เมื่อกำแพงความรู้ถูกเปิด

สิ่งที่จำเป็นข้อหนึ่งของการที่จะเริ่มต้นเป็นนักเขียนโปรแกรม นั่นคือแรงบันดาลใจ  แต่เดิมผมเองก็ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาเป็นนักเขียนโปรแกรม ได้มาเป็นครูคอมพิวเตอร์หรอกครับ แต่ด้วยเมื่อตอนเด็กๆนั้น เป็นเด็กที่ชอบเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์มาก (เรียกว่าติดเกมส์เหมือนกับเด็กสมัยนี้แหละ) ประเภทว่าไม่กินข้าวกินปลาก็มีครับ จนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัยเข้าทำงาน ก็ยังเล่นเกมส์อยู่ .....จนมาวันหนึ่งได้มีโอกาสไปเที่ยวหาเพื่อนที่เคยเรียนอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ (สจพ.)ซึ่งเคยเรียนเคยเล่นเกมส์กันมาตลอด เพื่อนผมนี่แหละครับเป็นแรงบันดาลใจให้เลิกเล่นเกมส์และหันมาเขียนโปรแกรมอย่างจริงจังด้วยประโยคที่ว่า  " เอ็งยังเล่นเกมส์อยู่อีกหรือวะเดียว...ตูเลิกเล่นตั้งนานแล้วเว้ย." เพื่อน วิศวะ ทั้ง 2 ของผม มันว่าเอา  ไม่น่าเชื่อครับประโยคเดียว ที่พูดได้ ถูกที่ ถูกเวลา และถูกอารมย์ในตอนนั้น มันหยุดชีวิตนักเล่นเกมส์ของลงอย่างทันใด โดยส่วนตัวของผมจะเป็นคน sensitive กับคำพูดของคนมาก แต่ไม่เข้าทำนองหัวล้านใจน้อย ที่ว่านี้หมายถึงชอบเอาคำพูดคนมาคิดและสร้างเงื่อนไขให้กับตัวเองเมื่อเห็นว่าสิ่งที่ได้รับรู้รับฟังมามันควรนำมาปฏิบัติกับตนเอง แต่ไม่ได้เอามาทำเลย 100% เงื่อนไขที่ว่าก็คือ เราจะทำได้ไหม ถ้าได้ จะเริ่มทำสักเท่าไหร่ก่อน และจะค่อยๆเพิ่มขึ้นครับ

ก่อนจบก็อยากจะแนะนำเกี่ยวกับเรื่องการสร้างแรงบันดาลใจ  แต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน  แต่ผมคิดว่าถ้ามีแรงบันดาลใจและได้ใช้มันแล้ว รับรองได้ว่า ท่านจะต้องสำเร็จในสิ่งที่ทำแน่นอน