จากฉันถึงเธอ 1
จากฉันถึงเธอ
เมื่อเช้าที่ผ่านมาผมเดินทางไปหาหมอที่คลินิคในมหาวิทยาลัยที่ผมศึกษาอยู่ เมื่อไปถึงพยาบาลได้นำใบประวัติสุขภาพของผมมาให้ผมถือเอาไว้เพื่อรอให้หมอตรวจ พอถึงเวลาผมก็เดินเข้าไปในห้องตรวจ ประโยคแรกที่คุณหมอได้ทักทายผมก็คือ “มาตรวจตรงกับปีที่ผ่านมาเลยนะ” ผมก็ได้แต่อมยิ้มแล้วก็ตอบหมอไปว่า “ครับ ใช่ครับ” แต่ในใจนั้นกลับนึกตกใจเล็กน้อยว่า “ผ่านไปแล้วหรือนี่ 1 ปี”
การย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาใน 1 ปีว่าเราได้ทำอะไรบ้าง ก็คงเป็นสิ่งที่ให้แง่คิดอย่างหลากหลายแก่ตัวเรา เมื่อต้นปี 2550 ผมได้นั่งร่วมวงสนทนาฮาเฮกับเพื่อนต่างจังหวัด 3 – 5 คน เพี่อเฉลิมฉลองเทศกาลปีใหม่ ที่ร้านสวนเก่าเล่าใหม่ ณ เ วลานั้นผมรู้สึกท้อแท้ใจเป็นอย่างมากกับอุปสรรคบางอย่างที่ผมได้กระทำขึ้นในปี 2549 แต่อย่างไรก็ตามบรรยากาศภายในร้านก็ทำให้ผมสนุกสนานเป็นอย่างดี แต่ก็มิอาจลืมเรื่องราวที่กระทำเอาไว้ได้ ความผิดพลาดเมื่อปี 2549 ผมก็ได้เริ่มต้นที่จะแก้ไขสิ่งดังกล่าวด้วยการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเอง
วันเวลาผ่านไปเร็วหรือเหลือเกิน ปี2550 ที่กำลังจะผ่านพ้นไป ผมได้เริ่มต้นชีวิตด้วยความสดใสพอผมควร เพราะได้รับรางวัลต่าง ๆ มากมาย เริ่มต้นตั้งแต่ต้นปีไปจนถึงปลายปีกันทีเดียว และในปลายปีที่ผ่านมาผมก็ได้รับรางวับที่โด่งดังพอสมควร ก็คงเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมปรีดีเป็นอย่างนยิ่งกับปีที่กำลังจะผ่านพ้นไป แต่ถึงกระนั้นเป้าหมายของชีวิตผมก็มิได้เดินไปตามที่ผมวางเอาไว้ แม้จะประสบความสำเร็จยังเบื้องหน้าแต่เบื้องหลังในห้วงลึกภายในใจยังคงเป็นเรื่องที่ไม่ประสบความสำเร็จ ( น่าท้อแท้ใจเหลือเกิน )
การกลับมานั่งทบทวนเป้าหมายชีวิตก็เหมือนการสรุปผลว่าเราได้กระทำสิ่งใดลงไปบ้าง บางครั้งบางท่วงทำนองของชีวิตก็เผญิชกับมรสุมหลาย ๆ ลูก แต่ผมก็ได้ยืนท้าทายมันอย่างมิเกรงกลัวสิ่งใด มรสุมยิ่งหนักแค่ไหนก็ยิ่งพิสูจน์ความแข็งแกร่งของหัวใจผู้ที่ท้าทาย ผมยังคงระลึกถึงมรสุมบางลูกได้เป็นอย่างดี ในช่วงเวลานั้นผมเคยคิดที่หันหลังให้กับอุปสรรคและปัญหาที่เกิดขึ้น เหมืนอชีวิตมันอย่างหยุดลงตรงนั้นไม่อยากทำไม่อยากเดินไม่อยากเป็น แต่ด้วยความพียร พยายามและอดทุนมุ่งมั่นทำจนประสบความสำเร็จผลที่ได้จากความเพียรพยายามและอดทนก็คือสิ่งที่น่าชื่นชมยินดีปรีดา
อีกไม่นานเราจะก้าวผ่านพ้นปี 2550 ไปแล้ว ผมคงต้องมานั่งวางแผนชีวิตของผมอีกครั้งหนึ่ง เพราะอนาคตข้างหน้ามันช่างไม่แน่นอนเหลือเกิน อุปสรรคปัญหาบางประการไม่ได้แก้ไขเป้าหมายที่วางไว้ยังคงเดินไปไม่ถึง
การกำหนดเป้าหมายของชีวิตเป็นสิ่งที่ดี เพราะเราจะได้เดินไปถูกแม้ในบางช่วงของการเดินมันอาจจะออกนอกลู่นอกทางบ้างก็คงเป็นปกติธรรมดา บางครั้งบนเส้นทางการเดินเราอาจเจอกับอุปสรรคที่ไม่คาดคิดบ้างเราก็ต้องเดินไปตามเป้าหมายที่เราวางเอาไว้ให้ได้ ผมคิดว่าการขาดเป้าหมายในชีวิตก็เหมือนขาดหนทางเดิน
เป้าหมายของทุกคนย่อมแตกต่างกันไป และก็ไม่ผิดที่เราจะตั้งเป้าหมายในชีวิตที่มีขนาดแตกต่างกันไปต่างๆ นา ๆ ออกไป แต่เราควรที่จะพร่ำบอกกับตัวเราเองเสมอว่าเป้าหมายในชีวิตคืออะไร จงกล้าพอที่จะบอกตัวเองว่าเป้าหมายของเรานั้นมันยิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่จงเขิญอายเมื่อจะบอกว่าเป้าหมายของเรามันยิ่งใหญ่เมื่ออยู่ต่อหน้าฝูงชน เพียงแค่บอกเขาหรือใครไปว่าเป้าหมายที่เราคาดว่าจะทำได้ก็เพียงพอ ไม่ต้องบอกเขาหรือใครไปหมดว่าเป้าหมายของเราคืออะไร
ข้อคิดอันหนึ่งที่จะทำให้เป้าหมายของเราประสบความสำเร็จคือความเพียรพยายาม หากเราเพียรพยายามกระทำสิ่งใดแล้วสิ่งนั้นย่อมประสบความสำเร็จ ถึงแม้ไม่ประสบความสำเร็จก็มิได้มีใครจะกล้ามาติชินนินทาเราได้เพราะเราได้กระทำการสิ่งนั้นด้วยความเพียรแล้ว แม้คำว่าเพียรพยายามจะดูเหมืนอพูดง่ายนะแต่ในการกระทำแล้วยากเหลือเกิน หากวันนั้นที่ผ่านมาผมละทิ้งซึ่งความเพียรพยายามแล้วผมก็คงไม่ได้รับการชื่นชมยินดีปรีดาเท่าวันนี้แล้ว ผมยังนึกแปลกใจว่าทำไมคุณบัณฑูร ล่ำซำจึงมักกล่าวถึงความเพียรพยายามเสมอวันนี้ก็เริ่มเข้าใจแล้ว ดังนั้นเป้าหมายจะสำเร็จได้เราก็ต้องมีความเพียรพยาม อย่าละทิ้งเมื่อเราละทิ้งเป้าหมายก็จะละทิ้งเราไปเหมือนกัน
ปี 2551จะมาถึงผมหวังและอยากให้ทุกคนเริ่มตั้งความหวัง วางแผนกำหนดชีวิตว่าจะเดินไปทางไหน ปีใหม่ที่จะมาถึงผมคงตระเตรียมตัวเองเพื่อเข้าสู่ปีใหม่อย่างสง่างามมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก็ยังคงเป็นบุญของผู้เขียนเองกระมั้งที่ไม่ตัดสินใจซื้อหุ้น ปตท. ในเดือนที่ผ่านมา เพราะหลังจากจรดปากกาเขียนบทความชิ้นนี้ไป หุ้นของ ปตท. ก็ลดเพดานลงมาอย่างน่าตกใจ สถานการณ์ปีหน้าคงสั่นไหวพอสมควร จะสั่นไหวขนาดไหนคงไม่กล่าวในบทความนี้แต่เอาไว้เล่ารายละเอียดในบทความครั้งหน้าที่เป็นเรื่องแนวทางเศรษฐกิจอย่างแท้จริงในมุมมองของผมเอง ( อาจไม่แม่นแต่ก็ชัวร์ว่าเป็นไปได้นะ ) เรื่องราวที่ร้ายๆ ในปีที่ผ่านคงผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ปีหน้าฟ้าใหม่ขอให้พบแต่สิ่งดี ๆ
ความเห็น (4)
ยินดี..และขอให้มีความสุขกับการค้นหาเป้าหมาย ที่ใครบ้างคน....ยังหาไม่เจอ....
อยากบอกว่าอ่านแล้วงงมากเลยอ่ะ
พอดีว่าเป็นพวกความจำสั้นอ่ะ งงงงงงงงงงงงงงง
"จงกล้าพอที่จะบอกตัวเองว่าเป้าหมายของเรานั้นมันยิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่จงเขิญอายเมื่อจะบอกว่าเป้าหมายของเรามันยิ่งใหญ่เมื่ออยู่ต่อหน้าฝูงชน เพียงแค่บอกเขาหรือใครไปว่าเป้าหมายที่เราคาดว่าจะทำได้ก็เพียงพอ"
ประโยคนี้ใช้ได้แต่ประสบการณ์สามารถเป็นบทเรียนที่ให้ความรู้สอนเราได้ดีและประสบการณ์นี้เองที่พาเราไปให้ถึงเป้าหมาย