วันนี้ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินปฏิทินเตือนความจำในโทรศัพท์ดังขึ้นเวลา 6.00 น. ตอนแรกก็ยังงงอยู่ว่าวันนี้วันอะไร นึกได้อีกที เฮ้อ ..โล่งอกวันนี้มันวันเสาร์นี่นา วันหยุดไม่ต้องรีบไปทำงานแต่เช้าเหมือนทุกวัน ตั้งใจว่าจะเอนตัวนอนอีก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก คว้าโทรศัพท์มาดู ก็ต้องตื่นตกใจ ตายจริงวันนี้วันเกิดพ่อนี่นา!!!
รีบลุกจากเตียงกดโทรศัพท์หาพ่อทันที ปกติแล้วแม่จะเป็นคนรับ พ่อจะไม่ค่อยสนใจเสียงโทรศัพท์เลย ให้ดังนานแค่ไหนแกก็ไม่รับแบบว่าทุกเรื่องในบ้านแม่จะเป็นคนจัดการหมด ถึงพ่อรับก็ต้องตามแม่มาคุยอยู่ดีแกก็เลยไม่รับรับซะงั้น เอ..แสดงว่าท่านกำลังรอโทรศัพท์เราอยู่
แต่วันนี้เสียงที่รับกลับเป็นเสียงพ่อ ....สุขสันต์วันเกิดนะคะพ่อ...ทำอะไรอยู่ลูก..พ่อเลี่ยงไปถามอย่างอื่นเนื่องจากเขินที่ลูกอวยพรวันเกิดให้ แฮะๆๆ ไม่อยากบอกว่าเพิ่งตื่นนอน ก็คุยกับพ่อพักหนึ่ง แม่ก็มาแย่งคุยต่อ
นึกๆ ไปแล้วเกิดความละอายแก่ใจตนเอง ที่ทำงานจนลืมไปว่าวันนี้วันเกิดพ่อ แต่ก็ไม่พลาดการอวยพรเหมือนทุกปีที่ผ่านมาก็ยังดีที่ได้เตือนความจำไว้ในโทรศัพท์
" ปีนี้ไม่ได้กลับไปทำอะไรให้กินเลยนะคะพ่อ หนูมีงานที่โรงเรียน เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากลับไปทำสุกี้ให้กินนะ อย่าน้อยใจลูกสาวคนนี้นะ ยังงัยหนูก็รักพ่อทุกวันอยู่แล้ว ไม่ใช่รักเฉพาะวันเกิดของพ่อเท่านั้น อืม ลืมบอกอีกอย่างหนึ่ง หนูรักแฟนของพ่อด้วยนะ ก็แม่งัย..อย่าตกใจ
รักพ่อ(มะขามแก่)....ที่สุดในโลก
ลูกมิม/มะขามอ่อน
สวัสดีครับคุณ ครูมิม
ลูกสาวคนนี้ คุณพ่อคงรักมาก
คุณคนโรงงาน
ตามมาอ่านอีกแล้ว มาดูครูมิมนินทาพ่อ อิอิ
ขอบคุณค่ะ