หมวด ๑
บททั่วไป
---------------
พ.ร.บ. ม.นเรศวร |
พ.ร.บ. ม.มหิดล |
|
มาตรา ๗ | ให้มหาวิทยาลัยเป็นสถาบันทางวิชาการและวิชาชีพชั้นสูง มีวัตถุประสงค์ ให้การศึกษา ส่งเสริมและพัฒนาวิชาการและวิชาชีพชั้นสูง ทำการสอน ทำการวิจัย ให้บริการทางวิชาการแก่สังคม และทะนุบำรุงศิลปะและวัฒนธรรมเพื่อประโยชน์ต่อการพัฒนาชุมชน สังคม และประเทศชาติ | มหาวิทยาลัยเป็นสถานศึกษาระดับอุดมศึกษา ซึ่งทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม พระราชทานพระนามาภิไธย ของสมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก ให้เป็นนามของมหาวิทยาลัย มีวัตถุประสงค์ในการสร้าง พัฒนา ประมวล และประยุกต์องค์ความรู้ทั้งมวล และดำเนินการให้มีการเรียนรู้ในองค์ความรู้ดังกล่าว รวมตลอดทั้งเผยแพร่ความรู้ ส่งเสริม ป้องกัน และรักษาสุขภาพอนามัย ทะนุบำรุงศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม และการกีฬา ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมเป็นส่วนรวม |
ผมคิดว่านะครับ การที่มหาวิทยาลัยมหิดล สามารถที่จะยังคงเอกลักษณ์ในการผลิตบุคคลกรสายวิทยาศาสตร์และแพทย์ได้อย่างเหนียวแน่น เป็นที่เชื่อมั่นและศรัทธาตลอดจนความไว้วางใจในสายตาของหมู่นักศึกษาและประชาชนทั่วไป แต่บางมหาวิทยาลัยที่ยังคงหาเอกลักษณ์ของตัวเองไม่ได้ ไม่พัฒนาจุดเด่นของตัวเองแต่อยากที่จะยืนอยู่บนที่สูงอย่างสง่างามเช่นมหิดลนั้นคงเป็นไปได้ยาก การศึกษาก็เช่นเดียวกับตึกสูงถ้ารากฐานที่ไม่มั่นคงฉันใด ยอดตึกคงไม่สามารถที่จะสวยได้หรอกครับ
ดังนั้น หากคนรุ่นหนุ่ม รุ่นสาว เป็นคนยุคใหม่ ไฟแรง มีวุฒิภาวะสูง ใฝ่เรียนรู้ และอ่อนน้อมถ่อมตน ก็อาจไม่ต้องการเวลาถึง 100 ปี ที่จะค้นพบศักยภาพที่แท้จริงของตน และประสบความสำเร็จแต่เยาว์วัย
เปรียบได้ดังเช่นการเจริญเติบโตของมหาวิทยาลัย ฉันใดก็ฉันนั้น
ผมได้ทราบมาว่า พนักงานนั้นไม่มีกฏหมายรองรับ ดังนั้นจริงๆแล้วขั้นเงินเดือนของพนักนั้นไม่ขึ้นก็ได้...แต่ที่ขั้นเงินเดือนของพนักงานที่ขึ้นทุกวันนี้นั้นขึ้นได้ด้วยเงินรายได้ของมหาวิทยาลัย ดังนั้นถ้ายังไม่ออกนอกระบบแล้ว มหาวิทยาลัยก็ยังต้องใช้เงินรายได้นี้ขึ้นขั้นเงินเดือนไห้กับพนักงานอยู่ และต่อไปถ้ามหาวิทยาลัยอุ้มไม่ไหวก็ตัวใครตัวมันและอาจจะไม่ขึ้นขั้นเงินเดือนไห้กับพนักงานอีกแล้ว
ดังนั้นจึงอยากเรียนถามอาจารย์ว่า ที่ได้ยินมานี้มีข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรครับ
ต้องขอประทานโทษจริงๆ ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ