ความคิดถึง
คำว่า พอเพียง และ เพียงพอ อืมม..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความคิดถึงหล่ะ??
ก็ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้นิคะ... แล้วยิ่งถ้าเราคิดถึงใครซักคนมากๆ จิตใจของเราก็จะว้าวุ่น ทำให้เราไม่มีความสุข (ใช่ป่ะ?)
แล้วยังไงต่อหล่ะ..เราเองจะต้องทนทรมานกับการคิดถึงไปอีกนานแค่ไหน?? ยิ่งคิดถึงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เกิดความเหงาเข้ามาแทรกซึม จนอาจกลายเป็นสาเหตุของโรคเครียดได้มากเท่านั้น
แล้วเวลาที่เราคิดถึงใครซักคน หากคนที่เราคิดถึงเขาสามารถรับรู้ได้ว่ามีความคิดถึงจากใครคนหนึ่งส่งไปให้ นั่นก็ดีไป... แต่ถ้าใครคนนั้นเขาไม่สามารถรับรู้ได้ล่ะ..จะทำอย่างไร? ที่จะทำให้ใจของเราไม่ว้าวุ่นคิดถึงเขาคนนั้นได้...
เคยมานั่งคิดนะ ว่าจะทำอย่างไร?? คิด คิด คิด และ ถามจากคนนั้น คนนี้ ว่าควรจะทำอย่างไร..ไปๆมาๆเราเองก็ละม้ายคล้ายคนบ้าเข้าไปทุกที ส่วนคำตอบที่ได้มา เอ้อ..!!ฟังแล้วเหนื่อยใจ สู้ไม่ไปขอความคิดเห็นตั้งแต่แรกดีกว่า...
จนอยู่มาวันหนึ่ง..ได้มีโอกาสศึกษาปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เลยลองนำความรู้เบื้องต้นมาประยุกต์กับเรื่องของความคิดถึงดู
555 ในที่สุดก็ถึงบางอ้อ..เจอทางสว่างให้กับตัวเองซักที...
คำว่า พอเพียง ก็คือ ความพอประมาณ ซึ่งหมายถึง ความพอดีที่ไม่น้อย และ ไม่มากเกินไป โดยไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
ลองคิดดู..หากความคิดถึงมันทำร้ายเราให้เรารู้สึกแย่ รู้สึกว้าวุ่นใจ ไม่มีความสุข แล้วเราควรจะคิดถึงเขาแบบไหนดีล่ะ? ลองมองแบบทางสายกลางดูนะ..
ถ้าเราคิดถึงมากไป หรือ น้อยไป มันก็คงไม่สมดุลซักเท่าไหร่..แต่ถ้าเราใช้ความคิดถึงแบบพอเพียงหล่ะ จะดีกว่ารึป่าว? อืมม..แล้วใช้ยังไงน่ะเหรอ?
มาฟังทางนี้จ้า...
คิดถึงแบบพอเพียง ก็คือ คิดถึงแบบพอประมาณ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป จะทำให้เกิดผลดีกับทั้ง 2 ฝ่าย คือเราเองจะไม่เกิดอาการว้าวุ่น เศร้า เหงา ไม่มีความสุข เพราะการที่เราคิดถึงเขามากเกินไปเราเองนั่นแหล่ะที่จะแย่ (จริงมะหล่ะ?) ส่วนทางเขาคนนั้นก็จะไม่เกิดความกดดันมากเกินไปในเวลาที่ไม่เจอกัน... การคิดถึงแบบพอเพียงนี้ยังเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ทำให้เราเข้าใจคนที่เราคิดถึงได้มากขึ้นอีกด้วย
แล้ว.....
ความคิดถึงแบบเพียงพอหล่ะ..?? คุณเคยรู้มั๊ยว่า..แค่คนที่เราคิดถึงรับรู้ว่าเราคิดถึงเขาเพียงแค่นี้ เขาก็รู้สึกดีมากแล้ว ซึ่งก็เพียงพอที่เขาจะนำเอาความคิดถึงที่ได้รับมาเก็บใส่ความรู้สึกดีๆและพร้อมจะหยิบยื่นความรู้สึกนี้ให้กับคุณเช่นกัน
ความคิดถึงเป็นความรู้สึกที่มีคุณค่าต่อจิตใจ หากความคิดถึงจะต้องมาบั่นทอนความรู้สึกของใครซักคน มันคงไม่เกิดผลดีแน่ ดังนั้น แค่รู้สึกคิดถึงแบบพอเพียง ก็เพียงพอสำหรับคนที่ได้รับแล้ว
การทำอะไรที่มากเกินไป และน้อยเกินไป มันก็จะทำให้ขาดๆ เกินๆ ไม่มีความสมดุลกัน เช่นเดียวกับความคิดถึง ควรมีให้กันและกันอย่างพอดีๆแบบนี้ไปนานๆ คงจะดีกว่าจริงมั๊ยคะ...
ความเห็น (6)
- ขอบคุณแบบพอเพียงคับ
- อิอิ
- ต้าเชื่อว่า ถ้าเราคิดถึงใครมากๆสักคนหนึ่ง
- เขาคนนั้นย่อมคิดถึงเราเช่นกันค่ะ
- ทฤษฎีนี้ อาจได้ผลกับต้าคนเดียวรึป่าวไม่ทราบนะคะ
- ถ้าคิดถึง บันทึกครูบ้านๆ แวะมาเที่ยวที่ anita world ได้นะคะ
- nice to meet you.
สวัสดีค่ะ..คุณสุขสม และคุณ อนิต้า
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาให้คำแนะนำ และความคิดเห็น
สำหรับตัวจ๋าเอง อย่างไรก็ตามจ๋าเชื่อว่าความคิดถึงหรือการนึกถึง ก็เป็นความรู้สึกดีๆที่ทุกคนอยากมีเก็บไว้ และไม่ว่าเราจะคิดถึงเขา หรือเขาคิดถึงเรา มันก็เป็นความรู้สึกดีๆที่ทำให้หัวใจของเรารู้สึกชุ่มชื่น และมีความสุขค่ะ
สุมิตรชัย
"มีใครเอาไว้ให้หัวใจอุ่น"
ขาดทุนหากหัวใจร้อนรุ่ม
ระวัง...อย่าขยันทำซึ้ง
อนึ่ง.....ให้คิดถึงพอสังเขป"
ยืมเพลงของ ศุ บุญเลี้ยงมาน่ะครับ เหมาะดี
- หายไปนานทีเดียว สบายดีหรือเปล่าค่ะ
- แวะมาสวัสดีปีใหม่ค่ะเชิญแวะเลือกโปสการ์ดปีใหม่ได้ที่นี่นะคะ
- Postcard: กระดาษแผ่นเล็กๆที่บอกเล่าเรื่องราวจากหัวใจ
wow! เพื่อน love สุดเก๋ นำเรื่องเรียนมา adapt กับเรื่องความรักได้เลิสมากจ้า :)