ายังจะอยากเก็บไม้เหม็นๆไว้ดมอีก มั้ย
เป็นเรื่องเล่าดี ๆ ไว้เตือนใจอีกเรื่องหนึ่ง ผู้เขียนเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะยอมทิ้งไม้เขี่ยหมาเน่า ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ (เข้าข่ายซาดิสม์เล็กน้อย) อ่านเรื่องเล่าดี ๆ ครั้งนี้ คงเป็นเรื่องที่สอนให้มีสติ และรู้คิดพิจารณาเป็นตัวอย่างอีกเรื่องในการดำเนินชีวิต
ขอให้ใช้ชีวิตอย่างสวยงามค่ะ
สวัสดีค่ะน้องรัก
ขอบคุณค่ะน้องรัก
สวัสดีครับ...
ตอนนี้ผมอยู่ที่นครศรีธรรมราช จะกลับก้หลังวันที่ 14 มกราคมโน่นเเลย..
อากาศที่นี่ค่อนข้างร้อน. แต่มีฝนตกอยู่ต่อเนื่อง...
.....
ผมเป็นอีกคนที่ปลดเปลื้องความทุกข์โศกได้ไม่ง่ายนัก หลายครั้งละทิ้งไปเสียนาน แต่บ่อยครั้งก็เดินกลับมาสู่ความทุกข์โสกนั้นอีกครั้ง....
แต่ทั้งหมดนั้น, ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคของการก้าวเดินไปสู่วันข้างหน้า ...
.....
รักษาสุขภาพนะครับ
ครูอ้อยคะ
วันนี้เก็บเอาไม้เขี่ยหมาเน่ามาดมหรือเปล่าคะ
ของหนูนี่ประเภททาทองปิดไม้ไว้เลย ไม่ยอมทิ้งจริง ๆ สงสัยคงต้องพิจารณาตัวเองซะแล้ว
พี่บุญคะ
อยากวาง อยากโยน อยากทิ้ง
แต่จริตของจิตมันชอบกระเจิดกระเจิงตามสังขาร
จริง ๆ แล้วไม่เที่ยงเล้ย
น้องชาย
มีความสุขกับการเดินทางครับ
ปีนี้พาน้องไปไกลถึงเมืองใต้ รักษาสุขภาพ ดูแลเด็ก ๆ มีชัยเยอะ ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
พี่ก็เคยเป็นแบบ ที่ชอบหวนคิดเรื่อง ที่ระคายใจ แต่ตอนนี้ หายเกือบหมดแล้วค่ะ
ใจสบายจริงๆค่ะ ไปเที่ยวกันดีกว่า อย่ากังวลอะไรเลย ทำใจสบายๆนะคะ