สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านทุกท่าน...
บันทึกขาดหายไปเป็นปีกว่าเลยค่ะ...ขอสารภาพว่าพองานที่ต้องส่งได้สำเร็จเสร็จไปก้อไม่ได้เเวะเวียนมาเยี่ยมเยียนอีกเลยค่ะ เเต่พอได้กลับมาอ่านอีกครั้งก็ต้องตกใจกับความคิดเห็นที่มีเพิ่มขึ้นด้วย..พวกเราจึงมีความคิดที่จะกลับมาทำบันทึกกันอีกครั้งค่ะ..เเต่ว่าก็อาจจะมานานๆครั้งนะคะ เนื่องจากเวลาว่างจะไม่ค่อยอำนวยเท่าไหร่
ช่วงเวลาที่หายไปนั้นมีเรื่องราว เเละความเปลี่ยนเเปลงของพวกเรามากมาย
ที่สำคัญ เเละ เป็นความภูมิใจที่สุดของพวกเรา คือ
ตอนนี้พวกเรานิสิตทันตเเพทย์รุ่นที่ 9 ได้เป็นคุณหมอเเล้วนะคะ
ตอนนี้พวกเราได้ขึ้นคลินิกมาทำฟันให้กับผู้ป่วยของคลินิกการเรียนการสอนมาได้ปีนึงพอดิบพอดีเเร้วค่ะ
ตอนปีสี่หลังจากที่สอบปลายภาคของปีสี่เทอม 1 วิชาสุดท้ายเสร็จไปนั้น..อาจารน์ก็ได้พักให้เข้าห้องน้ำห้องท่ากัน พอกลับมาก้อเป็นการเเนะนำวิชาคลินิกของปีสี่เทอม 2 เลย....
...อารายกันเนี่ยยย..ปิดเทอมของเราเป็นเเค่เพียงช่วงเวลาเข้าห้องน้ำ...
หลังจากนั้นก็เปนการสอบวิชาต่างๆที่ต้องทำในคลินิก...การสอบผ่านไปอย่างรวดเร็ว..สุดท้ายเราทุกคน 26 ชีวิตก้อได้เข้าสู่การเป็นคุณหมอ
งานเสื้อกาวน์คุณธรรม
...เสื้อ กาวน์ นะคะไม่ใช่เสื้อกราวน์...
นี่เป็นรูปก่อนที่จะเข้าพิธีรับเสื้อกาวน์...
ใส่เสื้อกาวน์กันวันเเรกสดใสปิ้งปั๊งมากๆ...
จากวันนั้นเป็นต้นมา..ไม่ว่าจะลมหายใจเข้า หรือ ลมหายใจออก..พวกเราทุกคนก้อนึกถึงคนไข้ตลอดเวลา...
เห้อ...หายไปนานนะคะมีเรื่องราวมากมายที่อากจะเล่าให้ฟังนะคะ..ไว้จะเอาความสนุกสนาน เคล้าน้ำตาของพวกเราคุณหมอฟันตัวน้อยๆ ในคลินิกมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
สวัสดีค่ะ
ปล.อยากจะขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะที่ส่งเข้ามา..พวกเราดีใจกันมากๆเเละนั่นก็เป็นกำลังใจให้พวกเรากลับมาทำงานนี้กันอีกครั้งค่ะ
