ศูนย์คอมพิวเตอร์เพื่อชุมชน-คนบางหมาก

ข้อมูลที่ผมได้รับทราบจากปากของชาวบ้านใน เวทีประชาคมเพื่อจัดทำแผนพัฒนาชุมชนตำบลบางหมาก เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 2550 หลายเรื่องเป็นความรู้ใหม่สำหรับผม แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา สร้างความทุกข์ยากให้กับชาวบ้านที่ประสบเหตุ เสมือนหนึ่งมีหนามแหลมทิ่มตำอยู่ในหัวใจทุก ๆ วัน

ปัญหาน้ำท่วมขังในที่ลุ่ม, ตลิ่งพัง, ถนนเพื่อการเกษตรชำรุด, ผลผลิตทางการเกษตรราคาตกต่ำ, สถานีอนามัยมีหมอเพียงคนเดียว, เด็กนักเรียนขาดโอกาสทางการศึกษา, น้ำประปาไม่ทั่วถึง, น้ำกิน-น้ำใช้จากแหล่งน้ำเป็นน้ำกร่อย, ขาดแคลนหญ้าอาหารสัตว์ ฯลฯ เรื่องเหล่านี้เมื่อสนับสนุนให้ชาวบ้านพูดออกมาอย่างเต็มที่ ผมซึ่งทำหน้าที่ วิทยากรกระบวนการ เพียงตั้งใจรับฟัง สรุปประเด็นให้ชัดเจน ยิงคำถามกลับไปให้เฉพาะเจาะจงในเหตุที่เกิดขึ้นจริง และกระตุ้นจูงใจให้คนอื่น ๆ ได้แสดงความคิดเห็นที่แตกต่างหลากหลาย รวมทั้งคอยควบคุมมิให้เกิดการโต้ตอบ-แก้ตัว อันจะนำไปสู่ความขัดแย้งทางความคิด บรรยากาศของความเป็น “ประชาธิปไตยในชุมชน” ก็เกิดขึ้นได้ไม่ยาก และสามารถนำไปใช้เป็นรากฐานสำคัญในการพัฒนาชุมชนตำบลบางหมากต่อไป

เรื่องที่นำมาถ่ายทอดผ่านทางคอลัมน์นี้เป็นปัญหา เด็กนักเรียนขาดโอกาสทางการศึกษา ในเวทีชาวบ้านสะท้อนออกมาว่า ลูกหลานของเขาโดยเฉพาะเด็กที่เรียนหนังสือชั้นมัธยมศึกษาขึ้นไป ต้องขับมอเตอร์ไซค์ออกมาในเมืองเพื่อใช้คอมพิวเตอร์-อินเตอร์เน็ท ทำการค้นคว้าหาข้อมูลไปทำรายงาน กว่าจะได้กลับถึงบ้านก็ค่ำมืดดึกดื่น ห้าทุ่ม-เที่ยงคืน นานวันเข้าการออกมาทำรายงานกลับกลายเป็นเพียงข้ออ้าง เพราะเด็ก ๆ ใช้เวลาให้หมดไปกับการเล่นเกมส์ ขับรถมอเตอร์ไซค์เที่ยวเล่นกันเป็นกลุ่ม เกิดการมั่วสุม ติดอบายมุข และนำไปสู่ความเบี่ยงเบนทางพฤติกรรมที่ไม่ดีอีกหลายอย่าง เราจะแก้ปัญหาเรื่องนี้กันอย่างไรจึงจะปกป้องลูกหลานของเราจากสิ่งเหล่านี้ได้ ?

ผมแสดงข้อคิดเห็นตอบคำถามนี้ไปว่า เป็นเรื่องที่ห้ามได้ยากที่จะไม่ให้เด็ก ๆ สนใจในคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ท เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของยุคสมัยที่เปลี่ยนไป เมื่อเราเป็นเด็ก เราก็เคยหนีพ่อแม่ไปช้อนปลากัด เล่นน้ำ จับปลา ฯลฯ มีชีวิตสนุกสนานไปตามธรรมชาติ แต่เด็กสมัยนี้ไม่ได้เกิดในสภาพแวดล้อมแบบเดียวกับเรา สิ่งท้าทายใหม่ ๆ ของเขา คือ คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ท เกมส์ออนไลน์ และมอเตอร์ไซค์

สิ่งเหล่านี้แท้ที่จริงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า มีประโยชน์มหาศาล ถ้าได้มีโอกาสสร้างการเรียนรู้ให้เด็ก ๆ “รู้จริง-ใช้เป็น” จนนำไปสู่การสร้างจินตนาการใฝ่ฝันที่จะเป็น “ผู้สร้าง” ในอนาคต แต่ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เด็ก ๆ เพียงแต่สอนกันเองให้ “เล่นเป็น” เรื่องที่พวกเขาสนใจจึงวนเวียนอยู่กับความสนุกสนานบันเทิงเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดูไร้สาระในสายตาผู้ใหญ่ เพราะมองเห็นว่าทำให้เกิดความมัวเมา ลุ่มหลง เสียเงิน เสียเวลา และทำให้เด็กติดเกมส์ขนาดหนัก

เราต้องสร้างการเรียนรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับเทคโนโลยีสารสนเทศให้เกิดขึ้นกับเด็ก ๆ เพื่อเข้าไปชิงพื้นที่ในสมองและจิตใจของเขาให้รู้จักและตระหนักในคุณค่าของศาสตร์ทางด้านนี้ สร้างความใฝ่ฝันและความมุ่งมั่นที่จะเติบโตเป็น วิศวกรคอมพิวเตอร์, โปรแกรมเมอร์, นักออกแบบกราฟฟิกดีไซน์, นักพัฒนาเว็บไซต์ ฯลฯ ซึ่งเป็นวิชาชีพที่เป็นความต้องการของยุคสมัย เรียนแล้วมีงานทำ มีอนาคตทีก้าวหน้าไปได้ในอีกหลาย ๆ เส้นทาง

หลังจากเสร็จสิ้นการทำประชาคม ผมขอให้ อบต. โดยการนำของ นายกัมปนาท กุยุคำ นายก อบต.บางหมาก ซึ่งเพิ่งได้รับการเลือกตั้งต่อเนื่องเป็นสมัยที่ 2 ได้สรุปประเด็นปัญหาทั้งหมดเพื่อนำไปสู่การวางแผนชุมชนร่วมกันในขั้นตอนต่อไป บทสรุปที่ผมได้รับสะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจ และตระหนักในความสำคัญของการสร้างศักยภาพในการแข่งขันให้กับชุมชน/ท้องถิ่นด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศ จนเกิดเป็นวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนนำไปสู่การเกิดขึ้นของ “ศูนย์คอมพิวเตอร์เพื่อชุมชน-คนบางหมาก” ดังนี้

“ต.บางหมาก มีศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก 3 แห่ง โรงเรียน 4 แห่ง มีนักเรียนโดยประมาณ 1,500 คน จึงต้องการให้เด็กมีความรู้ความสามารถเท่าทันเหมือนกับเด็กในเมือง เนื่องจากปัจจุบันได้มีเทคโนโลยีที่ทันสมัยซึ่งมีความสำคัญต่อการพัฒนาศักยภาพของเด็ก คอมพิวเตอร์จึงเข้ามามีบทบาทต่อการเรียนรู้ในชีวิตประจำวันที่ช่วยอำนวยความสะดวกในกิจกรรมต่าง ๆ และเพื่อสร้างโอกาสให้กับเด็กและเยาวชนในชุมชนสามารถเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศ และใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ทั้งนี้เพื่อส่งเสริมให้เด็กและเยาวชน ประชาชนตำบลบางหมากและตำบลใกล้เคียงได้มีความรู้ความสามารถ และเพื่อพัฒนาคนให้มีคุณภาพและก้าวทันโลก จึงต้องการให้จัดตั้งศูนย์คอมพิวเตอร์ในตำบลบางหมาก เพื่อที่จะให้บุคคลเหล่านี้ได้ฝึกทักษะความสามารถของตน….”

ขอแสดงความชื่นชม อบต.บางหมาก กับก้าวย่างที่สร้างสรรค์ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2550 ที่ผ่านมา ศูนย์คอมพิวเตอร์เพื่อชุมชน-คนบางหมาก จึงได้เกิดขึ้นเป็นโครงการนำร่อง โดยอาศัยกำลังทรัพย์จากการทอดผ้าป่าร่วมกันของทุกภาคส่วนในชุมชน

ทั้งหมดนี้มีรายละเอียดและรูปภาพแสดงอยู่ที่เว็บไซต์ www.chumol.com  เชิญติดตามชมได้ครับ.