Tag คิดถึง (๒) : คุณเอก

เอก" คุณคือใคร???

หลังจากที่ดิฉันได้อ่านๆๆๆ แล้ว

ดิฉันขอ Tag คิดถึง (๒) : คุณเอก เป็นคนที่ 2 นะคะ

น้องเอก เป็นคนที่ดิฉันรู้สึกชื่นชมวิถีชีวิตของน้องเอกเรื่อยมา ตั้งแต่แรก และจากการอ่านเรื่องเล่าแต่ละเรื่อง

ทำให้รู้สึกประทับใจทุกครั้ง..........

ยิ่งได้อ่านเรื่อง

"เอก" คุณคือใคร??? คำถามของคนเฮฮาศาสตร์

น้องเอกได้เล่าถึงประวัติของตัวเอง ทำให้เราเห็นตัวตนของน้องเอกเป็นอย่างดี

เป็นคนที่ไม่ยึดติดกับชีวิตราชการ ที่จะพันธนาการชีวิตของคน....จนถึง 60 ปี

กล้าที่จะเดินไปจากโซ่...พันธนาการ....ที่น่ารำคาญ

ดังที่น้องเอกเขียน..ตอนหนึ่งว่า...

ชีวิตผกผันเพราะคิดไม่เหมือนใคร ..ไม่นานแรงฝันที่อยู่ในตัวเองก็เกิดขบถ

ผมตัดสินใจลาออกจากราชการแบบเฉียบพลัน ท่ามกลางความฉงน ตกใจของทุกคนรอบข้าง

แต่ผมได้บอกกับทุกคนว่าผมคิดดีแล้ว และต่อแต่นี้ผมจะเดินทางไปตามฝันของตัวเอง...ผมเชื่อมั่นตัวเอง

สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดคือครอบครัวของผมเองที่ยังหวั่นไหว เมื่อพวกเขาให้ความเชื่อมั่นและกำลังใจผมเขียนใบลาออกจากราชการในทันทีในเช้าวันหนึ่ง

หากถามจุดยืนของผมก็คงเป็นอุดมการณ์และฝันส่วนตัวที่อยู่ในใจ มุ่งมั่นไปให้ถึงฝั่ง พร้อมคุณธรรมและความรู้ -ความดีที่ได้รับการสั่งสอนฝังอยู่ในกมลสันดาน ทางที่กำลังจะเดินฝ่าฟันไปก็เป็นทางที่เลือกแล้ว ผมก็พร้อมที่จะทุ่มเทสุดกำลัง ทำอย่างไรจะหายโง่ ? คำถามนี้สะกิดใจผมทุกครั้ง ผมรู้สึกโง่เมื่อได้เดินออกมาเรียนรู้กับโลกกว้างมากขึ้น ทำไมยิ่งเรียนรู้จึงโง่มากขึ้น ..จึงเลือกเส้นทางเพื่อบรรเทาความโง่ในตัวเอง เรียนรู้ให้ตัวเองพร้อม เรียนรู้กับผู้อื่น เรียนรู้จากบริบทที่หลากหลาย พัฒนาตัวตนและจิตวิญญาณไปพร้อมๆกัน วันนี้ผมเติบโตทั้งภายในและภายนอกขึ้นมาก และเชื่อว่าจะเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ ทางเลือกของการเรียนรู้เพื่อพัฒนา “ผะหญา” ถึงวันนี้การเรียนรู้ไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบ การเรียนรู้ที่เอื้อให้ผมได้เรียนรู้อย่างมีความสุขนั้น ควรที่จะสนุกสนาน มีบรรยากาศที่เหมาะสมให้ผมได้เพลิดเพลิน ท่ามกลางมวลมิตรที่คอยสนับสนุนเป็นสังคมแห่งมิตรภาพและสมานฉันท์ ใจเชื่อมใจ บนถนนสาย“เฮฮาศาสตร์” น้องเอกเฉลยตัวเองว่า เป็นลูกหลานชาวนา มีโอกาสดีได้ทำงานร่วมกับชนเผ่าที่หลากหลาย ทั้งวิถีชีวิตและวัฒนธรรม ภาษา ประเพณี ได้มีโอกาสเรียนรู้ในระบบ ที่พอมีศักยภาพที่จะทำงานวิชาการร่วมกับงานพัฒนาได้ เหตุเพราะว่าเป็นคนพื้นถิ่น หรือ คนใน (Insider) คิดว่ามุมมอง บางมุม เข้าใจชุมชนได้ในระดับหนึ่ง

อาจารย์วิจารณ์ พานิช ยังกล่าวถึงน้องเอกว่า คนดีวันละคน : (8) นายจตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร คุณจตุพร เป็นผู้ประสานงานวิจัยท้องถิ่นของ สกว. อยู่ที่อำเภอปาย จ.แม่ฮ่องสอน จบการศึกษาปริญญาตรีด้านสาธารณสุข ปริญญาโทด้านการศึกษา (การสร้างเสริมสุขภาพ) จาก มช.เป็น blogger ที่มีแฟนมากที่สุดคนหนึ่ง อ่านได้ที่ http://gotoknow.org/mhsresearch ผมมองว่าคุณจตุพรเป็นคนหนึ่งที่ช่วยเชื่อมงานวิจัยท้องถิ่นกับ KM เข้าเป็นเนื้อเดียวกัน หรือเอา KM เข้าไปใช้เป็นเครื่องมือของการวิจัยท้องถิ่น การสร้างเสริมสุขภาพ และการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมได้เป็นอย่างดี ผมหวังว่าเมื่อเรามีเทคโนโลยี RootTube สำหรับ blogger คุณจตุพรจะบันทึกเรื่องราวของคนเล็กคนน้อย คนบนเขา ออกสุ่โลกกว้างได้อย่างสนุกสนานยิ่งขึ้น

วิจารณ์ พานิช
1 ม.ค.50 ถึงแม้ดิฉันจะตัดสินใจช้าๆมากที่จะเลือกคนที่ชอบ มาวันนี้ดิฉันขอบอกว่า น้องเอก... เป็นคนที่น่าทึ่งมากค่ะ

คุณคือ Hero ในดวงใจของชาว G2K อย่างแน่นอนค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ใน เรียนรู้ชีวิต@ แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

คำสำคัญ (Tags): #tag คิดถึง#นายจตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร

หมายเลขบันทึก: 149979เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2007 18:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 มิถุนายน 2017 09:01 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

พิมพ์ดีด

เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2007 19:39 น. ()

สวัสดีคะคุณอุบล

ขออนุญาติแนะนำตัวนะคะ...พิมพ์คะ มาคิดถึงด้วยคนคะ

คุณเอก = อ้ายเอก ของน้องพิมพ์

เรารู้จักกันด้วยสถานการณ์แปลก...ตามบันทึกที่เคยบอกเล่าไว้ แต่ดีใจที่รู้จักกัน

เป็นพี่ชายที่อบอุ่น

เป็นเพื่อนร่วมงานมือฉมัง

เป็นที่ปรึกษาที่แสนดี

เป็นสุภาพบุรุษ...เอกศวินเจได

---^.^---

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2007 19:43 น. ()

สวัสดีครับ พี่

อากาศหนาวเย็นมากขึ้น แต่ไม่ได้ทำให้ใจนั้นคลายความอบอุ่นลงเลยนะครับ :)

เป็นเกียรติและเป็นความอบอุ่นของมิตรภาพอย่างที่สุดครับ ต้องขอบคุณมากครับที่คิดถึงผม

คนธรรมดาและมีวิถีของตนเอง การเดินไปของผมก็อาศัยกำลังใจจากทั้งตัวเอง และ ผู้คนรอบข้างนี่หละครับ

ดังนั้นครั้งนี้ได้รับกำลังใจมหาศาลจากการกล่าวถึงผมของพี่อุบล

บางแง่มุมในการเขียน อาจจะเป็นการเขียนให้ผู้คน เห็นมุมของผม หลากมุมมากขึ้น และนั่นก็เป็นตัวตนของผมจริงๆ เขียนมาจากประสบการณ์ อารมณ์และความรู้สึกของมนุษย์พึงมี

และกระนั้นก็ตาม หลายๆท่านก็มองว่า มุมที่นำเสนอนั้นก็ต้องเป็นสิ่งที่ดีๆอยู่แล้ว ...แล้วมุมที่อับของตัวเองละนำเสนอมั้ย ผมบอกได้เลยว่า บันทึกผมนำเสนอวิธีคิดที่มีบวก-ลบ ในความคิดอยู่เสมอ

ผมคิดว่านั่นเป็นการเรียนรู้แบบมีพัฒนาการ ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบ จากวันแรกที่เข้ามาเรียนรู้ ถึงวันนี้ยอมรับว่าผมเปลี่ยนแปลงไปมาก และที่เห็นชัดเจนที่สุดคือเครือข่ายมิตรภาพดีๆที่เคยสัมผัสแบบ ตัวต่อตัวกันแล้วด้วย...เป็นมากกว่าโลกเสมือนครับ

และผมเองก็รู้สึกเช่นนี้กับพี่สาวที่แสนดี แสนเก่งคนนี้เสมอ

วิถีของพี่อุบลใน นางฟ้าชุดขาว เป็นอาชีพที่ผมศรัทธาเสมอ และเมื่อได้อ่าน สัมผัสตัวตนของพี่สาว ก็รู้ถึงความตั้งใจ ความรักในวิชาชีพที่พี่ถ่ายทอดอย่างมีพลัง

ดีใจและภูมิใจที่ได้รู้จักพี่สาวคนนี้ครับ

/////-------------------/////

น้องเอก