แง่งาม

“แง่งาม”

                สบตาฉันเถิดที่รัก            

ปวดร้าวหน่วงหนัก

ก็อาจทุเลาเบาบาง

              ฝันเถิดความฝันรางชาง      

                                        แม้ฝันเคว้งคว้าง

  ใช่จะเคว้งคว้างชั่วกาล

    ดื่มเถิดน้ำในรางธาร          

                                       ที่ไหลแผ่วผ่าน

                                       แม้ไม่ใช่น้ำอำมฤต

รักเถิดรักดาวดวงนิด         

                                    ในคืนมืดสนิท

                                     เธออาจได้เห็นแสงแวม

ชื่นชมเถิดดอกไม้แย้ม        

                                     คลี่กลีบบานแซม

                                   ในดงพงหนามรกเรื้อ

ผิงเถิดผิงไฟโชนเชื้อ          

                                      เพื่ออุ่นแสงเอื้อ

                                 ในท่ามความหนาวเร้ารุม

รักเถิดในทุกแง่มุม           

                                     ที่คอยโอบอุ้ม

                             โลกให้สวยสดงดงาม 

                                    ไพโรจน์    คงเกิด

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ช้อบชอบค่ะ อาจารย์ คอยครูอ้อยนะคะ

• สบตาพี่  ทีไร  ใจหวาดหวั่น

จะลืมกัน  ไหมหนอ  ขอถามหน่อย

สบตาพี่ ทีไร  ต้องนั่งคอย

จะลืมกัน  รอคอย การกลับมา

• มองสายธาร อ้างว้าง และหนาวเหน็บ

มันปวดเจ็บ  เหน็บหนาว  จะสรรหา

มองสายธาร  วานบอก  ชอกช้ำมา

มันปวดเจ็บ  จะเป็นบ้า  ทรมาจัง

***อิอิ**รอมานานแล้วค่ะ  ขอดวลกลอนด้วย

ไม่ว่ากันนะคะ

[สารินี]

อาจารย์ค่ะบทกลอนดีมากเลยค่ะ ชอบๆๆ

[ไพโรจน์ คงเกิด]

อ่อนล้าแต่อย่าท้อ

ลุกสู้ต่อเถิดนักฝัน

หนทางไม่เคยตัน

สำหรับผู้ไม่รู้แพ้

 

ขอบคุณครูอ้อย  และคุณ สารินี ที่แวะมาทักทายครับ