เรื่องเล่าบนหลังอาน
คืนที่ผ่านมา ไม่ได้นอนมากไปกว่าทุกๆ วัน แต่รู้สึก หลับเต็มอิ่ม ตื่นเต็มตา ตื่นได้แต่เช้า เช้าแบบนี้น่าไปปั่นจักรยาน แง้มม่านหน้าต่างดูบรรยากาศ อื้มม ไม่เลวร้าย อากาศเย็น ๆ วูบเข้ามาตามช่องลม จึ๋ยย หนาว ๆ เช้านี้แหล่ะ เหมาะอย่างยิ่ง ชงกาแฟ ทำธุระปะปังเสร็จ ก็จัดแจง จูงคุณ "ไต้ฝุ่น" ออกมานอกบ้าน วันนี้ไม่กลัวรถชนแล้วค่ะ เพราะติดไฟเรียบร้อยแล้ว ลองไฟมาหลายครั้งแล้วด้วย
พาเจ้าลูกชาย 4 ขาไปเก็บ ไม่เก็บไม่ได้ซะแล้ว ขานี้ ช่วงหลัง ๆ ชักเอาใหญ่ วันก่อน ยายกาแฟกำลังปล่อยรถ ไถลลงเนิน เสร็จเจ้าตัวดีโผล่มาจากไหนไม่รู้ พรวดพราด ยายกาแฟเบรก จึ้ก !! ล้อหลังลอยวูบมาอยู่ข้างหน้า ยายกาแฟก็ร่วง ร่วงทั้งคนทั้งรถ ระบมยังไม่หายดี นี่เป็นครั้งแรกของอุบัติเหตุและการบาดเจ็บจากคุณไต้ฝุ่น ช่วงเวลาวูบหนึ่งที่ล้อลอยขึ้น และยายกาแฟ กำลังจะร่วง เวลาเหมือนหยุดนิ่งก็มีเสียงดังในใจ “เอาละว้อยยยย ตู เจ็บตัวอีกแล้วว้อยยย” ผู้ชมที่เห็นเหตุการณ์ใกล้ชิด หัวเราะสนุกสนาน ไอ้เราก็ได้แต่คลำหัว คลำหางป้อย ๆ
ปล่อยจักรยานให้ฉิวลงเนิน ลมเย็น ๆ ก็ปะทะหน้า รู้สึกปลอดโปร่ง เหลียวมองบรรยากาศยามเช้า รอบตัว ฟ้ายังไม่สว่างมาก หลอดไฟแสงจันทร์ หน้า โรงพยาบาลยังไม่ปิดลง แต่ทุกอย่างเงียบไปหมด คนส่วนใหญ่คงยังไม่ตื่น หมอกยังลอยอ้อยอิ่ง คงอีกนานกว่าจะจาง เลยเก็บภาพถ่ายบรรยากาศหน้า รพ. มาฝากชาว G2K
เสร็จจากนั้น ก็ไถลลงเนินหน้า รพ.มาถึงถนนใหญ่ ตรงนี้ก็แค่ตัดสินใจ ว่า จะเลี้ยวซ้าย หรือ จะเลี้ยวขวา เลี้ยวซ้ายจะเป็นทางเข้าตลาดและตัวอำเภอ ก็จะได้บรรยากาศชีวิตยามเช้า ของบ้านสบป่อง ค่ะ ไม่ไกลมาก ไม่มีเนินมากเท่าไหร่ ถ้าไปเส้นนี้ยามเช้า ยายกาแฟมักจะแวะซื้อน้ำเต้าหู้ หวานน้อย และปาท่องโก๋ อีก 3 ตัว เป็นประจำ อุ่นสบายท้อง แต่ยามเย็นจะแวะ หามื้อเย็นติดมือกลับไปกินที่บ้านด้วย
เช้านี้ ยายกาแฟ เลือกเลี้ยวขวา เพราะนึกอยากเห็นบรรยากาศยามเช้า ที่ศูนย์ทดลองข้าว ไม่ต้องคิดนานก็เลี้ยวขวาฟืบ จากหน้า รพ. ไปยังศูนย์ทดลองข้าว ระยะทางประมาณ 6 กม. ไปกลับก็ร่วม 12 กม. ไม่เลวใช่ใหมคะ เส้นทางเมื่อออกจาก หน้า รพ.ถนน จะลาดต่ำลงนิดหน่อย และค่อย ๆ เอียงขึ้น ทางแถวนี้ ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละ ถนนที่ยายกาแฟไปปั่น ถือว่าเป็นทางชั้นดีของที่นี่เลย ลาด ๆ เอียง ๆ เลี้ยว ซ้าย เลี้ยวขวา เนินมาก เนินน้อย การมีเนินขึ้น ๆ ลง ๆ สลับกัน ทำให้การปั่นสนุกขึ้นเยอะ มีช่วงเหนื่อย มีช่วงพัก
นึกถึงการปั่นครั้งแรก ไม่กี่กิโลหรอกค่ะ เจอเนินก่อนจะมาถึงทางเข้า โรงพยาบาล โอ่ยยย ยายกาแฟเหนื่อย จนเหมือนหัวใจจะวาย เมื่อหยุดลงเดิน ขาสั่นพั่บๆ ไม่น่าเชื่อว่าเนินเล็ก ๆ ที่บางครั้งเรารถยนต์หรือจักรยานยนต์ เราแทบไม่รับรู้ถึงความลาดเอียงของมันเลย แต่มาเจอจักรยาน แล้วซึ้งเลยค่ะ บางเนิน ที่เตี้ย ๆ แต่ยาวเล่นเอาจะถอดใจเลย ช่วงเวลาไม่ถึงเดือน ที่ปั่นบ้าง พักบ้าง ไม่น่าเชื่อ ว่ายายกาแฟ ตอนนี้ปั่น 20 กม.ได้สบาย ๆ เจอเนิน ก็เก่งขึ้นค่ะ ไม่รู้สึก”เหมือนใจจะขาดอีกแล้ว” อิอิอิ แสดงว่าเราเก่งขึ้นหรือเปล่า นึกแล้วก็ครึ้มอกครึ้มใจ
อากาศยามเช้า แทบไม่มีรถวิ่งสวนทางกัน กลิ่นของต้นไม้ใบหญ้า กลิ่นดอกไม้ป่า สูดหายใจยิ่งลึกยิ่งยาวเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกดีค่ะ เช้าวันนี้รู้สึกว่าตัวเองโชคดี มีอากาศดีใช้ไม่จำกัด โดยไม่ต้องไปแสวงหาเหมือน ผู้คนเมืองที่ต้องออกเดินทางไกล ๆ เพียงเพื่อหาที่สูดอากาศ จนรู้สึกอยากจะเหมาเอาเองว่า “สุข สงบ” มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ปั่นผ่านป่าละเมาะไปประมาณ 1 กม.ก็จะเริ่มมีบ้านผู้คน กระจาย ๆ ไป และก็เป็นป่าละเมาะอีก เช้า ๆ แบบนี้รถน้อย ถนนโล่งเวลาปล่อยให้รถลงตามเนินไป ความรู้สึกแรงลมที่ผ่านใบหู หมอกเม็ดละเอียดปะทะใบหน้า ทำให้รู้สึกเหมือนบินได้ เวลาปั่นผ่านป่าละเมาะ มักจะได้กลิ่นดอกไม้หอม แต่ไม่เคยรู้ว่าหน้าตามันเป็นอย่างไร เคยคิดเล่น ๆ ว่าอยากจะจอดรถ แล้วลองเดินหาดูซักครั้ง ว่าไม้ดอกที่หอมขนาดนี้หน้าตาเป็นอย่างไร
พอปั่นไปถึงสถานีทดลองข้าว สวยสมใจค่ะ ที่นี่เป็นที่ราบที่เดี่ยวในปางมะผ้าที่ใหญ่ที่สุด พอถึงช่วงฤดูการปลูกข้าว ก็จะเห็นทุ่งข้าว สีเขียวสวย เย็นตา พอถึงช่วงใกล้เก็บเกี่ยว จะเห็นทุ่งเปลี่ยนเป็นสีทอง โดยมีฉากหลังเป็นภูเขา ที่ห่มไว้ด้วยสายหมอก แถวนี้ ถ้าปั่นช่วงเย็น จะมีเพื่อนนักปั่นคนอื่น ๆ ตามกันบ้าง สวนทางกันบ้าง ทักทายเป็นที่สนุกสนาน แต่เช้า ๆ ไม่ค่อยมีใครปั่น เก็บบรรยากาศมาฝาก ชาว G2K ก็กลับค่ะ
ขากลับจะเหนื่อยกว่านิดหน่อย เพราะหลายจุดที่ขามาเป็นที่ลาด ขากลับจะกลายเป็นเนิน ปั่นจนขาสั่นเลยค่ะ ขนาดจักรยานทดเกียร์ได้ ยังเหนื่อยเลย จะได้เหงื่อมาก ๆ ก็ขากลับนี่แหล่ะ ขามายังไม่สว่างมาก แต่ขากลับสว่างโร่แล้ว ถึงบ้านพัก ก็พอดีเหงื่อออกได้ที่
วันนี้ใช้เวลาชั่วโมงกว่านิดหน่อย เวลาทั้งหมดไม่ได้หมดไปกับการปั่นหรอกค่ะ แต่เป็นจากการหยุดชื่นชมบรรยากาศและการ เก็บภาพมาฝาก
หมดไปอีกหนึ่งวันกับการเติมพลังให้กับวันด้วยความรู้สึก ดี ๆ ขอจบการรายงานเรื่องเล่าบนหลังอาน และวันนี้ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
ความเห็น (20)
- ต้องออกกำลังกายทุกวันจะได้ไม่รู้สึกเหนื่อย
- สงสัยเริ่มสูงวัยแล้ว
- อิอิอิๆๆ
- ชอบภาพนี้จังเลย
- ถ้าพบครั้งหน้าจะสอนขี่จักรยานเสือภูเขายกล้อ
- เคยเป็นแชมป์มาแล้ว
- สนใจไหม
- สวัสดีครับ
- เห็นแล้วรู้สึกร่วมสุขไปด้วย
- นานแล้วที่ผมไม่ได้นั่งบนอานตอนเช้าๆ
- นอกจากงานรัดตัว มีอย่างหนึ่งที่ไม่ค่อยอยากออกไปไหน เพราะยังไม่รู้ว่าเราคือเป้าของเขาด้วยหรือเปล่า
- ชีวิตชนบทมันสวยครับ สวยทั้งภาพที่ถ่ายจะด้วยกล้องหรือด้วยตาจริง และที่ส่วยยิ่งขึ้นความใสบริสุทธิและเป็นกันเองของชาวบ้าน
- คงต้องหาเวลาเขียนเรื่องเล่าบนหลังอานด้วยบ้างนะครับ
- สวัสดีค่ะ อ. ขจิต ฝอยทอง
- ยกล้อ ยายกาแฟ ก็ทำเป็น
- แต่ยกล้อหลังนะ
- ไม่ใช่ล้อหน้า
- อิอิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณ Ibm ครูปอเนาะ
- ยินดีมากค่ะ
- ที่ได้รู้จัก
- วันหลัง คนต้องมี ชุมชน
- บนหลังอานมาเล่าสู่กันฟังบ้างแล้ว
- เป็นกำลังใจให้กับ ชีวิตการทำงาน
- ที่ยากลำบากแถวนั้นนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับพี่หมอกุ้ง
- ดูจักรยานแล้วคันนี้แรงเอาเรื่องครับ
- หากจะขี่สนุกขึ้น และไม่ค่อยได้ขี่ลงเนิเขาที่ขลุขละมาก ล้อน่าจะเล็กลงมาหน่อยและปรับเบาะให้สูงพอดีกับขาที่ยืดสุดจะเบาแรงปั่นและลดอาการเมื่อล้าไปได้เยอะครับ
- จะแนะนำให้หาเขามาใส่ด้วยแต่ว่าแฮนเป็นแบบปีกนกใส่เขาจะไม่สวย แต่หากพี่หมอขี่ใกล้ๆการใส่เขาจะช่วยได้เยอะครับ
- บรรยากาศดีๆขี่จักรยานไปฟัง MP3 ไป แหลมเลยครับพี่
- จะให้ดีเตรียมกาแฟไปนั่งดื่มด้วย แจ่มเลยครับ
- ภาพสวยดี ถ่ายได้อารมณ์
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
- อ้าว เซ็นชื่อได้ เยๆ โยๆ เดี๋ยวจะไปเซ็นหมดทุกบันทึกเลย
- ฝนตก แฮะ
- ตอนแรกนึกว่าสุนัขหลังอาน อิๆ ความจริงก็คือ บนอาน ถ้านั่งหลังอาน จะนั่งลำบาก เพราะอยู่บนบังโคลนล้อหลัง
- ขำๆๆๆคุณธวัชชัย
- ดีใจที่เข้าระบบได้
- นี่การยกล้อรถจัการยาน
- เขามีการยกสองล้อ
- ยกล้อหน้า
- การยกล้อหลังครับ
- ยกล้อหลังนี่สนุกกว่า ยกล้อหน้าครับ
- ทำได้จริงๆๆนะ
- ฮ่าๆๆๆ
- สวัสดีจ้า คุณ สุดทางบูรพา
- ตอนนี้ ไปใส่แฮนด์ มาแล้วล่ะ
- ไม่ค่อยเหมือนปีกนก
- เหมือนเขาควายมากกว่า
- พี่ไม่ค่อยชอบไอ้รถล้อเล็ก อ่ะ
- เหมือนรถเด็กเลย
- ไม่สวย (รสนิยมพี่เชย ๆ นิดนึง)
- ท่าทางปั่นเก่ง ว่าง ๆ ปั่นมาแม่ฮ่องสอน เน่อ
- อิอิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณ ธ วั ช ชั ย
- ความสุขที่หาได้ง่ายนะ
- เย ๆ โยๆ ไปทุกที่เนี่ย
- ฟังคำว่าหลังอาน
- นึกว่า หลังสุนัขหรอคะ
- อิอิ
- สวัสดีค่ะ อ. ขจิต ฝอยทอง
- ไอ้ ยกล้อหลังของกุ้งนะ
- ไม่สนุกหรอก
- เพราะมันคือการเบรคหัวทิ่ม
- จนล้อหลังยก
- บาดเจ็บและ ระบม
- เซ็งเลย
- คิคิคิ
- นี่ ตัวยังเขียวอยู่เลยนะ
อ.ขจิต ครับ
- ถ้ามาถีบแถวแม่ฮ่องสอนมีหวังยกสองล้อ แถมยังต้องระวังเจ้าหอยโข่งตัดหน้าด้วย
คุณกุ้ง
- อยากกินกาแฟยกล้อ แถวนั้นมีไหมครับ
สวัสดียามเช้าค่ะ คารวะ 1 จอก เนส โกล์ด ร้อน ๆ
- เห็นภาพแล้ว ตาร้อนผ่าว ๆ
- บรรยากาศอะไรจะน่าอภิรมณ์เช่นนี้
- ทำงานท่ามกลางอากาศแบบนี้ ทำทั้งวันทั้งคืนก็ไม่เบื่อ
- วันหนึ่งต้องไปให้ถึง......
- คุณ ธ วั ช ชั ย
- อ.ขจิต แกเป็นแชมป์นะ
- หอยโข่งไม่ใช่อุปสรรคหรอก
- ส่วนกาแฟ ยกล้อ
- ก็พอหาได้
- แต่หายาก นิดนึง
- อยากกิน
- คงต้องได้หาล้อมายกเอง
- อิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณ ครูอ๊อด
- โอ้โห กาแฟมาแต่เช้า
- วันนี้ ยายกาแฟ เนส เหมือนกันค่ะ
- แต่ไม่ gold
- พอดี อยากกินของเก่าให้หมด ๆ ไปก่อน
- อิอิ
- ว่าง ๆ คุณครูอ๊อด มาเที่ยวบ้างนะคะ
- อยากมาปั่นจักรยานแถวนี้บ้างจัง
- สงสารน้องเสือตอนนี้นอนหมอบอยู่ในครัว
- เป็นนักปั่นคะ
- อิอิถึงได้เป็นพวกขาใหญ่จนถึงทุกวันนี้
- หมอกุ้งเก่งมากคะ..ขี่ได้ 20 กิโล
- ตัวเองอย่างเก่ง 10 กิโลก็จอดแล้วคะ
- แถวที่อยู่นี่ปั่นไม่ไหวคะ
- กลัวสิบล้อจะเสยบั้นท้ายแสนงามไป..อิอิ
- สวัสดีครับพี่หมอกุ้ง
- สมัยผมเรียนผมนิยมปั่นครับ ไกลสุดก็ครั้งละ 60 กิโลเมตร
- เนื่องจากแต่ก่อนบ้าจักรยานอย่างหนักเลยศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับจักรยานมาค่อนข้างมาก จักรยานที่ใช้ก็เลือกซื้อชิ้นส่วนมือ 2 ของนักปั่นมืออาชีพมาใช้ประหยัดไปเยอะครับ
- ตอนนี้ไม่ค่อยได้ขี่แล้วครับ
- ขอบคุณครับ
- ว้าว ต้องบอกว่าอิจฉาคุณแม่หอยโข่งอีกแล้ว ที่ได้อยู่ในบรรยากาศแบบนี้ ครูพรรณา ร้างลามา ๒๕ ปีแล้ว
- เห็นแล้วคิดถึงส่องดาว จ. สกลนครจังเลย กลับไปก็คงไม่มีโอกาสอีกแหละ
- เมื่อแรกอ่านบันทึกยังนึกว่า มีลูกตัวใหม่ชื่อหลังอานซะอีก ...... ไปโน่นนนนนนนนน เลย
- สวัสดีค่ะ คุณ naree suwan
- ดีใจค่ะ เจอขาปั่น
- วันหลังมาเล่าเรื่อง บนหลังอาน
- ให้กันฟังหน่อยสิคะ
- เสือคุณนารีหมอนาน
- ระวังจะเชื่องนะคะ
- ว่าง ๆ ก็เอามาปัดฝุ่น
- ปั่นเล่นที่แม่ฮ่องสอนมั่งสิคะ
- อิอิอิ
- สวัสดีจ้า คุณ. สุดทางบูรพา
- ทำไมตอนนี้ เลิกปั่นแล้วหรือคะ
- หรือยังไม่ได้เลิก
- พี่แต่งรถไม่เก่งหรอก
- ปั่นอย่างเดียว
- ตอนนี้แค่ใส่แฮนด์
- ใส่ไฟหน้า ไฟท้าย
- เดี๋ยววันหลัง มีอะไรจะแว๊บไปถามนะคะ
- ปั่นเก่ง ๆ
- วันหลังต้องถามวิทยายุทธซะแล้ว
- อิอิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณ พรรณา
- อิอิอิ
- มีคนเข้าใจผิดเหมือนกัน
- นึกว่าเรื่องเล่าบนหลังหมา
- โอ่ย กรรมจริง ๆ
- มาปั่นด้วยกันไหมคะ
- ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมค่ะ