เพียงวัตถุในภาพถ่าย
|
เพียงวัตถุในภาพถ่าย
อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways หลายวันก่อนมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย หลังจากถูกนักท่องเที่ยวถ่ายภาพ กำลังระแวงและเสียวสันหลังนิดหน่อย ขณะใจคิดไปไกล นิสัยกำลังเริ่มออกอารมณ์หงุดหงิดเหมือนดารา เมื่อคราถูกปาปารัสซี่แอบถ่ายภาพ กำลังจะแสดงสีหน้าสีตา แต่พอรำลึกชาติได้จึงเข้าใจ ว่าเขาถ่ายภาพไปเช่นนั้นเอง เราไม่ได้สำคัญอะไรนักหนา อย่าสำคัญตนผิดไป คิดได้อย่างนั้นจึงเริ่มยิ้มออกและยิ้มให้ตนเอง ในความหวาดระแวง หากเป็นแต่ก่อนอาจยิ้มให้หวานหวานเข้าไว้ แต่ครั้งนี้จนใจ เพราะจุดที่เขาถ่ายภาพนั้นห่างไกลจากเราเหลือเกิน ยิ้มได้หวานเพียงใดก็ไม่อาจแลเห็นได้ ผมคิดถึงเรื่องราวในชีวิต ขณะนั่งเรือด่วนเจ้าพระยาจากสาทรไปท่ามหาราช กำลังคิดอะไรไปเพลินเพลิน นั่งฟังเจ้าหน้าที่ประจำเรืออธิบายจุดสำคัญให้นักท่องเที่ยวฟัง แบบควบสองภาษา เพราะดันโผล่มาขึ้นเรือช่วงเที่ยง เรือธงสีฟ้านักท่องเที่ยว ฟังเรื่องราวไปเรื่อยเปื่อยสลับมองสองฝั่งแม่น้ำ หลังผ่านตลาดดอกไม้นามปากคลองตลาด กระทั่งเรือกำลังแล่นผ่านวัดกัลยาณมิตร กำลังหันซ้ายไปมองโบสถ์วัดใหญ่โต ด้านหนึ่งมีเรือนักท่องเที่ยวผ่านมา คนนำเที่ยวกำลังอธิบายภาษาจีนอย่างเมามัน แสงไฟจากกล้องถ่ายภาพวาบเข้าตาพอดิบพอดี รับรู้เพียงวาบเดียวว่า โดนถ่ายภาพ หลังจากนั้นก็นั่งยิ้ม ระหว่างนึกคิดเรื่องราวไปเรื่อยเปื่อย เมื่อตลอดลำเรือที่นั่งไป นักท่องเที่ยวก็ต่างถ่ายภาพกันและกัน ลำที่ผมนั่งก็ถ่ายภาพวัดกัลยาณมิตร ถ่ายภาพเรือนักท่องเที่ยวที่แล่นสวนไป คิดไปคิดมา ยิ่งเข้าใจในความสำคัญผิดของชีวิต เพราะบ่อยครั้งที่ชีวิตเรา ภาพถ่ายของเรา หรือกระทั่งใบหน้าเราซึ่งดันแอบติดภาพถ่ายคนอื่นไปนั้น อาจเป็นเพียงวัตถุชิ้นหนึ่ง ในบันทึกการเดินทางของคนอื่น เป็นเพียงภาพถ่าย ซึ่งอธิบายรายละเอียดของเรื่องเล่าระหว่างการเดินทาง เป็นใบหน้าคนไทยคนหนึ่งที่ดันเข้าไปเป็นส่วนประกอบสำคัญ ในชีวิตคนอื่น ไม่ได้สลักสำคัญ แต่เป็นเพียงเรื่องเล่าจากริมทาง ขณะที่โลกอันแวดล้อมเรา มักบอกเล่าเรื่องราวจากภาพถ่าย ยามเราถ่ายภาพตนเอง คนรอบข้าง คนรัก สถานที่ถูกใจ มุมบรรยากาศงดงาม เราทุกคนต่างมองเห็นความสำคัญของภาพเหล่านั้น จึงพึงใจจะถ่ายภาพกลับมา แต่บ่อยครั้งที่เราถ่ายภาพโดยไม่เจตนา ดันติดภาพคนเดินผ่าน
คนรอบข้าง แม่ค้าขายของ หมานอนอมยิ้มละไม แมวกำลังย่อง รถกำลังติด นกกำลังบิน ป้ายสีหม่นของตึกเก่า หรือกระทั่งวัตถุทั่วไปที่เราไม่เจตนา แต่ดันติดเข้ามาในภาพถ่าย โดยที่องค์ประกอบหลักนั้นเราได้มา พร้อมสิ่งอันไม่เจตนา ไม่พึงปรารถนา แต่เป็นส่วนประกอบของภาพ คิดและมองรูปภาพ หันมานั่งมองตัวเองท่ามกลางฝรั่งบ้ากล้อง คิดวนไปวนมา ว่ากี่ครั้งแล้วที่โลกอันแวดล้อมตัวเอง เป็นเพียงหนึ่งในองค์ประกอบของชีวิตคนอื่น ไม่ได้สำคัญแต่ดันติดพันเข้าไป ไม่ได้เป็นตัวหลักตัวรอง เป็นเพียงแต่กิ่งไม้ใบหญ้า และผู้คนในภาพถ่าย แม้มีตัวตนแต่ก็เหมือนไม่มีตัวตน บ่อยครั้งนั่งนึกคิดไปว่า คนเราโดยส่วนใหญ่ ต่างวาดตนเป็นพระเอกนางเอก เป็นตัวเด่นของเรื่องราวจากใจเรา เพราะเรากำลังวางบทนวนิยายเรื่องนี้ โดยมีตัวเราเป็นตัวเอกนำเรื่อง แล้วเราก็ประกอบตัวรอง ตัวประกอบ ตัวอิจฉา อุปสรรค จุดพลิกผัน จุดหักมุม ด้วยการเดินเรื่องของเรา จากใจและความพึงใจ ถ่ายภาพออกมาทีไร ก็มีเพียงตัวเราเป็นตัวเอก เช่นเดียวกับผู้คนนับพันล้านคนบนโลกนี้ ที่ต่างมีนวนิยายของตัวเอง มีรูปภาพของตนเอง ซึ่งมีตนเองเป็นตัวเดินเรื่อง นวนิยายอาจไม่มีเป็นเล่มให้ได้อ่าน รูปภาพอาจไม่มีเป็นแผ่นให้หยิบจับ แต่เราทุกคนรู้ดึ เราทุกคนต่างมีเรื่องเล่า มีองค์ประกอบในการบอกเล่า และเราก็มีเรื่องเล่าของคนอื่น เป็นส่วนประกอบในเรื่องเล่า และเรื่องราวตัวหลักของตัวเราเอง ในท่ามกลางก้าวย่างชีวิต ช่วงที่ยังไม่ถึงบทจบของนวนิยาย และแผ่นสุดท้ายของภาพถ่ายรวมเล่มชีวิต เราต่างวางองค์ประกอบชีวิตตลอดการเดินทางเสมอ น่าแปลกใจ น่าประหลาดใจในโลกซึ่งเรายืนอยู่ ขณะที่เราเรียนรู้ว่า ทุกคนกำลังเรียกร้องตัวตน มีตัวตน มีความใฝ่ฝัน มีเป้าหมายชีวิต และต่างดำรงสภาพอยู่จริงในสังคมโลกใบนี้ ขณะที่เราเองก็ทำให้คนอื่นเป็นองค์ประกอบชีวิต และคนอื่นรอบข้างเรา ก็วางให้เราเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งของชีวิตเช่นกัน ยังไม่ต้องแปลกใจ หากนับรวมคนเดินผ่านชีวิตเราไป เราอาจเห็นเขาเหล่านั้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต แล้วเขาเหล่านั้นก็ต่างเดินผ่านไป หรือเราเดินผ่านชีวิตเขาไป ในท่ามกลางตัวตนอันมากมายนับพันล้านตัวตน ในท่ามกลางความมีตัวตนอยู่จริงของผู้คนนับพันล้านคนบนโลกใบนี้ เราทุกคน อาจเป็นเพียงวัตถุในภาพถ่ายของกันและกัน เพียงเพื่อขับเด่นเรื่องราว เรื่องเล่าของกันและกัน
|
ความเห็น (5)
มาอ่านบันทึกพี่ Kati เหมือนเคย เช่นทุกครั้งครับ และได้อรรถรสในแต่ละอักษรที่ถ่ายทอด ไม่ผิดหวัง
บรรยากาศดี อากาศหนาวเย็น ทำให้คนคิดถึงกันมากขึ้นมั้ยครับ
และ...ภาพถ่ายที่ ขับเด่นเรื่องราว เรื่องเล่าของกันและกัน เป็นสื่อที่ทำให้เราคิดถึงกันมากขึ้นหรือเปล่า
สุข สบาย ดีนะครับผม
- สวัสดีครับ คุณเอก
- เรื่องราวของอากาศ
- บรรยากาศของลมหนาว ความหนาวเย็นรอบข้าง บางครั้งก็ทำให้เราคิดถึงบางสิ่งรอบตัวได้เยอะขึ้นเหมือนกันจริงๆครับ
- เมื่อมีลมหนาว และความคิดถึงได้เดินทางไป
- เราอาจนึกใบหน้ามิตรสหาย ญาติพี่น้อง คนรู้จักที่รักใคร่ หรือกระทั่งคนรัก คนเคยรักอันห่างไกล
- มากมายของความรู้สึกจริงๆ
- ยินดีอย่างยิ่งครับ ที่คุณเอก เข้ามาเยี่ยมเยือน เข้ามาอ่าน
- ต้องขอโทษอย่างมาก ที่ไม่ค่อยได้แวะไปเยือน และเยี่ยมยามในบ้านคุณเอก
- ขอสักระยะ ขอปรับจังหวะชีวิต
- แต่ยังยืนยันจะนำงานเขียน มาไว้ในบ้านอย่างสม่ำเสมอครับ
- ยิ่งได้พบความรู้สึกในใจ ยิ่งอยากอธิบาย และบอกเล่าเรื่องราว จากทั้งคำถาม คำตอบ และสิ่งที่ได้เห็น
- แค่เพียงอยากบอกเล่า
- แค่เพียงมีคนเข้ามาอ่าน ยิ่งรู้สึกยินดีเพิ่มขึ้น
- ขอบคุณมากครับ
- ช่วงนี้ ลมหนาวพัดผ่านมา ใกล้สิ้นปี งานกองเยอะมากขึ้น แต่ยังคงมีความสุขที่ได้ทำงาน
- มีความสุข กับชีวิตครับ
- ขอให้ความสุขนั้น จงกลับคืนไปท่ามกลางความงดงามของชีวิต ถึงคุณเอก ด้วยครับ
- ขอให้มีความสุข ในแต่ละรอยทางอันละเอียดอ่อนงดงามของชีวิตครับ คุณเอก
- ขอบคุณมากครับ
- เป็นคนชอบถ่ายภาพคะ
- โดยเฉพาะภาพผู้คนเดินดินธรรมดา
- ไม่ค่อยมีรูปตัวเองเพราะไม่ชอบถูกถ่ายภาพ...อ้าว..
- อิอิเพราะคนอื่นถ่ายแล้วไม่สวย
- ฮ่าๆ...คนไม่สวยจะถ่ายให้สวยได้ไง
- ......
- ชอบถ่ายภาพทีเผลอคะ
- แต่ต้องคอยดูทิศทางลมพร้อมที่จะวิ่งได้ตลอดเวลา
- --------------
- ขอบคุณเรื่องราวและภาพถ่ายสวยๆที่มีให้ชมเสมอมานะคะ
- สวัสดีครับ คุณนารี
3. naree suwan - ขออภัยอย่างยิ่ง ที่เข้ามาตอบล่าช้า
- ยินดีอย่างยิ่ง ผู้รักและชื่นชอบภาพถ่าย วันหน้าวันหลัง นำภาพถ่ายมาให้ชมกันบ้างนะครับ
- ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยือน
- ขอบคุณมากครับ
เวลาผมเที่ยวในไทย หรือต่างประเทศ ผมก็มักจะใส่คนท้องถิ่นมาประกอบภาพเหมือนกันครับ
** บางตำรา ก็บอกว่าให้ดูโปสการ์ด ของทุกที่ที่เราไป พิจารณา ว่า มุมไหน ช่วงเวลาไหน ของสถานที่นั้นๆ จะสวย เพราะเรามีเวลาจำกัด นอกจากซะว่าเราได้ไปทำงานอยู่แถวนั้นเป็นเดือนๆ ก็อีกเรื่อง
ภาพวิวสวยๆ ปราศจากผู้คน มันก็ดูสวยงามดี แต่บางครั้งมันก็ดูเศร้าๆ ผิดธรรมชาติไปนิดนึง เพราะสถานที่ท่องเที่ยว ก็น่าจะมีผู้คนอาศัยอยู่บ้าง
คนเนี๊ยเล่าเรื่องได้มากที่สุดเลยนะผมว่า
ถ้าใครเคยมองตามแผงหนังสือท่องเที่ยว หรือแนวสารคดี จะทราบได้ ว่า คน เสื้อผ้าพื้นเมือง การกระทำต่างๆ หรือกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ณ เวลานั้นนั้น ล้วนเล่าเรื่องราวได้ดีมากจริงๆ
ถึงแม้ว่า บางภาพจะไม่ชัด หรือ เบลอ ไม่มีสีสันที่สวยงาม
แต่ถ้าเล่าเรื่องได้ดี มีความหมายชัดเจน ตรงตามเนื้อหาที่ต้องการแล้วล่ะก้อ
ภาพนั้นก็มักจะมีโอกาส ถูกเลือกนำมาใช้ได้เช่นกัน
1 ความเห็นจาก ช่างภาพ มือสมัครใจ