เสน่ห์..ภูกระดึง.. (ตอนที่ 1)
ภูกระดึง...เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ท้าทายความแข็งแกร่งของร่างกาย...เพราะคิดเช่นนี้.. ผู้เขียนจึงใฝ่ฝันว่าต้องไปเยี่ยมเยือนให้ได้สักครั้งหนึ่ง...แต่จนแล้วจดรอด ตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยม..ก็ยังไม่มีโอกาส (เพราะเหตุผล..ยังน้อยประสบการณ์เกินไป พ่อบอกว่า...เอาไว้ให้โตก่อนลูก) พอเข้ามหาวิทยาลัย ก็หมดโอกาส เพราะไปเรียนไกลจากภูกระดึง 2000 กว่ากิโลเมตร ตอนเรียนมหาวิทยาลัยได้เที่ยว อย่างดีก็แค่ แถว...ชายหาดแฆแฆ (ที่รุ่นพี่มักจะให้รุ่นน้องอ่านให้ฟังเสมอๆ ตอนรับน้อง แล้วก็ไม่เคยพลาด เกือบทั้งร้อย มักตอบว่า...”เรารักกันนะที่หาด..แม..แม..." ไม่มีใครเห็นว่าเป็น “ฆ ระฆัง” ซักที อ่านทีไร ใช้ ม.ม้า สะกดทุกทีไป ไม่รู้มีอะไรบังตา) หรือไม่ก็เที่ยวแถว..หาดทรายขาว อย่างหรูสุดก็..วัดช้างไห้ ...แต่ที่ไปกันบ่อย (มากๆๆๆ) คือ โบกรถเข้าหาดใหญ่ ไปทั้งๆ ที่ไม่รู้จะไปทำไม แต่ก็ยังมีเด็ก มอ.ปัตตานี โบกรถไปหาดใหญ่ ทุกเสาร์ -อาทิตย์ เดี๋ยวนี้ไม่แน่ใจ จะมีบรรยากาศอย่างนั้นอยู่หรือเปล่า....
กลับมาที่ภูกระดึง...อีกที...คราวนี้ด้วยความมุ่งมั่น เพราะขืนรอนานกว่านี้ เกรงว่า จะต้องนั่งเสลี่ยง ให้ลูกหาบหามขึ้น ประกอบกับเด็กๆ ที่บ้านเรียกร้อง จะไปนอนเต็นท์ที่ภูเขา โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็ก ที่อายุแค่ 3 ขวบครึ่ง แต่ทำเก่ง จะปีนเขา..สุดท้ายเลือกได้..ภูกระดึง..สมใจคุณแม่ (เสียที)...คราวนี้ไม่อาจหาญชวนเพื่อนฝูงร่วมก๊วน ที่เคยเที่ยวป่าด้วยกัน (ด้วยเหตุ...ไม่อาจหาญรับผิดชอบชีวิตใคร เพราะตัวเองยังไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า เดินขึ้นเขาซะขนาดนั้น...) เตรียมตัวกันล่วงหน้าสองอาทิตย์ เข้าๆ ออกๆ บิ๊กซี ด้วยเหตุ ซื้อ...ซื้อ...ซื้อ...อุปกรณ์ (ที่บอกตัวเองว่าจำเป็น แต่บางอย่าง ไม่เคยได้ใช้งานเลย เมื่อถึงภูกระดึง) กว่าจะได้เดินทาง หมดไปโขอยู่ คนที่บ้านแซวว่า...ทำไมเที่ยวคราวนี้ ถึงดูวุ่นวายจัง ...(ขนาดต้องหาข้อมูลจากเว็บไซต์ล่วงหน้าเป็นสัปดาห์ ก่อนออกเดินทาง) ก็แหม..มันไม่เหมือนที่อื่นนี่นา...นั่นคือเหตุผล...
ออกเดินทางจากพิษณุโลก 19.30 น. ของวันพฤหัสบดี กะว่าไปถึงที่ทำการอุทยานประมาณไม่เกิน 4 ทุ่ม แล้วอาศัยนอนที่ทำการ เพื่อเช้าวันศุกร์จะได้รีบขึ้นแต่เช้า...(ก็ในเว็บไซต์ คนที่เคยไปเค้าแนะนำอย่างนั้น) พอเอาเข้าจริง สารถีขับรถไปได้แค่ 2 ชั่วโมงกว่า อิจฉาผู้โดยสาร ขอหลับมั่ง เลยต้องจอดรถพักที่จุดพักริมทาง (จุดที่มีร้านค้าขายผัก ผลไม้ ริมทางเขาค้อ) ที่กะว่าจะของีบแค่ 1 ชั่วโมง กลายเป็นว่า หลับเพลินกันทั้งบ้าน ตกใจตื่นกันอีกที...เกือบตี 4...(โอ้โห) กว่าจะถึงที่ทำการอุทยานฯ 8 โมงเช้า...เตรียมสัมภาระ (ที่อุตส่าห์เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วจากบ้าน แต่พอถึงจริงๆ ต้องมาจัดใหม่หมด...เพราะรื้อสัมภาระมาห่มที่เขาค้อนั่นไง..เป็นเหตุ) มีนักท่องเที่ยวขึ้นไปล่วงหน้าหลายทีม จนทีมของเราเกือบรั้งท้าย...อะไรเช่นนี้..อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะขึ้นเป็นทีมแรกนะเนี่ย...
http://www.slide.com/r/sNgX4rmSyT_r44Qzd3-tAppl4xo257Fo?view=original
ความเห็น (7)
- ยุพา จ้ะ ภูกระดึงเป็นสถานที่พี่ ใฝ่ฝัน
- พี่ เคย พาลูก ไปช่วงไม่ปิดป่า ช่วงวันแม่ 12 สิงหา ฝนตก เชียว เค้าบอกช่วงนี้สวย เลยไป ตอนนั้นลูกสาว คนโต อนุบาล 2 คนเล็ก 2 ขวบ คนโต จะนำหน้าตลอด สนุกจ้ะ หิว ก็มีของกินทุกซำ อาหารตามสั่ง แตงโม หั่นแว่น มะเฟืองชุ่มคอ ลูกชอบ พอเค้าจะเหนื่อย ก็บอกว่า ข้างหน้ามีของกินอร่อย ลูก ก็มีแรงเดินต่อ ส่วนคนเล็ก นั่งบนเป้ หลังแม่ ตลอดเส้นทาง หลับ 2 ตื่นทีเดียว ทางลื่นมาก พ่อถึงกับเป็นตะคริว ลูกกับแม่ สบาย พอถึง หลังแปร ฝนเทอย่างหนัก ต้องอาศัย วัยรุ่น ที่แบก เต้นท์ ตามมา คลี่ บังฝนให้ ก็เพราะข้าวของ ให้ลูกหาบ แบกหมด เราคิดว่าเค้าจะเดินตามเรา ที่ใหนได้ ขาดเหลืออะไร ก็ไปเอากับลูกหาบ ที่ใหนได้ นั่งรอลูกหาบ ถึงจนมืด ผ้า เปียกหมด เค้าไม่ป้องกันให้เรา
- เหมือนได้เพื่อน มีน้ำใจให้กัน ทุกวัยเป็นเพื่อนกันหมด ช่วยเหลือกัน
- ทาก มาก ที่เดียว เพราะชื้น มันดีดตัวใส่เรา ใส่ลูก แต่ลูกกระโดด สูงกว่าทาก ทีเดียว 555555 ขึ้นถึง คอ พ่อ ทั้งสองคน พี่ขำสุดๆๆ
- นอนด้าน บน 2 คืน ต้องเช่าผ้าห่ม เปียกหมดไม่แพง 10 บาท/คืน แล้ว ดีว่า ผ้าห่มใหม่ มาก เพราะปีนั้นเราเป็นคณะแรกที่ขึ้นไป มีบทเรียนทันที ว่า เตรียมเงินไปอย่างเดียว ดีกว่า เอาของจำเป็นไปน้อยชิ้นที่สุด คิดแล้ว ค่าใช้จ่าย ลูกหาบ ของ พอๆๆกันกับขึ้นไปสั่งอาหารข้างบนทาน
- คราวหน้า มีโอกาส จะไปอีก ทดสอบพละกำลังใหม่ จ้า
- ขอบคุณนะจ้ะ
จ๊ะเอ๋
- ครูอ้อยมาหา มาเยี่ยม ผู้ร่วมชะตากรรมกับครูอ้อยค่ะ
- ครูอ้อยเกือบหมดแรงแล้วนะคะ
- ได้แต่ทำงานที่โรงเรียน ก็เกือบแย่แล้วค่ะ
- จริงๆ จ๊ะพี่นิด เหนื่อยนะ แต่คุ้ม เด็กๆ บอกว่า ไปอีกนะ คราวนี้ขอไปฤดูอื่น ที่ไม่ซ้ำกัน..โห..
- ไปแล้ว รู้สึกว่า...รักภูกระดึง ขึ้นอีกเยอะเลยนะ
- คราวหน้าไปเมื่อไหร่ บอกมั่งนะ จะให้น้องพีชแบกสาวน้อยขึ้นภูฯ 555
- เก่งนะ ได้ขึ้นตั้งแต่เจ้าตัวเล็ก ยังอยู่ในเป้ ไปคราวนี้เราโชคดี ไม่เจอทากเลย แต่คราวหน้าจะเลือกตอนที่มีทาก พิสูจน์ใจเด็กๆ เน๊อะ
- สวัสดีค่ะ...ครูอ้อย..ผู้ร่วมชะตากรรม
- จะบอกว่า ยังเรียนปนเล่น (ตามปรัชญา การจัดการศึกษาแบบใหม่) อยู่เลย 555
- วันศุกร์นี้ (21 ธ.ค. 50) อาจารย์ที่ปรึกษาให้รายงานความก้าวหน้า เดี๋ยวรู้ผล....
- สู้ๆๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้...เหมือนกัน...
อยากไปแต่ขอฟิตสักหน่อย
เดินไป...พักไป...ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะอาจารย์ ถ้าเราไม่รีบทำเวลา เดินไปเรื่อยๆ อย่างดีก็แค่..ร้าวไปทั้งตัว..เท่านั้นเอง หุ หุ..