ใจหาย
วันนี้มีกีฬา สาธารณสุขสัมพันธ์ ปาย-ปางมะผ้า ปางมะผ้าได้เป็นเจ้าภาพจัดงานด้วย เจ้าลูกชายเลย ถูกขัง ในช่วงเช้า จากนั้นก็ปล่อย ในช่วงงานการที่เป็นทางการเสร็จไป ทั้งวัน เจ้าโข่งก็ไม่ได้ทำอะไรให้แม่มันได้เดือดร้อนเลยค่ะ เดินไปเดินมา ไปวิ่งเล่นคลุกหญ้า แอบไปไกลๆบ้าง แต่เรียกก็กลับมา
วันนี้ แม่หมา อย่างยายกาแฟ ออกจะปลาบปลื้ม ว่ามีลูกชายว่านอนสอนง่าย ตกเย็น หอยโข่งคงเห็นหายไปไหนนาน ก็ออกตามหา เมื่อตามมาเจอ ก็นั่งเฝ้าเงียบ ๆ สั่งให้นั่งตรงไหน ก็นั่ง ยายกาแฟ เองยังงง ๆ งัน ๆ ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับลูกชาย วันนี้ไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า แต่ก็ดีใจค่ะ ที่เห็นลูกชายว่าง่าย ๆ โตเร็ว ๆ แต่ก็ดีใจได้ไม่นานนัก
เรื่องมันมาเกิดช่วงเย็น ช่วง sport night น้อง ๆ บางคนก็เริ่มเมามาย .. เพราะ ดื่มเหล้า เหมือน ตายอดตายอยาก มาอย่างหนัก .. พวกเด็กเปรต ก็จุดประทัด ยายกาแฟเองก็ออกปากไปแล้วว่าอย่ามาจุดใกล้ๆ เพราะไม่ชอบประทัด ค่ะ เสียงดังหูดับ นี่เกลียดมาก ๆ พาลเกลียด คนจุดเลยแหล่ะ อารามเมามาย ที่เป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิต ทุกชีวิตที่รอบตัว มันก็จุดตรงนั้นเลย ตรงที่หอยโข่งยืนอยู่ ผู้เขียนเองกำลังติดพันอยู่ จะเข้าไปดึงหอยโข่ง หรือ ห้ามก็ไม่ทัน ปะทัด แตกรัวเป็นชุด เห็นกับตาว่าปะทัด 1-2 อัน แตกใกล้ ๆ หอยโข่งไม่ถึง คืบ หอยโข่งร้องเสียงหลง โกยอ้าวไปจากตรงนั้น อย่างเร็วมาก วิ่งไปทางบ้าน ยายกาแฟใจหายวูบ และรู้สึกโกรธ โกรธแบบที่ไม่เคยรู้สึก มานานแล้ว ไอ้คนเปรต ทำหน้าเมามายหันมา ทำพูดเล่น "หมาเจ๊ กลัวประทัด ยิ่งกว่าเจ๊อีก" เลือดขึ้นหน้า สั่งสอนไป 1 ชุด
ผู้เขียนไม่ได้ตามไปดูไอ้ลูกชายในทันทีเพราะ มีงานที่ติดพันอยู่ จน งานที่ทำตรงนั้นเสร็จ ก็แว๊บกลับบ้าน นึกห่วงไอ้ลูกชาย นึกภาพว่าคงจะไปซุกตัวนอนอยู่ในบ้านเพราะเปิดประตูทิ้งไว้ให้แล้ว พอไปถึงบ้านก็เรียกหา นึกว่าจะโผล่ออกมาตามเสียงเรียก ก็เปล่า ก็เลยเปิดไฟบ้าน มองหา ที่ไหนก็แล้ว ยายกาแฟเริ่มเครียด ออกไปตามหา ตะโกนเรียก "หอยโข่ง หอยโข่ง อยู่ไหน " ยิ่งเรียก ก็ยิ่งเงียบ ยิ่งหาก็ยิ่งเครียด
ยายกาแฟ กลับมาเอาไฟฉายและออกตามหาไอ้ลูกชาย เดินไปเรียกไปเหมือนคนบ้า ความโกรธ ที่เริ่มจะคลายตัวลง ก็ก่อตัวขึ้นมาอีก ใจนึกอยากกลับขึ้นไปเอากระทะ ตีหัวไอ้เด็กเปรตนั่น นึกไปถึง แบ๊คเทลของ พี่ Susu ที่ บอกว่าแบ๊คเทล เคยเจอเด็กเปรตจุดประทัดใส่จนกลัว ต่อเสียงของประทัด ให้นึกสงสารเจ้าลูกชายเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จะไปนอนกลัวอยู่ที่ไหน นึกไปร้อยแปด หาที่ไหนก็ไม่เจอ ทุกที่ที่คิดว่า หอยโข่งจะไป ใจหาย และคิดไปถึงว่า ตอนนั้น ถ้าเพียงแต่เราวิ่งตามปลอดโยนให้เขาหายตกใจ น่าจะดีกว่านี้ นึกโกรธตัวเองเข้าไปอีก ใจนึกไปถึงคำพูดในบทความเก่า ๆที่เก็บมาบันทึกไว้ “ชีวิตของฉันอย่างมาก ก็จะสิ้นสุดเพียงแค่ 10-15 ปีเท่านั้น การต้องแยกจากเธอไม่ว่าด้วยเหตุใดๆ นับเป็นความปวดร้าวอย่างยิ่งของฉัน จึงโปรดสังวรให้จงหนัก..ก่อนจะรับฉันเข้ามาในชีวิต”
ที่สุดไปตามหาถึงอาคารหอผู้ป่วย ไปเจอ ”ตัวเกลียดหอยโข่ง” เข้าให้ “กุ้งหาอะไร หมาเหรอ อยู่ห้องบัตรแน่ะ” ยายกาแฟ โล่งอกวูบ อารามดีใจวิ่งไปดูลูกชาย จนเสียมารยาท ลืมขอบคุณ เจ้าตัวที่มาบอกข่าว ไปถึงห้องบัตร เจ้าลูกชายตกใจเห็นคนพรวดพราด จะวิ่งหนี พอเรียกชื่อเค้าก็จำได้ และวิ่งเข้าหาอย่างดีใจ อารามดีใจ เรากอดกันกลมเลยค่ะ (ยายกาแฟ กอดอยู่คนเดียว อิอิ) ปากก็ขอโทษ และสัญญาว่าต่อไปจะไม่ทิ้งให้เขากลัวอีก ลูกชายคงไม่รู้เรื่อง ว่าแม่มันพูด อะไร แต่กอดแน่น ๆ อันนี้คงรับรู้ได้
ดีใจค่ะ ที่ “ได้ใจ” กลับคืนมา
Note : ตอนนี้หายโกรธ เด็กเปรต แล้วล่ะ เพราะว่ามาขอโทษแต่เช้าเลยค่ะ
ความเห็น (26)
วันนี้ตัวหนังสือที่ระบายออกมาหยั่งกับประทัดรัว มีใครไปปลอบขวัญหรือยังไม่รู้ เจ้าหอยโข่งน่ะไม่เท่าไรพูดกันรู้เรื่อง แต่ผู้ควบคุมหอยโข่งนี่ซิคงจะฝันร้วยไปหลายวัน ขวัญเอ๊ยขวัญมา
เห็นใหมปรักปรำผู้ต้องหาก็เป็นอย่างนี้แหละ ฮิฮิ
- ผมก็เคยใจหายแบบนี้อ่ะคับ
- หมาหายตัวไป
- ผลปรากฏว่า
- ติดตัวเมียหน้าปากซอย
- กลับมาหน้าเยินเลยอ่ะ
- งิงิ
- ถ้าเจอเด็กเปรต
- ผมจะเอาประทัด
- อุดปากให้ กวนติงจิงๆ
- โอ๋ๆๆๆ ขวัญมานะขวัญหอยโข่ง
- ดีที่น้องหมอกุ้งเข้าใจ
- จะได้ไม่เป็นทุกข์
- สงสารหอยโข่ง
- พอๆๆกับสงสารเจ้าของ
- ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
- ตามน้องขจิตมาโอ๋หมอกุ้ง...กับหอยโข่ง
- เจอเด็กใจร้ายแกล้งได้ลงคอ
- โชคดีมากคะ..ที่ไปหลบที่ห้องบัตรไม่เตลิดหายไปไหน
- หอยโข่งกลัวมากถึงได้เตลิดไปอย่างนั้น
- เหมือนกับเจอราจเลย กลัวเสียงพลุมาก ถ้ามีใครจุด เจอราจจะวิ่งไปซุกตรงนั้นตรงนี้ ลุกลี้ลุกรน สงสารมากๆ
- เคยมีหมาข้าบ้านหายไปเพราะได้ยินเสียงจุดประทัด เตลิดหายไปเลย เจ้าของตามหาตั้งหลายวันแต่ไม่เจอ
- ตกหลุมรักหอยโข่งซะแล้ว
- ดีคับครูมิม
- หมาชื่อเจอราจเหรอคับ
- ไม่มีอาราย
- พอได้เห็นชื่อนักบอลหงษ์
- ต้องแซวซักหน่อย อิอิ
- จากเด็กผี ^^"
- สวัสดีค่ะ เด็กผี
- ไม่นึกไม่ฝันว่าครูมิมจะโดนผีหลอกบนบล็อก ฮิๆๆ กลัวแล้วเจ้าค่ะ
- มี 2 ตัว เจอราจ กับ กาเซีย (ตอกย้ำว่าเด็กหงษ์)
- หมาตัวเก่าของstardust ก็กลัวเสียงดังแบบปะทัดเหมือนกัน
- เวลาตรุษจีนทีไร นึกสงสารเป็นที่สุด
- จากหมาเท่ห์ ๆ หล่อ ๆ กลายเป็นหมาประสาทไปเลย
- วิ่งหนีเสียง หัวซุกหัวซุน เรียกก็ไม่หัน
- แต่จริง ๆ เป็นเรื่องน่าเศร้าถึงสาเหตุที่เค้ากลัวเสียงดัง เป็นเพราะเค้าเคยโดนคนใจร้าย ยิงด้วยกระสุนลูกปราย ขาขวาหน้าทะลุ 1 นัด
- ทะลุลำตัวจากด้านซ้ายไปขวา 1 นัด
- กว่าจะรักษาแผลหาย นานนับเดือน นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ปวดใจทุกที
- สวัสดีค่ะ คุณ ลุงเอก
- สงสัย อาจารย์คงเข้ามาเจอ ตอนไม่ได้จัดหน้ามังคะ
- ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยเรียกขวัญ
- ยังไงก็ยืนยัน ว่าผู้ต้องหาผิดจริงค่ะ
- แต่ตอนนี้เราดีกันแล้ว
- อิอิอิ
- อู้ยหายแบบนี้ ก็เคยเจอค่ะ
- คุณ suksom
- ต่อไปคงจะเจอหนักขึ้น
- เพราะเป็นหนุ่มเสียแล้ว
- ขอบคุณ ค่ะ
- เจอเด็กเปรต
- ฝากแก้แค้นให้หน่อยละกันค่ะ
- อิอิอิ
- สวัสดีงับ อ. ขจิต ฝอยทอง
- ขอบคุณมากงับ
- ที่มาโอ๋
- กระซิก ๆๆ
- แม่มาตามผมช้าอ่ะงับ
- งอน งอน
- สวัสดีค่ะ มะขามอ่อน/ครูมิม
ที่กลัว ก็กลัวแบนั้นแหล่ะค่ะ - กลายเป็น สร้างประสบการณ์เลวร้ายให้หมาเลย
- จึ้ย คิดแล้วก็โกรธ ๆ
- สวัสดีงับ คุณ stardust
- จะเห็นว่า
- ประสบการณ์เลวร้ายของหมา
- คนเป็นคนก่อ ทั้งนั้น
- เอ๊ะ รึคนมันจะ...กว่า หมา นะ
ธ วั ช ชั ย
สวัสดีครับ คุณกาแฟ
สายตาเป็นสเตอริโอหรือเปล่าครับ เห็นก๊อปรูปมาลงเป็นคู่ๆ อิๆๆ
ที่บ้านเคยเลี้ยงหมา เพื่อนบ้านมา แกล้งหยอกให้ตกใจ มันวิ่งหายไปในสวน ต้องไปตาม ปลอบขวัญอยู่พักใหญ่เหมือนกัน
ก็เหนื่อยหน่อย ช่วงนี้ก็ต้องระวังมากขึ้น เพราะใกล้ลอยกระทง ประทัดชุมเหลือเกิน ;)
- สวัสดีค่ะ คุณธวัชชัย
- กลัวเหมือนกัน เรื่องประทัด
- เพราะต่อนี้ไปเหมือนเทศกาลประทัดเลย
- เฮ่อ ..
คำแนะนำหอยโข่ง
-ก่อนออกจากบ้านเอาที่อุดหูอุดซะก่อนหนีแม่ไปเที่ยว
-เจอเด็กเปรตให้อยู่ห่างๆ
-อย่าเข้าใกล้คนเมา
-ดูแลบ้านดีๆ นอนกลางวัน กลางคืนเฝ้าบ้านให้แม่
เข้าใจไหม.....
- สวัสดีงับ คุณลุง อัยการ
- น้อมรับไปปฏิบัติ งับ
- งิงิงิ
อิน้องคำหล้า
เหอ เหอ
ขวัญเอ๋ยขวัญมา(หมายถึงขวัญหอยโข่งอ่าค่ะ มาหรือยังเอ่ย) คิ คิ
- สวัดีงับ คุณ อิน้องคำหล้า
- ขอบคุณมากงับ
- ขวัญมาแล้วงับ
- แล้วก็ไปแล้วงับ
- ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมโข่งงับ
ผมก็เคยเลี้ยงหมเ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันกลัวเสียงดัง ยิงปืนแก๊บเล่นสมัยเด็กๆ ปังๆๆๆๆ
หมาหายไป 2 วัน พ่อไปเจอที่ตลาดสดครับ
อีกครั้งก็ตอนฟ้าผ่า มันก็ครางหงิงๆ ไปเพื่อจะนอนบนบ้าน ไอ้เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ หัวเราะเล่น ว่าหมาเราขี้ปอด
มารู้อีกทีก็มีครนมาบอกว่า หมาไม่ชอบเสียงดัง
เอ๊..หมาตำรวจกลัวเสียงปืนไหมเนี่ย
ป้าแบ็คเทลตอนนี้ก็เริ่มมีอาการโรคจิตกำเริบ ห้องครัว บนบ้าน ป้าแบ็คเทลเข้าไปหลบหมด ไม่ต้องกลัวนะเจ้าหอยโข่ง... มันไม่ใช่ลูกระเบิดซะหน่อย ป้าแบ็คเทลดีใจนะ..ที่มีเพื่อนร่วมโลก อาการเดียวกันเลยแต่ไม่ใช่วัยทองเท่านั้นเอง....
- สวัสดีค่ะ คุณหมอ ธนพันธ์ ชูบุญ
- comment ของคุณหมอหลงหู หลงตาค่ะ
- ขออภัยที่ตอบช้า
- หมาตำรวจเวลาจะฝึก
- จะฝึกไม่ให้ตกใจง่ายก่อนนะคะ
- หมาที่ขี้ตื่น จะไม่ได้รับการพิจารณาค่ะ
- ไม่ใช่แค่หมาตำรวจนะคะ
- หมานำทางคนตาบอด ก็ขี้ตื่นไม่ได้เหมือนกัน
- แต่หมาโดยทั่วไปที่เลี้ยงตามบ้าน
- ไม่มีภูมิคุ้มกัน ต่อเสียงแบบหูดับหรอกค่ะ
- สวัสดีงับป้า Susu
- ตอนนี้โข่งเข้าใจ
- ป้าแบคเทล
- แล้วงับ
- ขอบคุณ งับ