วิสาหกิจชุมชน และการพึ่งตนเองของชุมชน มีนัยในการบอกกล่าวกับคนภายนอกว่า การพัฒนาวันนี้ คนในชุมชนเป็นผู้ที่ต้องกำหนดเอาเองว่า ตนเองจะให้เกิดอะไรกับชุมชนตนเอง ยิ่งเรื่องการจัดแผนแม่บทชุมชน ยิ่งมีความสำคัญ มากเพราะว่าหลายหน่วยงานไม่เข้าใจว่า ทำไม? หลายชุมชน จึงเดินต่อไม่ได้.........
เพราะไม่ได้รวมเอาคนดี และคนเก่ง (คำพูดนี้ พูดโดยผู้ใหญ่โชคชัย ลิ้มประดิษฐ์) แต่ก่อนที่จะรวมคนดี คนเก่งมาได้ และมาจับกลุ่มคุยกันเรื่องแผนแก้ทุกข์ของบ้านเรา (หมู่บ้าน) ต้องนำไปสู่ประเด็นการทำงาน ซึ่งต้องไม่กำหนดกฎเกณฑ์ ว่าต้องทำเรื่อง พื้นฐาน ต้องทำเรื่องการศึกษา หรือเรื่องยาเสพติด หรือเรื่องสิ่งแวดล้อมกัน ต้องเป็นเรื่องที่ชุมชนกำหนดกันเอาเอง และใช้เวทีเหล่านั้นค่อยสร้างจิตสำนึก ...
วันนี้ยังมีสำนึกรักบ้าน รักชุมชนไม่พอ คงต้องรอไปก่อน เหมือนกรณีของบ้านนาอีสาน แต่ที่สำคัญ สภาผู้นำชุมชนต้องไม่เป็นสถาบัน เด็ดขาด เพราะเมื่อใดก็ตามต้องมีเงินเดือน และนัดแน่นอน ก็ชุมชนไม่ได้สร้างกลไกของตัวเองออกมาแล้ว ก็จะไม่มีประโยชน์กับชุมชน "คำตอบอยู่ที่หมู่บ้าน" เป็นเรื่องของคนภายนอก ควรจะทำความเข้าใจ แต่ถ้าเรื่องของชุมชน คงต้องเกิดจากความต้องการที่แท้จริงของชุมชน คนในชุมชนต้องร่วมกันทำ ประชาพิจัย (PR&D)
เมื่อการทำประชาพิจัย ไปเรียบร้อย แล้ว ก็เกิดการวิเคราะห์ สังเคราะห์กัน แล้ว แปรแผนเป็นกิจกรรม ของแต่ละปีขึ้นมาว่าจะทำอะไรกันก่อนหรือหลัง โดยเกิดเป็นการพึ่งตนเองของชุมชนด้านต่าง ๆ และ วิสาหกิจชุมชน เป็นตัวชี้วัดความสำเร็จ หรือบางที่ก็เอาแผนแม่บทชุมชนมาทบทวน เพื่อตรวจสอบว่า ได้แก้ปัญหาไปแล้วหรือยัง หรือต้องทำประชาพิจัยกันอีก เพื่อหาแนวทางที่ชัดเจนของการแก้ปัญหาของชุมชนของเขาเอง
ไม่มีความเห็น