อิจฉาตาร้อน

ไม่ตกเป็นทาสอารมณ์ สะสมความรู้ เป็นอยู่เรียบง่าย มีมิตรสหายเป็นบัณฑิต สิ่งใดผิดไม่ทำ จดจำบุญคุณคน สร้างกุศลไม่ทำบาป มีคุณภาพครบครัน ทุกวันต้องทำดี

การที่เราเกิดมาอยู่ร่วมกันในสังคมนับเป็นเรื่องยากที่จะให้คนทำถูกใจเราทั้งหมดเราหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะพบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากกิเลสคน เพราะคนเรามีความโลภ ความโกรธ ความหลงความริษยาซึ่งเป็นกิเลสเร่าร้อนดุจไฟ ยิ่งมีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งร้อนเท่านั้น เมื่อร้อนมากก็กลายเป็นแผดเผา เผาเราทั้งกายวาจาใจ จึงมีคำเปรียบเปรยไว้หลายคำเช่น “อิจฉาตาร้อน”พอเริ่มริษยาไฟก็เริ่มโพลงไหมทางดวงตาแล้ว เรียกให้เข้าใจง่ายว่าไฟกิเลสหรือไฟริษยา "ไฟกิเลส" ถ้ามีกิเลสหลายๆชนิดก็มีไฟหลายกองที่จะเผาเราอยู่ร้อนทั้งเราเองและคนอยู่ใกล้หรือลามไหม้ไปทั้งบ้านทั้งเมือง ความอิจฉาตาร้อนไม่สามารถเอาน้ำล้างหรือดับได้แต่ต้องใช้ความเมตตากรุณาและความยินดีทำใจให้ยินดีชื่นชมเมื่อคนอื่นเจริญรุ่งเรืองได้ดีจึงจะดับได้

แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมโลกปัจจุบันหรือเกิดในสังคมไม่ว่ายุคใดสมัยใด ถ้าคนใดมีโลภ โกรธ หลงริษยาก็คงร้อนอยู่อย่างนี้ตลอดไป ถ้าเราไม่พยายามฝึกตนเองไม่พยายามควบคุมอารมณ์แต่ปล่อยใจให้ไปตามกระแสกิเลส สุดท้ายก็ต้องถูกริษยาแผดเผาตนเองให้มอดไหม้ได้ในที่สุดแม้น้ำใจก็แห้งไม่เหลือ ยิ่งความเจริญก้าวหน้าด้านวัตถุมีมากเท่าใด จิตใจคนคนเราก็ย่อมตกต่ำลงเร่าร้อนตามความริษยาตาร้อนไปมากเท่านั้น

เมื่อตริตรองให้ดีๆก็ทำให้เกิดความเป็นห่วงต่อความเป็นไปของสังคมในปัจจุบันและในอนาคตที่จะต้องมีการแก่งแย่งแข่งขันชิงดีชิงเด่นกัน ถ้าเราทำทุกอย่างไปตามกฎกติกามารยาทจริงๆ ไม่ใช่กติกาตนที่ตั้งเองเพื่อเข้าข้างตน และถ้าเป็นไปตามครรลองคลองธรรมก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าเป็นห่วง แต่เมื่อใดก็ตาถ้าเราออกนอกกติกา ความหายนะมักจะตามมาเสมอนี้คือความจริงที่เราสามารถพิสูจน์ได้โดยไม่ต้องใช้สถิติมาพิสูจน์ให้เสียเวลาไม่ต้องคำนวณร้อยละหรือค่าเฉลี่ย

คนเราถ้าผู้ใดสามารถฝึกฝนอบรมตนเองได้สิ่งเหล่านี้ก็ไม่สามารถมาเผาได้ ดังนั้นผู้นำครอบครัวหรือผู้นำใดๆก็ตามจะต้องมีความมั่นคงและฝึกจิตใจของตนอยู่อย่างสม่ำเสมอ พื้นฐานของการฝึกจิตคือสมาธิภาวนานั่นเองเช่นไหว้พระก่อนนอน นั่งนึกถึงพุทธคุณและขณะเดียวกันเราก็ต้องประกอบหน้าทีการงานในหน้าที่และอดทนต่อคำเสียดสีของผู้อื่นให้ได้หรือว่าแม้เจออุปสรรคก็อย่าย่อท้อเพราะความย่อท้อหรือท้อแท้ไม่ใช่ทางแห่งความสำเร็จหรือไม่ใช่วิถีทางของผู้นำที่ดี ผู้นำต้องอดทนและต่อสู้เพราะชีวิตคือการต่อสู้....

คนเราในสังคมปัจจุบัน ถ้าหวังความเจริญก้าวหน้าก็ต้องต่อสู้ต้องอดทนต่อคำเสียดสี อดทนต่อคำนินทาซึ่งเป็นของคู่กับโลกมาตั้งแต่โลกยุคไดโนเสาแล้ว เราทำให้คนทุกคนเป็นคนดีไม่ได้สิ่งแรกที่เราทำได้คือทำตัวเราให้ดีมีความอดทนไม่อิจฉาตาร้อนจะทำให้สังคมน่าอยู่กว่านี้อย่างไม่อาจคณนาได้....

อย่าให้คนในโลกนี้มีชั่วมาก

ดีต่างหากควรเกื้อกูลเพิ่มพูนไว้

เป็นผู้นำใช้ปัญญามองการณ์ไกล

อยู่ที่ใดก็เป็นสุขไม่ทุกข์ใจ

ต้องอดทนเพื่อผลงานที่ผ่านพบ

เมื่อพานพบต้องรู้ใช้ความกล้าหาญ

เป็นสิ่งที่ดีเยี่ยมตลอดกาล

ใครระรานก็อย่าท้อต่อสู้ไป

และต้องพัฒนาชีวิตโดยยึดหลักความอดทนซึ่งเมื่ออดทนมากความดเด่นชัดของความอดทนจะปรากฏออกมาให้เราเป็นคนมีลกษณะที่ดีสมกับผู้นำคือ :-

๑.ไม่ตกเป็นทาสอารมณ์

๒. ได้สะสมความรู้

๓.ได้เป็นอยู่เรียบง่าย

๔.มีมิตรสหายเป็นบัณฑิต

๕.สิ่งใดผิดไม่ทำ (อดทนมากและลดอิจฉา)

๖.จดจำบุญคุณคน

๗.สร้างกุศลไม่ทำบาป

๘.มีคุณภาพครบครัน

๙.ทุกวันต้องทำดี

เขียนใน GotoKnow โดย อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์
ใน งานเงินที่อยู่คู่ครอง

คำสำคัญ (Tags): #จริงใจ#ชีวิตคือการต่อสู#ผู้นำ#อดทน

หมายเลขบันทึก: 157399เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2008 13:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม 2012 15:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

small man

เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2008 13:56 น. ()

สวัสดีปีใหม่ครับ ท่านอาจารย์โกศล ขออนุญาตแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยครับ

เราทำให้คนทุกคนเป็นคนดีไม่ได้สิ่งแรกที่เราทำได้คือทำตัวเราให้ดีมีความอดทนไม่อิจฉาตาร้อนจะทำให้สังคมน่าอยู่กว่านี้อย่างไม่อาจคณนาได้

ขออนุญาตสลับข้อความหน่อยนะครับ

1. ทำตัวเราให้ดี

2. มีความอดทนไม่อิจฉาตาร้อน

3. เราทำให้ทุกคนเป็นคนดีไม่ได้

เมื่อสลับข้อความนิดหน่อย ก็ตรงกับที่ผมยึดเป็นหลักการดำเนินชีวิตของผมครับ คือ

1. คิดดี ทำดี

2. กำหนดที่ตน

3. ผ่อนปรนที่คนอื่น

ขออวยพรให้ท่านอาจารย์มีความสุขตลอดปีใหม่ 2551 ครับ

ขอบคุณครับ