บ้านของเจ้าแม่

จินตนาการของเธอ ที่กำลังจะก้าวเข้าไปอยู่ในโลกของความเงียบ

บ้านของเจ้าแม่                 การมาร่วมกิจกรรมกับเด็กป่วยที่โรงพยาบาลเด็กของฉันในวันนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว  หลังจากที่ได้เข้ามาเป็นนักศึกษาฝึกงานที่มูลนิธิกระจกเงาแห่งนี้  ณ  ห้องเดิมห้องนั้น  ที่ฉันเคยได้ร่วมทำกิจกรรมกับเด็กป่วย  ฉันแปลกใจมากที่บรรยากาศในห้องสันทนาการดูเงียบเหงาจนฉันแอบนึกสงสัยไม่ได้ว่า  เอ๊ะ!วันนี้เด็กป่วยเค้าหายไปไหนกันหมดนะ  หรือพวกเค้าลืมไปแล้วว่าวันนี้กลุ่มอาสาสมัครจะเข้ามาร่วมทำกิจกรรม  เพราะว่าแทบจะไม่มีเด็กป่วยเข้ามาร่วมทำกิจกรรมกับเราเลย  แต่พอคิดในทางกลับกันฉันก็ได้รู้ว่า  เหล่าบรรดาเด็กป่วยก็คงจะหายดีและได้กลับไปพักรักษาตัวที่บ้านกันหมดแล้ว  จริงอยู่ที่การไม่มีเด็กป่วยมาร่วมกิจกรรม  มันอาจจะทำให้ฉันเหงาบ้างนิดหน่อย  แต่ฉันก็ดีใจมากเหมือนกันที่เด็กๆเหล่านั้นได้กลับบ้านกันซักที  แต่ก็ยังมีเด็กป่วยเก่าบางราย  ที่ยังนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลเด็กแห่งนี้อยู่  และยังได้เข้ามาร่วมทำกิจกรรมกับเราอีกด้วย            “ น้องใหม่ “  เธอคือเด็กผู้หญิงที่มีหัวใจพิงอยู่กับความฝัน  ว่าซักวันอาการของเธอจะหายดีและได้กลับไปเล่นอย่างคนปกติทั่วไป  เธอนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเด็กแห่งนี้นานแล้ว  แต่คุณหมอก็ยังไม่อนุญาตให้เธอได้กลับบ้านซักที  เหล่าบรรดาอาสาสมัครจึงได้เรียกเธอว่าเธอคือเจ้าแม่แห่งตึก ส. 8  ด้วยความที่เธอเป็นเด็กน่ารัก  จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆเธอพลอยมีความสุขไปด้วย  แต่มีบางอย่างที่เป็นเรื่องโชคร้ายที่ได้เกิดขึ้นกับเธอ  คือเธอกำลังจะก้าวเข้าไปอยู่ในโลกของความเงียบ  ถ้าเธอรักษาตัวหายหูของเธอก็จะกลับมาได้ยินอีกครั้ง  ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเจนเหมือนเดิมก็ตาม  ถ้าถ้าหากสวรรค์ไม่เห็นใจเลย  เธอก็อาจจะเข้าไปอยู่ในโลกของความเงียบอย่างน่าสงสาร            วันนี้เธอยังคงมาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิม  เธอได้เข้ามาที่ห้องสันทนาการเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมกับทางอาสาสมัครพร้อมกับคุณแม่  วันนี้ดูหน้าตาของน้องใหม่เธอช่างดูแจ่มใสเหลือเกิน  เธอมาพร้อมกับคุณแม่เพราะว่าวันนี้เธออยู่กับคุณแม่  ตอนแรกเธอได้เข้ามาเล่นลูกโป่งที่ทางอาสาสมัครได้เป่าลมไว้  เธอได้เลือกลูกโป่งสีชมพูเพราะว่านั่นคือสีโปรดที่เธอชื่นชอบ  จากนั้นความเป็นอัจฉะริยะของเธอก็ได้ฉายแววขึ้น  เมื่อเธอได้ไปต่อเลโก้หลายชื้นที่วางกองอยู่ข้างๆกันกับที่ๆฉันนั่งสูบลุกโป่งอยู่  ฉันยอมรับว่าตัวของฉันเองไม่รู้หรอกว่า  ตัวของน้องใหม่เองเธอจะมีจินตนาการล้ำลึกมากขนาดไหน  แต่เมื่อพอเวลาผ่านไปพักใหญ่  หลังจากที่ฉันได้ทำภารกิจเป่าลูกโป่งไปเดินแจกเด็กป่วยตามเตียงคนไข้เรียบร้อยแล้ว  สิ่งที่ฉันได้เห็นอยู่ตรงหน้าของฉันทำให้ฉันทึ่งมาก  บ้านสีส้มหลังใหญ่ที่มีองค์ประกอบของตัวบ้านอย่างครบถ้วน  ทั้งจั่วบ้าน  พื้น  เสา  คาน รวมไปทั้งประตูหน้าต่าง  มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า  เด็กที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล  ที่มีปัญหาทางด้านประสาทการมองเห็น  และอีกทั้งยังเป็นเด็กที่มีปัญหาทางหูอีกด้วย  เธอจะสามารถสร้างบ้านจากตัวต่อเลโก้ได้น่าทึ่ง  ทั้งทางด้านองค์ประกอบต่างๆด้านวิศวะกรรม  และการเลือกใช้สีสันของตัวบ้านที่สวยงาม  มันเป็นสิ่งเล็กๆที่เธอสามารถสรรค์สร้างมันออกมาได้อย่างลงตัว  ถ้าหากเธอร้องตะโกนบอกกับทุกคนได้  เธอก็คงจะอยากร้องตะโกนออกไปว่า  “นี่ล่ะค่ะ  บ้านของหนู”  ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหญิงที่นอนป่วยอยู่นาน  จะมีจินตนาการที่ล้ำลึกได้ขานาดนี้  แต่น่าเสียดายที่พรสวรรค์อันนี้ของเธออาจไม่มีโอกาสที่จะสานต่อไปได้  เพราะถ้าหากว่าเธอยังคงมีปัญหาทางด้านการมองเห็นและประสาททางด้านการรับฟังอยู่แบบนี้  อาจจะส่งผลไปถึงการเรียนและอนาคตของเธอ  ฉันว่ามันช่างน่าเสียดายเหลือเกิน  ที่เด็กที่มีความใฝ่ฝันและมีจินตนาการที่สูงขนาดนี้  จะต้องผเชิญกับสิ่งที่เลวร้ายขนาดนี้ตั้งแต่ยังเล็ก  ทำไมฟ้าช่างใจร้ายกับเธอเหลือเกิน  และถ้าเธอเลือกได้  ฉันเชื่อว่าเธอก็คงไม่มีความสุขหรอก  กับการที่เธอต้องนอนรักษาตัวจนเป็นเจ้าแม่แห่งตึก ส . 8  แห่งนี้ .

[อาสาสร้างสุข]

เล่าเรื่องได้ดีขึ้นค๊า แต่อาจจจะต้องใส่รายละเอียดและ การดำเนินเรื่อง ที่น่าสนใจมากกว่านี้ เรื่องนี้ถือว่ามีตัวเอกที่น่าสนใจมากนะค่ะ

[ก้านตอง]

การเล่าเรื่องสื่อได้ดีเลย อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักดี

แต่อาจจะกระชับข้อความและใส่รายละเอียดชัดเจนกว่านี้ เพราะตอนหลังเหมือนเป็นเรื่องทั่วไป ความสนใจลดลงไปนิสนะจ๊ะ แต่รวมๆก็เขียนได้ดีนะ