อีกฟากของภูพาน...วันวานยังหวานอยู่ (รวมคลคนย่ามแดง ๑)
การเดินทางของชาวย่ามแดงยังไม่สิ้นสุดลงง่าย ๆ เพราะสู้อุตส่าห์ดั้นด้นมาจากถิ่นใต้แดนสตอทั้งที งานนี้ต้องเอาให้คุ้ม
เราเดินทางออกจากมหาชีวาลัยอีสาน ตอนสาย ๆของวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๐ ไปขึ้นรถโดยสารประจำทางจากตลาดอำเภอสตึก จ.บุรีรัมย์ เพื่อไปลงที่จังหวัดมหาสารคาม การเดินทางบนถนนเส้นนี้ต้องผ่ากลางทุ่งกุลาร้องไห้ที่ข้าวกล้าเขียวขจีงดงามยิ่งนัก นึกไปแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่าในขณะที่คนกินข้าวทุกวัน พืชพันธุ์ก็งามจนป่านนี้ทำไมชาวนาไทยยังยากจนซ้ำซากอยู่เหมือนเดิม ยิ่งทำยิ่งมีหนี้พอสู้ไม่ไหวสุดท้ายก็ทิ้งไร่ทิ้งนาไปเสี่ยงโชคชะตาในเมืองกรุง
คณะของผมต้องไปเปลี่ยนรถที่ บขส. มหาสารคาม ตักสิลานครแห่งอีสาน เหตุที่กล่าวเช่นนี้ก็เพราะจังหวัดเป็นจังหวัดที่ถูกกำหนดให้เป็นศูนย์กลางการศึกษาของภาคอีสาน มีการสร้างมหาวิทยาลัย และวิทยาลัย ขึ้นหลายแห่งที่นี้ นอกจากนี้ยังได้รับการขนานนามให้เป็นพุทธมณฑลอีสานอีกด้วย โดยมีพระธาตุนาดูนเป็นศูนย์กลางของพระพุทธศาสนาในแถบนี้
ที่ บขส.มหาสารคาม ผมได้รับมิตรภาพที่ดีงามจาก น้องแจ็ค (ฟงหมิง ) สมาชิก gotoknow ที่นำวัตถุมงคลหลวงปู่ศรี มหาวีโร มาฝาก เพื่อให้นำเป็นคุ้มครองป้องภัยเมื่ออยู่ ๓ จังหวัดชายแดนใต้ จากนั้นเราต่อรถเพื่อมาลงที่ จ.กาฬสินธุ์ ซึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ของสัตว์โลกเมื่อล้านกว่าปีที่แล้ว
เราแวะทานข้าวเที่ยงที่นี่ครับ แต่ละคนก็หากินตามใจชอบของตนเอง สำหรับผมแล้วคงไม่มีอาหารอะไรวิเศษเลิศรสไปกว่าอาหารอีสาน ห่างบ้านมานานอย่างนี้ก็ต้องขอลองหน่อยเถอะ หากจะกินแบบสุก ๆ ดิบ ๆ แบบไม่ถูกสุขลักษณะบ้างก็ต้องขออภัยชาวบล็อกด้านสุขภาพไว้ด้วยแล้วกัน
จาก จ.กาฬสินธุ์ สู่จังหวัดสกลนคร อันเป็นเป้าหมายของการเดินทางในวันนี้ ต้องผ่านเทือกเขาภูพาน ที่คั้นกลางระหว่างอีสานตอนกลางกับอีสานตอนบน ที่นี่นอกจากจะอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติอันหลากหลายแล้ว ยังเป็นที่ตั้งของพระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ และมีหลักกิโลเมตรที่ใหญ่ที่สุดในโลก และด้วยเส้นทางที่คดเคี้ยว ทำให้สมาชิกเราบ้างคนท่าจะแย่เอาเหมือนกัน
ผมเคยมาบรรจุเป็นข้าราชการครูครั้งแรกที่ ร.ร.ศึกษาสงเคราะห์สกลนคร จากบุรีรัมย์มาที่นี่นั้นยาวไกลยิ่งนัก จนในที่สุดต้องเขียนย้ายกลับบ้าน แต่พอผ่านประสบการณ์ที่ต้องลงมาทำงานที่ปัตตานี ทำให้บุรีรัมย์กับสกลนครห่างกันนิดเดียว....
ชาวย่ามแดงมาถึงสกลนคร ตอนบ่ายแก่ ๆ แล้วครับ ที่นั่นมีพี่สาวที่แสนดี คือ พี่ตึ้ม, พี่นุ่ม ครูโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์สกลนคร และ อ๊อด (ธีระพงษ์ พิมพ์ปลูก) สมาชิกย่ามแดง จ.สกลนครมาคอยต้อนรับอย่างอบอุ่นและให้ความสะดวกอย่างดียิ่ง....แม้จะกว่า ๖ ปีแล้วที่ผมไปจากที่นี่ แต่ความรักความผูกพันยังเหมือนเดิม ชื่นใจจริง ๆ ครับ...
ความเห็น (3)
สวัสดี เที่ยวตอนปิดเทอม หรือ น่าสนุกจัง
เห็นรูปอาหารมื้อนี้แล้ว ...น่าจะมีความสุข มากๆเลย
สวัสดีจ้ะ
ท่องเที่ยวน่าดู แต่สงสัยว่าวันที่ 28 พฤศจิกายน ยังไม่ถึงนี่ค่ะ???
