เมื่อฉันอ่านภาษาไทยไม่ออก
จะแปลกไหมที่ฉันกลับอ่านภาษาไทยไม่ออก ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้( 20 กว่าปีมาแล้ว ) ทุกคำทุกตัวอักษรของคำไทยฉันอ่านได้ทั้งหมด แถมเขียนด้วยรายมือที่เรียกว่าสวยเลยละ ( อันนี้ขอชมตัวเองจริง ๆ นะ ) แล้วฉันก็ทำสิ่งดี ๆ เหล่านี้ตกหล่นได้อย่างไรกันนะ
“ เป็นคนไทยก็ต้องพูดภาษาไทยให้ชัดเขียนให้ถูกใช้ให้เป็นกว่าภาษาคนอื่นเค้า “ เสียงของท่านเจ้าอาวาสที่ดูจะเข้มไปนิดหนึ่งหลังจากที่ได้ยินฉันอ่านตัว “ ฌ “ เป็น “ ณ “ แถมยังบอกท่านไม่ได้ด้วยว่า “ ฌ “ นั้นแทนตัวสะกดเป็นอักษรตัวไหนอีกต่างหาก
คำไทยนั้นไพเราะให้ความหมายที่ลึกซึ่ง เป็นสมบัติของบรรพชนและเป็นเอกลักษณ์ที่หาชาติไหนในโลกก็ไม่มีแล้ว อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจนักภูมิใจหนา แล้วยังจะอ่านเขียนไม่ถูกอีกเหรอ “ ท่านคงจะตำหนิฉันจริง ๆ ก็แน่ละในเมื่อฉันไปเถียงท่านอีกว่าไม่เห็นจะต้องอ่านให้ถูกเลยก็แค่เข้าใจก็น่าจะพอแล้วก็เลยถูกตำหนิซะเลย แถมยังมีต่อท้ายด้วยอีกนะว่า
คำในภาษาไทยเรามีมากมาย แม้แต่คำพังเพยสุภาษิต ก็ยังมีที่มาที่ไปเลยว่าทำไมเค้าถึงสอนอย่างนั้นสอนอย่างนี้ ไม่ได้เป็นคำฉาบฉวยที่อยู่ ๆ เอามาพูดเอามาเขียนกัน ถึงแม้ว่าจะพูดหรือจะเขียนทีเล่นทีจริงก็เถอะ พอแต่พอได้อ่านแล้วก็แทบที่จะหาสาระอะไรไม่ได้เลย แล้วสุดท้ายเป็นไงละ...ก็ไม่มีอะไรเหลือให้จดจำ อีกทั้งภาษาไทยเรานี้ก็เป็นวัฒนธรรมเหมือนกัน วัฒนธรรมที่เก่าแก่ แค่เพียงคำ ๆ เดียวเราจะเขียนให้ถูกให้ต้องไม่ได้เชียวหรือ..มันดูเสียเวลามากนักหรือไร แล้วอย่างนี้จะเหลืออะไรให้ภูมิใจในความเป็นไทยละในเมื่อคำภาษาไทยยังช่วยกันทำให้ถูกไม่ได้เลย
“ ท่านเจ้าอาวาสคะ “แต่ยุคนี้มันเปลี่ยนไปแล้วนะคะ ถ้าไม่พูดไม่เขียนให้สั้น เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าเราล้าสมัยนะคะ เห็นตามอินเตอร์เน็ต เค้าก็เขียนกันสั้น ๆ แต่ว่าบางทีเค้าเขียนภาษาอังกฤษใส่เข้าไปอ่านยากเหมือนกันค่ะ และบางทีก็ไม่ค่อยเข้าใจด้วยนะค่ะ ก็เป็นแบบภาษาอังกฤษคำไทยคำเห็นเค้าชอบพูดชอบเขียนกันนะคะ
“แล้วคิดว่ามันถูกหรือเปล่าละ ลองคิดแบบผู้มีสติผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่ามีความรู้คิดซิ “
“มันก็ไม่ถูกนักหรอกค่ะท่านเจ้าอาวาส “
วัฒนธรรมนะเป็นรากฐานของความเป็นไทย ในเมื่อภาษาก็เป็นวัฒนธรรมเป็นรากฐานของความเป็นไทยที่เราคนไทยทุกคนควรภูมิใจไม่ว่าจะเป็นภาษาถิ่นของภาคไหนก็ตามเถอะ และถ้าเราอยากตอบแทนคุณแผ่นดินละก็ไม่ต้องทำอะไรมากก็แค่รักษาวัฒนธรรมของไทยก็เท่ากับเป็นการตอบแทนคุณของแผ่นดินแล้ว
จำไว้นะว่า ไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนถ้าชนชาติไหนก็แล้วแต่ไร้ซึ่งวัฒนธรรมของตนเองแล้วละก็ มิช้าชนชาตินั้นก็คงจะล่มสลายไป
“ คะ ท่านเจ้าอาวาส ล่มสลายเลยหรือคะ “
“ ก็ใช่นะซิ ก็มัวแต่คิดว่าของคนอื่นดีต้องเอาอย่าง แล้วอย่างนี้ก็ไม่เท่าไหรก็คงถูกกลืนกินจนลืมความเป็นตัวตนของเรานะซิ เข้าใจหรือยัง “
“ เข้าใจแล้วละค่ะ งั้นต่อไปจะพยายามค่ะพูด เขียน อ่านภาษาไทยให้ถูกต้องแล้วละค่ะ ..”“ ดีมากเลยละ แล้วต่อให้ยุคไหน ๆ ภาษาไทยเราก็ไม่ล้าสมัยหรอก ก็จะยังคงอยู่เหมือนธรรมมะขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าที่ไม่ว่ายุคไหน ธรรมมะของพระพุทธองค์ก็ไม่ล้าสมัย “
รันยาไนท์
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น