ทาง

               “ทาง” 

บนทางเดินสายเก่าที่เราย่ำ

เราเหยียบซ้ำรอยเก่าอย่างเหงาหงอย

ขาไป , เราเหยียบย่ำลงซ้ำรอย

ขากลับ , เราก็คอยย่ำรอยซ้ำ

จนทางสึกลึกลุ่มเป็นหลุมบ่อ

จนไม้เหี้ยนเตียนตอเพราะรอยย่ำ

จนมดแมงหนีหายตายระยำ

จนตีนกร้านด้านดำ,เป็นด่างดวง

มีดอกไม้อะไรบ้างริมทางเก่า

ลมเคยพัดผ่านเรามากี่ช่วง

กี่ความฝันเคว้งคว้างเราว่างกลวง

เราจำได้ทุกทุกห้วงแห่งหนทาง

ดูเหมือนว่า

เราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเหยียบย่าง

บนทางเดินสายเก่าเขาวาดวาง

เรามิกล้าจะแผ้วถางทางอื่นใด

เอาเถอะ

บนทางเก่าเราอาจเจอะเจอทางใหม่

อย่าท้อทดหมดหวังกำลังใจ

ก็เราก้าวมาตั้งไกลจากต้นทาง

 

ไพโรจน์    คงเกิด

12  พฤษภาคม  2545

ตีพิมพ์ครั้งแรกสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์

ฉบับวันที่     19 - 26 กรกฎาคม  2545

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ว้าววว  สวัสดีค่ะอาจารย์

ครูอ้อย..จะขอ  ประเดิมนะคะ

• ทางเก่า เราเดิน ย่างเหยียบซ้ำ

ทางเก่า  เราคลำ คล้ำแดดฝน

ทางเก่า เราเบื่อ เราจำทน

ทางเก่า เราบ่น  เราทนไป

• ทางใหม่ ใครมีดี ที่ไหนบ้าง

ทางใหม่ ไม่ต้องถาง  มีที่ไหน

ทางใหม่ ที่จะไป นั้นแสนไกล

ทางใหม่ หากพอใจ  ก็น่าลอง

ขออภัย หากไม่ตรงประเด็น แต่อยากคุยกับอาจารย์ค่ะ

[ไพโรจน์ คงเกิด]

สวัสดีครับครูอ้อย  ยินดีที่แวะเวียนมาแลกเปลี่ยนกันครับ

 

กี่ทางก็ร้างรก

ขวากหนามปกจนแน่นหนา

หุบเหวให้ฝั่นฝ่า

อีกภูผาให้ข้ามไป

ล้วนแล้วอุปสรรค

แต่ใครจักจะหวั่นไหว

ไม่ก้าวสืบเท้าไป

หรือจะถึงซึ่งปลายทาง

 

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะครูโรจน์... 

• ก้าวไป ไกลนัก ไม่ยักหวั่น

ก้าวไป ยากนัก ไม่กลัวหลง

ก้าวไป ยุ่งยาก  ไม่พะวง

ก้าวไป  ในดง พงพนา

• รอนแรม  ทางรก  ไม่พรั่นพรึง

รอนแรม  ใจคะนึง  ถึงฝั่งฝา

รอนแรม  ความสำเร็จ  ที่นำพา

รอนแรม  ในฟากฟ้า  หน้าสู้ดิน

• ขอแต่เพียง  มุ่งมั่น  และจริงใจ

ขอแต่เพียง  เสียงใส  ให้ถวิล

ขอแต่เพียง  เสียงวิหค  ที่โบยบิน

ขอแต่เพียง  หน้าสู้ดิน กันสองเรา

• เฝ้าพอเพียง  เคียงเคย  ที่ตอกย้ำ

เฝ้าพอเพียง  สองคำ  เป็นหลักเสา

เฝ้าพอเพียง  ยามรัก  ปักใจเรา

เฝ้าพอเพียง  ค่ำเช้า  เฝ้าเพียงพอ

*******จากครูอ้อย........แด่  ครูโรจน์...