คนรุ่นใหม่..กำลังไล่ล่าคุณ

ลมหนาวมาเยือนแล้ว บ่งบอกว่าใกล้ถึงเวลาเปลี่ยนฤดูกาล  เสื้อผ้าหนาๆที่เก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าถูกหยิบมาซัก ทำความสะอาดเตรียมที่จะนำมาใส่ หลายคนอาจต้องซื้อหามาใส่ใหม่ เพื่อให้ทันยุคสมัย  ห้างร้านก็เตรียมการจัดหาเสื้อผ้ามาขายตามแฟชั่น  มีรูปแบบหลากหลายที่เหมาะกับวัย  เป็นเรื่องความพอใจของผู้ใช้ ...พิษณุโลกอากาศเย็นสบาย  สำหรับภูสูงดูจะหนาวเย็น ผมเคยเป็นผู้บริหารโรงเรียนบางกลางท่าวพิทยาคม   อำเภอนครไทย  จังหวัดพิษณุโลก ตั้งแต่ปี ๒๕๓๙-๒๕๔๕ ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นหัวหน้าสาขาโรงเรียนที่เดียวกันนี้ ตั้งปี ๒๕๓๔-๒๕๓๙  รวมเบ็ดเสร็จผมอยู่ที่นั่น ๑๑ ปีกว่า  โรงเรียนนี้ตั้งอยู่บนยอดเขากระยาง ห่างไกลความเจริญ ฤดูหนาวหนาวจัดและหนาวยาว เรียกว่า ผมเกลียดฤดูหนาวมาก  ถ้าเป็นฤดูฝนฝนตกชุก หมอกปกคลุมหนา  ฤดูร้อนก็ร้อนอย่าบอกใคร แต่ก็ดีกว่าฤดูหนาว ท่ามกลางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมแสนงามและนุ่มนวล  พอผมย้ายลงมาอยู่ในพื้นที่ลุ่ม อำเภอเมือง  จังหวัดพิษณุโลก  ผมกลับเรียกร้องและโหยหาฤดูหนาวมากๆ  อากาศในเมืองร้อนอบ  ใช้เครื่องปรับอากาศทั้งที่บ้านและที่ทำงาน มีภาระค่าใช้จ่ายกระแสไฟฟ้าสูงมากในแต่ละเดือน  สิ่งแวดล้อมและธรรมชาติแสนงามนั้นห่างไกล สมกับที่ชาวโลกกำลังกังวลเกี่ยวภาวะโลกร้อน....จะอย่างไรชีวิตก็ต้องก้าวเดิน ปรับตัวเองให้ตามทันธรรมชาติที่แปรเปลี่ยนและช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมด้วยกันนะครับ..... ฤดูหนาวปีนี้ผมมีโอกาสจะไปโต้ลมหนาวที่ต่างประเทศอยู่  ๓  ประเทศ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง  ประเทศแรกก็คือ ประเทศเวียดนาม  ระหว่างวันที่  ๒๕-๓๐  พฤศจิกายน  ๒๕๕๐  ตามหลักสูตรการศึกษาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ของ มรภ.พิบูลสงคราม ที่ผมกำลังศึกษาอยู่  ผมเคยไปประเทศเวียดนามเมื่อปี ๒๕๔๗ เป็นเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ เดินทางโดยเครื่องบิน  แต่ครั้งนี้ไปเวียดนามกลาง  เมืองเว้ ดานัง ที่เรียกกันว่ามรดกโลก ซึ่งยังไม่เคยไป เป็นการเดินทางโดยรถบัสปรับอากาศ  จุดเริ่มต้นที่จังหวัดมุกดาหาร  ผมยังไม่ได้ศึกษารายละเอียดมากนัก แต่มองว่าความเป็นธรรมชาติของ ๒ ข้างทางและวิถีชีวิตของประชาชนทำให้เรามีโอกาสเรียนรู้ได้อย่างใกล้ชิด กลับมาแล้วผมจะเล่าให้ฟังครับ  ประเทศที่ ๒ และ ๓  ก็คือ อินเดีย และเนปาล  ประมาณเดือนมกราคม ๒๕๕๑  ของสมาคมผู้ประกอบวิชาชีพบริหารการศึกษาขั้นพื้นฐานช่วงชั้นที่สี่จังหวัดพิษณุโลก แผนการเดินทางประมาณ  ๗  คืน  ๘  วัน เน้นการศึกษาดูงาน เกี่ยวกับพุทธคยา ต้นกำเนิดพระพุทธศาสนา  และโรงเรียนมัธยมศึกษา ๒ แห่ง  ตามโครงการของสมาคมฯ นั้น เรากำหนดว่าจะไปศึกษาดูงานต่างประเทศปีละ ๑ ครั้ง  ประมาณเดือนเมษายนของทุกปี  ปีนี้ไปก่อน ด้วยตกลงกันว่าจะไปอินเดีย ซึ่งมีฤดูกาลที่คล้ายกับบ้านเรา ถ้าไปฤดูร้อนก็จะไม่สดชื่น ก็เลยตกลงไปเดือนมกราคม อยู่ในระหว่างฤดูหนาว ซึ่งในวันที่  ๗  พฤศจิกายน  ๒๕๕๐  นี้จะมีการประชุมสมาคมฯ กำหนดเวลาที่แน่นอน....ผมมีเรื่องคุยด้วยสั้นๆ ตามที่กำหนดเรื่องไว้ข้างต้น ครับ

                               

 ในหลายสังคม และหลายวาระโอกาสที่ผมได้เข้าไปสัมผัสการเรียนรู้วิถีชีวิตคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสังคมแห่งการเรียนรู้ นั้น ทำให้ผมรับรู้ว่า คนรุ่นใหม่กำลังก้าวกระโดดในการแสวงหาความรู้กันอย่างหิวกระหาย  บางครั้งเหลียวหลังแลหน้าก็พบว่า  ผมอายุมากกว่าคนอื่นๆ  การเคลื่อนขยับของการรับรู้จึงต้องตามให้ทัน....  ความรู้ไม่มีวันแก่ เจ็บและตาย  มีแต่เกิดใหม่อยู่ตลอดเวลา เป็นการเกิดใหม่ที่ทันสมัย ล้ำยุค   ความรู้มาจากไหน..มาจากคน  คนเป็นผู้สร้างองค์ความรู้ ใหม่ๆ อย่างต่อเนื่อง  คนแตกต่างจากความรู้เพราะคนมีเกิด  แก่ เจ็บ  ตาย  แต่เราสามารถทำให้แก่ช้าลงได้ต้องสมัครเป็นสมาชิกในสังคมแห่งการเรียนรู้ ซึ่งมีอยู่มากมายบนโลกใบนี้ จะทำให้ชีวิตของเราไม่หยุดนิ่ง เพราะเราจะเรียนรู้ตลอดเวลา...หลายคนพอมีครอบครัว ก็มีภาระ ชีวิตก็ต้องทุ่มเทให้กับการสร้างฐานะ สร้างความมั่นคงให้กับชีวิตเราและชีวิตคนใกล้ชิดที่ต้องดูแล  เราจึงเริ่มที่จะห่างจากสังคมแห่งการเรียนรู้..หันไปสร้างและส่งเสริมเลือดเนื้อ เชื้อไข แทน เพราะนั่นคือชีวิตของเราโดยแท้..แต่หากเราคิดว่าจะก้าวเดินไปกับสิ่งที่จะสร้างและส่งเสริม พร้อมกันก็จะทำให้เราเรียนรู้เท่าทันโลกใบนี้อย่างเป็นปัจจุบัน

                                  

หากเราเป็นครูประถมศึกษา จบปริญญาตรี สอนชั้น ป.๑  โรงเรียนอยู่ในชนบทห่างไกล   เป็นระยะเวลา ๑๐  ปี โดยที่ไม่มีการเรียนรู้ใหม่เลย ความรู้จะอยู่แค่ชั้น ป.๑  วิถีชีวิต  ผิวพรรณ หน้าตากร้านดำ ไม่ต่างอะไรกับประชาชนพื้นถิ่น  การศึกษาไทยจะก้าวไปอย่างไร เมื่อครูหยุดนิ่ง  ครูก็พยายามที่จะบอกตัวเอง และคนอื่นเสมอว่า  เป็นครูมาเท่านี้ปี  ประสบการณ์การสอนมากล้น  โดยไม่ยอมรับนวัตกรรมใหม่ๆ หัวใจไม่เปิดกว้าง..และหากวันหนึ่งชีวิตต้องถูกเลือกแบบบังคับที่เรียกว่า เคาะสนิม  เราจะทำอย่างไร หากเรายังไม่รู้ตื่น รู้เบิกบาน ยอมที่จะอยู่กับที่  คนรุ่นใหม่กำลังไล่ล่า เราอยู่ตลอดเวลา  เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ต้องก้มหน้าลง..เพราะชีวิตก็มีเพียงเท่านี้   เราลองวิเคราะห์คณะรัฐมนตรีในรัฐบาลของ พลเอกสุรยุทธ์  จุลานนท์  นายกรัฐมนตรี ที่เราเรียกว่า “รัฐบาลขิงแก่” อย่ามองว่ารัฐมนตรีแก่ แต่ให้มองว่า การเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดเวลา มีประสบการณ์การทำงานและ การเรียนรู้ที่ไม่หยุดนิ่ง  ท่านเหล่านั้นจึงถูกเลือกมาบริหารประเทศ หรือหากมองย้อนไปในรัฐบาลชุดก่อนๆ ที่มาจากการเมือง  คณะรัฐมนตรีนอกจากจะมาจากครอบครัวที่มีฐานะมั่นคง ร่ำรวยแล้ว ยังมีการศึกษาที่สูง เป็นคนรุ่นใหม่  ผมไม่ได้เปรียบเทียบกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้กับชีวิตพวกเรา แต่ผมให้เรามองที่ ..การไม่หยุดนิ่งที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่อย่างน้อยฐานความรู้ที่มีและสั่งสมตลอดเวลาจะทำให้เราเป็นภูมิปัญญา-ปัญญาชน เหมือนที่มีคำเปรียบคน ที่ว่า...คนจะงาม งามน้ำใจใช่ใบหน้า  คนจะสวย สวยจรรยาใช่ตาหวาน  คนจะแก่  แก่ความรู้ใช่อยู่นาน  คนจะรวย รวยสินทานใช่บ้านโต .... สวัสดีครับ.   

[สุวรรณา]

• สวัสดีค่ะท่านจอหงวน
• ค่ะ หลักๆๆเลยต้องเคาะสนิม
• น่ากลัวนะคะ คนรุ่นเก่าต้องไม่หยุดนิ่งเพื่อยอมรับสิ่งใหม่ ICT สำคัญที่เดียว
• ได้ไปแสดงความคิดเห็นกับท่านไว้ที่นี่ด้วยนะคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะอาจารย์ จอหงวน

• เป็นเรื่องจริงค่ะ  ที่ครูรุ่นใหม่จะต้องรู้ เรื่อง ICT ให้ทันนักเรียน
• ครูรุ่นเก่า  ต้องเคาะสนิมให้ทันนักเรียน
• นักเรียนที่จบ ไปแล้ว เข้ามาพบเว็บไซต์ของครูอ้อย...ยังบอกว่า...เยี่ยม..อย่างนี้ล่ะครับ..ครูของผม
• แล้วนักเรียนที่ยังอยู่  ก็ต้องเรียนรู้  ครูเรียนรู้ไปกับนักเรียนก็ได้
• แต่  ..มีเหตุผลตรงที่..โรงเรียนบางแห่ง  และหลายๆแห่ง  ไม่มี...ICT ให้ครูและนักเรียน ได้ทันกัน..น่ะสิคะ

ขอบคุณค่ะ..ที่เขียนบันทึกได้โดนใจ..ใครหลายๆคนค่ะ..

[จอหงวน]

สวัสดีครับคุณสุวรรณา

              ขอบคุณมากนะครับที่ร่วมแสดงความคิดเห็น การเรียนรู้สิ่งใหม่เกิดขึ้นได้ในทุกวัย..เพียงแต่ขอให้เรายอมรับความรู้ใหม่ๆที่เรานึกไม่ถึงว่า โลกใบนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริงๆ..หากยังคงมีอัตตาแน่นเหนียว ต่อให้ เคาะสนิม อย่างไร ตัวตนที่แท้ก็ยังไม่หลุดล่อนได้ครับ 

               อย่าลืมแวะเวียนมาพบกันอีกนะครับ..สวัสดีครับ.

[จอหงวน]

สวัสดีครับคุณครูอ้อย

                   ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทายกัน  การที่เรามีโอกาสได้เรียนรู้ นวัตกรรมใหม่ๆ ซึ่งไม่เพียงแต่ ICI เท่านั้น จะช่วยเปิดคมคิดให้เรา  ICI เป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในยุคนี้ ที่จะนำพาเราสู่วิธีคิดใหม่....สมัยที่ผมเป็นนักศึกษาวิทยาลัยครู พบว่ามีครูรุ่นเก่ามาเรียนเสาร์-อาทิตย์ เพื่อต่อยอดให้จบปริญญาตรี ป่านนี้คงเกษียณไปหมดแล้ว  นึกชื่นชมครูน้า  ครูป้า ครูลุง ที่ท่านพยายามแสวงหา เติมเต็มความรู้  การที่ครูมีความรู้ ผมมองว่า ความรู้ที่ครูมี ย่อมส่งผลให้นักเรียนมีความรู้...สวัสดีครับ