กระบวนการคู่ขนาน สู่กฎหมายรองรับระบบประกันสุขภาพโดยชุมชน

 

สืบเนื่องมาจากเรื่องระบบประกันสุขภาพชุมชนของเเทนซาเนีย ที่เเปะไว้เมื่อสัปดาห์ที่เเล้ว ก็อยากให้อ่านพระราชบัญญัติกองทุนสุขภาพชุมชน คศ 2001  ซึ่งอกมารองรับการจัดตั้ง กำหนดกรอบบริหารงาน ให้กับกองทุนสุขภาพชุมชน 

 

ตามที่ได้เล่าผ่านบทความไปเเล้วว่ากองทุนสุขภาพชุมชนเริ่มระบบทดลองมาตั้งเเต่ พ.ศ. 2537 เเละเมื่อโครงการนำร่องประสบความสำเร็จมากขึ้น ก็ได้รับการพัฒนาให้ไปใช้ในพื้นที่อื่นๆ กฎหมายที่ออกมารองรับนี้ จึงเป็นกฎหมายที่ออกมาเพื่อกำหนดเเนวทางการบริหารกองทุนสุขภาพไชุมชนอยย่างหลวมๆ คือ

 

• กำหนดองค์กรดูเเลในเขตพื้นที่ การเเต่งตั้ง คุณสมบัติ ของคณะกรรมการวิชาชีพ เเละคณะกรรมการบริหาร ในเเต่ละเขต รวมทั้งมาตรฐานการบริหารงาน เเละการเงิน ให้โปร่งใส ตรวจสอบได้
• กำหนดบทบาทหน้าที่เเละการบริการเพื่อเป็นเเนวทางให้โรงพยาบาล เเละการจัดตั้งคระกรรมการโรงพยาบาล
• ให้อำนาจคณะกรรมการกองทุนสุขภาพชุมชนเเต่ละเเห่งออกเเบบกฎระเบียบด้านอัตราค่าธรรมเนียม การระดมทุน ระยะเวลาการเก็บค่าธรรมเนียม การยกเว้นค่าธรรมเนียม เเละข้อบังคับอื่นๆ ได้ โดยคำนึงถึงสภาพชุมชนเป็นสำคัญ ในส่วนของคณะกรรมการฝ่ายชุมชน ชุมชนเลือกกันเอง 
• กำหนดเเนวทางการร้องเรียน
• กำหนดบทบาท หน้าที่เเละการสนับสนุนของรัฐ ในฐานะผู้ประสานงาน เเละหนุนเสริม ให้กองทุนดำเนินการด้ โดยเน้นการบริหารเเบบกระจายอำนาจ

 

กฎหมายฉบับนี้ จึงไม่ใช้กฎหมายที่ครอบชุมชน ให้บริหารงานตามเเบบอย่างของรัฐ เเต่จะสนับสนุนให้ชุมชนมีส่วนร่วมดำเนินการในส่วนทีชุมชนถนัดมากที่สุด 

 

หันกลับมามองประเทศไทย ทุกวันนี้ที่กองทุนสุขภาพชุมชน หรือเเม้กระทั่งการขายบัตรประกันสุขภาพให้เเก่ประชาชนที่ไม่สามารถเข้าถึงหลักประกันสุขภาพจากรัฐหรือเอกชน เพราะความไร้รับ หรือสถานะบุคลลไม่ได้รับการพัฒนาจนถึงระดับที่พวกเขาสามารถเข้าถึงหลักประกันสุขภาพได้  นับเป็นก้าวที่สร้างสรรค์ หากจะถูกดิสเครดิตไปเพราะว่าไม่กฎหมายรองรับ เราก็น่าจะผลักดันกฎหมายรองรับ มาเป็นเเนวทางคู่ขนานด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรัฐธรรมนูญเปิดโอกาสให้ประชาชนรวมกันเสนอกฎหมายได้

 

การบ้านของโครงการทุกโครงการในHealth4Stateless ก็คงต้องการตอบโจทย์นี้ด้วยว่าเราจะผลักดันข้อเสนอเเนะทางกฎหมายเเละนโยบายที่คุ้มครองเเละหนุนเสริมกองทุนหมู่บ้านให้มีกฎหมายรองรับได้อย่างไร