พบสุข
ลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์สมมุติขึ้นเท่านั้นเอง เป็นเพียงเปลือก ความดีจริงๆอยู่ที่ตัวเรา ใจเราต่างหาก มีค่าหรือไม่
พุทธศาสนาสุภาษิต ในหมวดพบสุข ที่กล่าวเป็นภาษาบาลีว่า “ลาโภ อลาโภ ยโส อยโส จ นินฺทา ปสํสา จ สุขํ จ ทุกฺขํ
เอเต อนิจฺจา มนุเชสุ ธมฺมา มา โสจิ กึ โสจสิ โปฏฺฐปาท”แปลว่า “ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข และ ทุกข์ สิ่งเหล่านี้เป็นธรรมดาในหมู่มนุษย์ ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน อย่าเศร้าโศกเลย ท่านจะโศกเศร้าไปทำไม” ข้อความนี้เป็นความจริงที่สุดสำหรับมนุษย์เดินดินธรรมดาอย่างเรา เมื่อสมัยที่ยังมีวุฒิภาวะทางอารมณ์น้อย เคยอยากได้ อยากมี อยากเป็น เปรียบเทียบว่าเราดีกว่าทำไมเราจึงไม่ได้ผลตอบแทน แต่คนที่ทำน้อยกว่าเราทำไมถึงได้ดิบได้ดี ปีเว้นปีก็ว่าได้นั่นเพราะมองในแง่มองตนเพียงด้านเดียว ยกย่องตนเองว่าดีเลอเลิศไม่มีใครเทียบเท่า เคยได้รับเลือกจากหมวดวิชาว่าเป็นลำดับที่ 1 ส่งไปชิงชัยกับเขา ปรากฏว่าไม่มีชื่อ แต่คนที่ได้ไม่มีชื่อ ไม่ได้รับเลือก ตอนนั้นเสียใจ น้อยใจ หมดกำลังใจไม่อยากทำงานต่อไปอีกแล้ว เคยรวมกลุ่มกันล้มหัวหน้าหมวดวิชา สำเร็จ แต่ท่านผอ.ในสมัยนั้น(ปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้ว) เคยพูดด้วยความเอ็นดูว่า “แกมาทำทำไมตอนนี้ เขาจะหาว่าตีรวนนะเพราะไม่ได้รับการพิจารณา” แต่ตอนนั้นไม่สนแล้ว สะใจมากๆ เพราะผลคือ ต้องเปลี่ยนหัวหน้าหมวด และกรรมมาตกกับตัวเอง คือ ได้รับเลือกเป็นรองหัวหน้าหมวด แต่เดชะบุญได้รับคำสั่งย้ายเสียก่อน ย้อนไปคิดถึงตอนนั้นแล้ว ถามตนเองว่าทำอะไรลงไป ลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์สมมุติขึ้นเท่านั้นเอง เป็นเพียงเปลือก ความดีจริงๆอยู่ที่ตัวเรา ใจเราต่างหาก มีค่าหรือไม่ อยู่ที่คนอื่นเขามอง เขาให้ความนับถือต่างหาก มีลาภ มียศ สูงส่งขนาดไหน แต่ไม่มีใครอยากคบ อยากสมาคมด้วย มันจะมีความสุขตรงไหน มาถึงปัจจุบันนี้ เวลาที่เห็นใครคร่ำครวญ โวยวาย กระทบกระเทียบ เมื่อผลการพิจารณาความดีความชอบปรากฏออกมาแล้ว อดนึกขำ เวทนา สังเวชไม่ได้ เพราะบางคนลืมตัวโวยวายจนน่าเกลียด ทำอย่างลืมตัว ถ้ามีกล้องวีดีโอได้บันทึกไว้คงจะได้ภาพดีๆดูกันแน่นอน ดังนั้น จงยึดธรรมะที่ว่า “ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี” แล้วจะพบความสุขที่นิรันดร์
เอเต อนิจฺจา มนุเชสุ ธมฺมา มา โสจิ กึ โสจสิ โปฏฺฐปาท”แปลว่า “ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข และ ทุกข์ สิ่งเหล่านี้เป็นธรรมดาในหมู่มนุษย์ ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน อย่าเศร้าโศกเลย ท่านจะโศกเศร้าไปทำไม” ข้อความนี้เป็นความจริงที่สุดสำหรับมนุษย์เดินดินธรรมดาอย่างเรา เมื่อสมัยที่ยังมีวุฒิภาวะทางอารมณ์น้อย เคยอยากได้ อยากมี อยากเป็น เปรียบเทียบว่าเราดีกว่าทำไมเราจึงไม่ได้ผลตอบแทน แต่คนที่ทำน้อยกว่าเราทำไมถึงได้ดิบได้ดี ปีเว้นปีก็ว่าได้นั่นเพราะมองในแง่มองตนเพียงด้านเดียว ยกย่องตนเองว่าดีเลอเลิศไม่มีใครเทียบเท่า เคยได้รับเลือกจากหมวดวิชาว่าเป็นลำดับที่ 1 ส่งไปชิงชัยกับเขา ปรากฏว่าไม่มีชื่อ แต่คนที่ได้ไม่มีชื่อ ไม่ได้รับเลือก ตอนนั้นเสียใจ น้อยใจ หมดกำลังใจไม่อยากทำงานต่อไปอีกแล้ว เคยรวมกลุ่มกันล้มหัวหน้าหมวดวิชา สำเร็จ แต่ท่านผอ.ในสมัยนั้น(ปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้ว) เคยพูดด้วยความเอ็นดูว่า “แกมาทำทำไมตอนนี้ เขาจะหาว่าตีรวนนะเพราะไม่ได้รับการพิจารณา” แต่ตอนนั้นไม่สนแล้ว สะใจมากๆ เพราะผลคือ ต้องเปลี่ยนหัวหน้าหมวด และกรรมมาตกกับตัวเอง คือ ได้รับเลือกเป็นรองหัวหน้าหมวด แต่เดชะบุญได้รับคำสั่งย้ายเสียก่อน ย้อนไปคิดถึงตอนนั้นแล้ว ถามตนเองว่าทำอะไรลงไป ลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์สมมุติขึ้นเท่านั้นเอง เป็นเพียงเปลือก ความดีจริงๆอยู่ที่ตัวเรา ใจเราต่างหาก มีค่าหรือไม่ อยู่ที่คนอื่นเขามอง เขาให้ความนับถือต่างหาก มีลาภ มียศ สูงส่งขนาดไหน แต่ไม่มีใครอยากคบ อยากสมาคมด้วย มันจะมีความสุขตรงไหน มาถึงปัจจุบันนี้ เวลาที่เห็นใครคร่ำครวญ โวยวาย กระทบกระเทียบ เมื่อผลการพิจารณาความดีความชอบปรากฏออกมาแล้ว อดนึกขำ เวทนา สังเวชไม่ได้ เพราะบางคนลืมตัวโวยวายจนน่าเกลียด ทำอย่างลืมตัว ถ้ามีกล้องวีดีโอได้บันทึกไว้คงจะได้ภาพดีๆดูกันแน่นอน ดังนั้น จงยึดธรรมะที่ว่า “ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี” แล้วจะพบความสุขที่นิรันดร์
คำสำคัญ (Tags): #โรงเรียนบ้านกร่างวิทยาคม
หมายเลขบันทึก: 146724เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2007 20:42 น. ()ความเห็น (2)
เห็นด้วยกับข้อคิดของครูนิตยา หากเรายึดมั่นถือมั่นกับลาภ ยศ สรรเสริญ ชีวิตเราก็จะไม่มีความสุข เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงคำกล่าวที่ว่า "ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ คือการชนะใจตนเอง" ถ้าควบคุมใจตนเองได้ก็จะพบสุขค่ะ