หวัดดีงับ หอยโข่งเจ้าเก่ามาแล้วงับ ..
ผมมีอะไรจะมาฟ้องงับ ช่วงนี้นะ ..แม่ผมเค้าได้ของเล่นใหม่ เป็นจักรยาน สองล้อ ..มีชื่อซะด้วย..ชื่อว่าเจ้า "ไต้ฝุ่น" ..ตั้งแต่เจ้านี่มาเป็นสมาชิกบ้าน แม่ผมก็หนีเที่ยวเรื่อยเลย...เช้าที เย็นที..ชะรอยจะได้ของใหม่แล้วลืมโข่ง...ใหม่ ๆ ก็ปั่นให้โข่งวิ่งตาม อยู่นะ ...แต่พอ นาน ๆ เข้า เล่นปั่นหายจ้อยไปเลย...
ช่วงหลัง ๆ แม่ผมหายบ่อย ...เวลา แม่จูงเจ้า"ใต้"ฝุ่นออกบ้านมา โข่งก็จ้องเป๋งคับ ..แล้วก็วิ่งตามแบบไม่คิดชีวิต... ถ้าแม่เห็นโข่งตามเธอก็จะ ขับวน ๆ ที่สนาม ซัก 4-5 รอบ จนโข่งเหนื่อย เลิกตาม เอาเชียวคับ เผลอแป๊บเดียว หายจ้อย
วันก่อนอีกวัน พอแม่จูงจักรยาน โข่งก็ตั้งท่าจะตาม แม่ก็ให้พี่ข้าวตอก กับข้าวตัง ช่วยกันจับตัวผมไว้ ก็อลหม่านกันน่าดูล่ะ เพราะโข่งแรงเยอะ แต่แม่ก็หายตัวไปอีกจนได้
มีครั้งหนึ่ง ผมไม่ให้พลาดครับ อยากรู้นักว่าหายไปไหนอยู่ได้ ผมทำทีเป็นเผลอ เธอก็เผ่นแผล็ว ผมก็ตามสิงับ ..วิ่ง ๆ ๆๆ จนใจจะขาด เร็วจิ๊บเป้ง เลย ..หายจ้อย ...พอรู้ตัวอีกที โข่งก็ถึงบ้านเพื่อนแม่ ที่มี พี่แดงกับ ป้าป่วน และลุงหลง เย้ ๆ ดีใจจัง ...ไม่เจอแม่ เจอเพื่อน ๆ ก็ยังดี ..ผมก็เล่นกันสนุกใหญ่ ชั่วโมงต่อมา พ่อแม่กลับมาเห็นผมอยู่บ้านเพื่อนเขา
ทำหน้าอย่างกับเห็น แมวตายแน่ะ ...แล้วก็บ่น ๆ ๆ ลากโข่งกลับบ้าน ..โห !! วัยรุ่นเซ็งเลย ฮือ ฮือ
แม่นะแม่ ทีตัวเองหายเป็น ชั่วโมง ๆ โข่งยังไม่ว่าซักคำ ...ตามออกมาเล่นกับพี่แดงแค่เนี๊ยะ ทำบ่น..
อิอิอิ คนมีลูกชายเป็นหมา คงหายใจไม่ทั่วท้องนะคะเวลาเห็นลูกวิ่งตามรถ กลัวสาระพัดล่ะค่ะ รถเอย หมาเจ้าถิ่นเอย โอ๊ย กังวลสาระพัด คุณแม่ของหอยโข่งก็เหมือนกันค่ะ จะให้ปั่นแล้วเอาหอยโข่งวิ่งตามไปด้วย คงออกแนวเครียด ขนาดวิ่งเล่นในเขต รพ.ยังเกือบถูกรถชนค่ะ วันที่เห็นหอยโข่งวิ่งตามจนถึงบ้านเพื่อน นี่ใจไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยค่ะ
ก็เลยมีเทคนิค หนีลูกชายไปปั่นจักรยานคนจนมาฝากค่ะ
ใครมีเทคนิคดี ๆ ช่วยแลกเปลี่ยนมาหน่อย นะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับ
อ่านตอนแรก ดูเผินๆ เข้าใจว่าหอยโข่งหนีเที่ยว อิๆ กลายเป็นคุณแม่หอยโข่งหนีเที่ยวแทน ก็ต้องแอบยืมกลเม็ดของอีกฝ่ายหนึ่งครับ จะได้รู้เท่าทันกัน ;)
มีอีกวิธีครับ เอาจักรยานขึ้นเครื่อง แล้วลงที่สนามบินดอกเมือง แล้วถีบจักรยานต่อ รับรองหอยโข่งตามไม่ได้ เย้.....
ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิก็ได้งับ...
สวัสดีอีกครั้ง จะบอกว่าเซ็นชื่อได้แล้วครับ