พี่จ๋า ช่วยด้วย (ไม่ใช่ชื่อพี่จ๋านะจ๊ะ)
ใครก็ได้ช่วยที เมื่อปี 49 เราประเมินงานคุณภาพ ผลตามที่คาด สอบตกซ้ำชั้นอยู่หนึ่งเดียวในจังหวัด ชีวิตหดเหี่ยวท้อแท้มาก ๆ ตอนนั้น
การปรับตัว ผู้จัดการงานคุณภาพลาออก เปลี่ยนเจ้าหน้าที่ใหม่ สุดท้ายก็ตกเป็นของพยาบาลตามฟอร์ม
ขบวนการทำงานของเราต้องปรับโฉม ตั้งแต่เปลี่ยนพันธกิจ วิสัยทัศน์ใหม่ โดยกระบวนการ SWOT ร่วมกับ balance scorecard ปรับยุทธศาสตร์การทำงานใหม่ (อาจารย์วิทัศ จาก มข.เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา) ในปี 2550
การสนับสนุนองค์กร จะขับเคลื่อนได้ นับว่าน่ายินดี ที่มีอาจารย์ นพ.ชวลิต (ผู้อำนวยการ สปสช.สกลฯ ) ให้การสนับสนุนทั้งทางด้านงบประมาณ และบุคลากร ทีม QRT สกลนคร
กระบวนการกลุ่ม เริ่มจาก
- ปรับโครงสร้างองค์กร
- พัฒนาทีมนำ
- สร้างการประเมินแบบcock pit
- ติดตามงานแบบตัวต่อตัว
- การเป็นโค้ช ระหว่างหน่วยงาน
- กระบวนการ KM
- วิธีการ " เพื่อนช่วยเพื่อน แบบ พี่จ๋า ...ช่วยด้วย"
- การวิเคราะห์จุดอ่อน จุดแข็ง แบบ SWOT ได้ประเด็นการพัฒนาอย่างรีบด่วน ในงานคุณภาพ เช่น
การสร้างบรรยากาศในการทำงาน ทีมพี่เลี้ยงจาก รพ.ยางตลาด โดยทีม นพ.ชาญชัย ผอก.รพ.ยางตลาด มากระตุ้นบรรยากาศ ( เพราะอาจารย์ดุมาก) แนวความคิดที่อาจารย์ให้คือ " การสร้างกำแพงเมืองจีน ไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว เราต้องอาศัยการร่วมแรง ร่วมใจกันในการพัฒนา " ซึ้ง และกินใจมาก ๆค่ะ
การพัฒนาองค์ความรู้ จากทีม QRT สกลนคร นำทีมโดย พี่แขกอุษณีย์ ,คุณแคทริยา และทีมงาน (ขอขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ) หัวข้อที่ได้ภายในวันนั้น ก็ไม่พ้น เรื่อง การบริหารความเสี่ยง,12กิจกรรมการทบทวน,การเชื่อมโยงงาน HA กับ HPH,IC
การติดตามงาน เราชาวท่าคันโท ได้เข้าร่วมโครงการกับ สปสช.ในโครงการธำรงการรักษาคุณภาพ,และโครงการใน สสส. ที่สนับสนุนงบประมาณในการประเมิน รพ. พร้อมกันนี้เราต้องถูกติดตามงาน จาก สปสช.สกลนคร ด้วย (หนักน่าดู แต่อบอุ่นค่ะ)
เป้าหมาย ต้องผ่านโรงพยาบาลคุณภาพขั้น 1 และเตรียมพร้อมขั้น 2
สู้ สู้
" น้องน้อยท่าคันโท จะก้าวมั่นอย่างมั่นคง และยืนหยัดอย่างปลอดภัย สมกับความภาคภูมิใจที่พี่ ๆ พร้อมส่งแรงใจ และแรงกาย เกื้อหนุนตลอดเวลา เราชาวท่าคันโท ขอขอบคุณในความสำเร็จในการพัฒนาที่พี่ ๆ เป็นกำลังใจ เราจะก้าวสู่บันไดที่ 2 ต่อไป อย่างภาคภูมิใจ "
ขอบคุณค่ะ กับแนวความคิด
หากเราไม่พัฒนาตนเองเราคงได้ชื่อว่าเต่าล้านปี ไม่มีศักยภาพ สู้ สู้ ค่ะ
สวัสดีครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
แนวคิดหลักๆผมคือทำไปเรื่อยๆครับ ทำให้ได้กที่สุดเท่าที่จะทำได้
ไม่ได้กำหนดชัดเจนว่าเมื่อใหร่ แต่ก็คิดในใจเหมือนกันครับ เช่น สองปี
ผมคิดว่าเราจะรู้ตัวเองดีที่สุด ผ่านการทำงาน เรียนรู้ โดยเฉพาะการประเมินภายในด้วยตัวเราเองครับ
มีบทความที่น่าสนใจมาแบ่งปันครับ(อาจารย์อาจจะอ่านแล้ว?) http://www.wongnamcha.com/index.php?option=com_content&task=view&id=27&Itemid=88888888
เป็นกำลังใจนะครับ ค่อยๆก้าวไปด้วยกัน
ขอบคุณท่าน kmsabai
บนถนนสายนี้เราไม่ได้เดินตามลำพัง เพียงแต่ว่าเราไม่ค่อยมีเวลาหยุดพักริมทาง เพื่อพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ เพราะทุกคนล้วนไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง
ขอบคุณท่านขจิตค่ะที่เป็นห่วง
วิเคราะห์เท่าไหร่ รู้สึกจะมุ่งเป้าไปที่ผู้บริหารสูงสุด ทำอย่างไรหนอ ถึงให้ท่านเอนเอียงมากับเราบ้าง มีหลักในการบริหารผุ้นำให้บ้างรึเปล่า
- ถ้าหากทำได้ สงสัยหลาย ๆ ท่านคงสบายกันเป็นแถว ๆ ค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ