วันนี้มีโทรศัพท์ที่ไม่ได้คาดคิด พี่คนหนึ่งโทร.มาที่พูนพลัง บอกว่า มีคนรู้จักเป็นศิลปินชาวต่างชาติ มาพักผ่อนในประเทศไทย และวาดภาพไว้หลายภาพ อยากนำออกขายและบริจาคเงินรายได้เพื่อช่วยเหลือเด็กไทย ทราบว่าพูนพลังทำงานด้านนี้อยู่ เลยแนะนำให้ชาวต่างชาติคนนั้น เลขาฯงงเล็กน้อย เพราะพูนพลังไม่มีคนรู้จักมากนัก ที่มูลนิธิแทบไม่ได้ทำงานในส่วนประชาสัมพันธ์เลย นอกจากจดหมายข่าว และรายงานประจำปี ซึ่งถือเป็นการบอกเล่าการทำงานของมูลนิธิ คนที่บริจาคเข้ามาส่วนใหญ่จะเป็นญาติ เพื่อน เพื่อนของเพื่อน เพื่อนของพ่อ ฯลฯ รู้จักหน้ากันแทบทั้งหมด พี่คนนั้นบอกว่า ครั้งแรกก็ไม่รู้จะแนะนำมูลนิธิไหนดี เลยไปปรึกษากับคุณแม่ พอดีคุณแม่รู้จักพูนพลัง เลยช่วยแนะนำต่อให้ เราคุยกันต่อไปถึงเรื่องมูลนิธิอีกเล็กน้อย และทำความรู้จักกันอีกนิดหน่อย การสนทนาจบลงอย่างสบายๆ อย่างที่เลขาฯรู้สึกว่า ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน นี่คงเป็นความงาม ของการรู้จักกันแบบ บอกต่อ
