งานรวมพลคนย่ามแดงครั้งที่ ๑ ที่ผ่านไปเมื่อเดือนที่แล้ว ยังไม่ทันที่จะหายเหนื่อยเลย งานรวมพลคนย่ามแดงครั้งที่ ๒ ก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง
งานนี้เริ่มขึ้นอย่างฉุกละหุก เพราะคิดเดี๋ยวนั้น ทำเดี๋ยวนั้น แต่เราเอาความอยากเป็นตัวตั้งการเตรียมการต่าง ๆ เลยดูง่ายและราบรื่นไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่าย สถานที่พัก สถานที่ทำกิจกรรม และการเตรียมการด้านอื่น ๆ .....
ความสับสนอลหม่านเกิดขึ้นเมื่อตอนเที่ยงวันของวันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๐ นักศึกษา ๕๘ ชีวิต และอาจารย์ ๑ ท่าน นัดหมายขึ้นรถที่หน้าสำนักงานอธิการบดี วิทยาเขตปัตตานี ไหนจะคนมารอส่ง ไหนบางคนจะยังไม่มา ไหนจะลืมของ ดูเอะอะจอแจเอาเรื่องเหมือนกัน....
การเดินทางครั้งนี้ใช้บริการของการรถไฟแห่งประเทศไทย ออกจากสถานีรถไฟโคกโพธิ์ (ปัตตานี) เวลา ๑๓.๔๐ น. และต้องเดินทางกว่า ๑๘ ชั่วโมงกว่าจะถึงสถานีรถไฟหัวลำโพง และด้วยเป็นรถไฟชั้น ๓ จึงทำให้เมื่อยล้าสุดที่จะบรรยาย
ที่สถานีหัวลำโพง เราไม่มีโอกาสไปร่วมรับเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวโรกาสเสด็จออกมหาสมาคม แต่เราก็ถือโอกาสเฝ้ารับเสด็จผ่านจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ที่สถานีรถไฟนั้นเอง เราได้ร่วมกันร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีที่นั่น พร้อมทั้งได้เปล่งเสียง "ทรงพระเจริญ" พร้อม ๆ กัน
การเดินทางยังไม่สิ้นสุดครับ.... ๑๑ นาฬิกา ของวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๐ เรายังต้องเดินทางอีกกว่า ๘ ชัวโมงกว่าจะถึง จ.บุรีรัมย์ โดยรถไฟอีกเหมือนเดิมครับ แต่ที่น่าชื่นใจก็คือตลอดสองข้างทางเราได้เห็นบรรยากาศการจัดกิจกรรมเฉลิมพระเกียรติในหลวงอย่างคึกคัก แม้ว่าเราจะไม่มีโอกาสเข้าร่วมโดยตรง แต่ก็ได้ร่วมทรงพระเจริญตลอดการเดินทาง
เรามาถึงสถานีรถไฟบุรีรัมย์ เมื่อเวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. ที่นั้น "พี่เปี๊ยก" พี่ชายที่แสนดีมารอต้อนรับพร้อมจัดรถบัสคันใหญ่รอรับเราสู่อำเภอละหานทราย อำเภอชายแดนที่จะต้องเดินทางอีกกว่า ๑๐๐ กิโลเมตร
เรามาถึงอำเภอละหานทรายราว ๔ ทุ่มครึ่งครับ การเดินทางอันยาวนานกว่า ๓๖ ชั่วโมงเราไม่อาจทำอะไรต่อไปได้อีกแล้ว นอกจากขอนอนเอาแรงหน่อยก็แล้วกัน......
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
บนเส้นทางสู่อีสาน (รวมพลคนย่ามแดง ๒)
แลตระการปราสาทหิน (รวมพลคนย่ามแดง ๒)
อุ่นไอกลิ่นวัฒนธรรม (รวมพลคนย่ามแดง ๒)