จากปีที่แล้วสู่ปีนี้ นี่เป็นภาพฤดูหนาวของปีที่แล้ว
สำหรับปีนี้ผมยังไม่มีโอกาสได้เก็บภาพความหนาวเย็นเลยแม้แต่ภาพเดียว แต่ว่าได้สัมผัสกับความหนาวมาแล้วตั้งแต่ต้นฤดู อากาศนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จากที่ผมเคยสัมผัส ในเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว นั้นหนาวประมาณ 9 - 10 องศาเซลเซียส ก็ค่อนข้างหนาว กว่าปีที่แล้ว ต้อง อาบน้ำระหว่าง หลังเลิกเรียนถึง 5 โมงเย็นเพราะมิฉะนั้นแล้วอาจจะอาบไม่ได้ หรือต้องแข็งใจอาบ
ในเช้าตรู่ นักเรียนต้องมาทำอาหารแต่เช้า นักเรียนคุยกันเสียงจีจอ ทำให้ครูผู้นอนหลับอยู่ต้องเบิกตาออกจากที่นอน มาดูแล การทำอาหาร ในแต่ละเช้านักเรียน ก็พูดเสมอว่า ครูครับ วันนี้หนาวจังเลยครับ นักเรียนแทบจะไม่อยากเอามือแตะน้ำ ถ้าใครชอบทานน้ำเย็น ผมรับรองว่า ท่านไม่ต้องเอาน้ำเข้าตู้เย็นแน่ๆ
หลังจากนักเรียนทำอาหารเรียบร้อย ก็ถึงเวลาการทำกิจกรรมหน้าเสาธงเพื่อเริ่มการเรียนการสอนในวันนั้นๆ เด็กๆที่นี่น่ารักมากไร้เดียงสา ถ้าหากใครเห็นก็คงเอนดูเหมือนผมแน่ๆ ผมจึงไม่อยากจะย้ายหรือไปจากพวกเขา พวกเขาคือเด็กน้อยที่ผม สอนผมสร้างขึ้น ผมจึงไม่อยากจะละทิ้งพวกเขา แต่ในอนาคตคนเราไม่แน่ไม่นอน
สำหรับผมมีความสุขที่ได้ สอนนักเรียน บนเขาบนดอย โดยซึ่งอาจจะมีคน ไม่คิดเช่นนี้ แต่ถ้าได้สัมผัสชีวิต วิถึชาวบ้าน ความอยู่แบบเรียบง่าย ไม่แก่งแย่ง ชิงดี ทุกคนมีปราศัยดี รับรองว่า ท่านจะมีความสุข ซึ่งจะหาจากที่ไหนไม่ได้อย่างแน่นอน....
สวัสดีครับน้อง....ครูแม่ฮ่องสอน
ครูสุเคยอยู่ที่ปางมะผ้านะครับ เมื่อหลายปีก่อน โรงเรียนที่ครูสุอยู่คือ โรงเรียนบ้านนาปู่ป้อม แต่เมื่อก่อนไม่ได้เจริญ ไม่มีไฟฟ้าใช้ ที่สำคัญคือคนที่นั่นยากจนมาก ครูสุไปเยี่ยมเด็กถึง ทุ่งหลวง ปุงยาม ปางคอง ส่อแบะ เด็กที่โน่นน่าสงสารมาก ๆ โดยเฉพาะหน้าหนาวนี้นะครับ หนาวมาก ๆ ตอนที่ครูสุอยู่ถ้าได้ยินเพลง "โรงเรียนของหนู" พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ แล้วน้ำตาซึมเลยล่ะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้น้อง...ครูดอยที่สรรค์สร้างเทียนสว่างพงไพร ขอให้มีความสุขปีใหม่ด้วยนะครับ
สวัสดีปีใหม่ เด็กน้อยผู้น่าสงสาร
สาธุ
ขอบคุณมากครับที่คอยเป็นกำลังใจให้