จดหมายจากแม่ ที่อกหักเพราะรักลูกมากเกินไป

ลูกรักของแม่        แม่ไม่รู้ว่าจดหมายนี้จะทำให้ลูกรำคาญใจหรือเปล่า แต่แม่จะขอเขียนถึงลูกอีกครั้งเดียวและคงจะไม่กวนใจลูกอีก        แม่เพิ่งรู้ชัดและแน่ใจเมื่อกี้นี่เองว่าบัดนี้ลูกรักของแม่ได้เติบโตเต็มที่แล้ว ลูกไม่ใช่ลูกสาวตัวน้อยๆที่แม่ต้องคอยดูแลเอาใจใส่อีกต่อไป แต่ลูกโตพอที่จะพูด เถียงและอธิบายความต้องการของตัวเองได้อย่างอิสระ อย่างไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใครแสดงออกได้อย่างกล้าหาญ สมกับที่เป็นคน สำเร็จการศึกษาถึงระดับปริญญาจากต่างประเทศ        แม่ผิดเองที่ไม่เคยรู้จักลูกของตัวเอง ไม่รู้ว่าลูกโตแล้ว ยังเห็นลูกเป็นเด็กตัวน้อยๆอยู่ร่ำไปและก็ยังใช้วิธีเลี้ยงลูกเหมือนอย่างที่แม่ถูกคุณยายเลี้ยงมา โบราณ คร่ำครึ เห็นแก่หน้าตา ชื่อเสียงของตัวเองและวงศ์ตระกูล มากกว่าความสุข ความสบายใจของลูก        แต่แม่จำได้ว่าแม่ไม่เคยแสดงกิริยาอย่างที่ลูกทำกับแม่เมื่อกี้นี้กับคุณยายแม้สักครั้งเดียว แม้ จนถึง เมื่อวันสุดท้ายที่คุณยายจากไป ไม่ใช่แม่ไม่เคยมีความรัก แม่จะรักใครสักกี่ครั้งแม่ก็ไม่เคยทำให้คุณยายเสียใจ แต่แม่กับลูกก็คงไม่เหมือนกันเพราะลูกเก่งกว่าแม่ ฉลาดและได้รับการศึกษามาดีกว่าแม่ ได้เรียนถึงต่างประเทศ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่ต่างจากเราและรับเอากริยาท่วงทีวาจาของเขามาใช้อย่างไม่กลัวว่าจะทำร้ายความรู้สึกของใคร     แม่คงจะไม่ต้องบอก หรือสอนอะไรให้ลูกอีกต่อไป เพราะคงจะมีแต่ทำให้ลูกโกรธเคืองไม่สบายใจไม่มีความสุข อย่างไรก็ตามแม่ขอให้ลูกรู้ว่าแม่ยังรักและเป็นห่วงลูกอยู่เสมอไม่ว่าลูกจะอายุเท่าใด ไม่ว่าแม่จะอยู่ในโลกนี้หรือตายจากไป แม่ขอให้ลูกรับรู้และเข้าใจ    ลูกรู้ไหมเมื่อก่อนนี้ แม่เคยคิดว่าชีวิตของแม่มีค่า มีความหมาย เพราะแม่มีคุณยายกับลูกเพียงสองคนซึ่งแม่รักมากที่สุด เมื่อคุณยายจากไปแม่จึงเหลือเพียงลูกคนเดียวเท่านั้น   แม่เฝ้าคอยวันที่ลูกเรียนจบกลับมาอยู่ด้วยกัน  แม่เฝ้านับวันรอลูกกลับมาให้ได้ชื่นใจ แม่อยากให้ลูกกลับมาอยู่กับแม่         ตอนนี้ลูกกลับมาแล้ว มาปลุกให้แม่ตื่นจากฝัน จากความหวังลมๆแล้งๆ ตื่นจากความเห็นแก่ตัวที่อยากมีลูกไว้ชื่นชมเพียงคนเดียว ตื่นมารับรู้ว่าในที่สุดโลกนี้ก็มีเหลือแต่ตัวแม่เอง  ไม่มีใครอีกแล้ว แม่ไม่เคยอกหัก ไม่เคยร้องไห้เสียน้ำตาเพราะความรักแต่วันนี้แม่รู้แล้วว่าความรู้สึกเช่นนั้นมันเป็นอย่างไร  ลูกทำให้แม่ได้รู้ว่าความเจ็บปวดจากความผิดหวังในรักมันเป็นอย่างไร        แม่ไม่รู้ว่าแม่จะต้องทนอยู่ไปอีกนานเท่าไร  เพราะนับแต่นี้ไปชีวิตที่มีตัวคนเดียวมันก็คงไม่มีค่าไม่มีความหมายกับ แม่   รับรองว่าแม่จะไม่รบกวนลูกอีกแม่จะให้ลูกใช้ชีวิตอย่างอิสระ เสรีได้เท่าที่ใจต้องการ         แม่ขอให้ลูกมีความสุข มีความเจริญในชีวิตตลอดไป สำหรับแม่ต่อไปนี้แม่ก็จะดูแลตัวเอง ไม่ให้ไปทำความรำคาญใจให้ลูก   แม่ขอโทษในทุกสิ่งที่ทำให้ลูกโกรธเคือง และแม่ได้อโหสิกรรมให้ลูกแล้วในทุกสิ่งที่ลูกได้ทำกับแม่ ไม่ว่าลูกจะตั้งใจหรือไม่ก็ตามเพื่อที่จะได้ไม่เป็นบาปเป็นกรรมต่อกันอีกต่อไป แม่จะยังรักลูกและเป็นห่วงลูกตลอดไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต 

[Ranee]

อ่านแล้ว น้ำตารื้นเกือบจะไหลเลยค่ะ  รักแม่ค่ะ

[ทัศนีย์]

ขอบคุณค่ะ คุณแม่คุณมีบุญมาก บอกรักแม่บ่อยๆ และอย่าทำให้แม่เสียใจนะคะ

ทัศนีย์

[นัท]

เหมือนนัทตอนนี้เลย ลูกเป็นอย่างนี้เลยค่ะ แต่ก็ยัง ห่วงเค้าอยู่ดี เค้ายังเรียนไม่จบค่ะ มหาลัยปี 3 แล้ว ถ้าเค้าจบก็คงจะปล่อยให้เค้าใช้ชีวิตแบบที่เค้าต้องการ

[ทัศนีย์]

คงต้องรอให้เขาเป็นแม่คน เขาจะรู้ถึงความรักที่แม่มีต่อเขา