ชีวิต 1 เดือนหลังเกษียณของคุณพ่อ...ของนายบอน

จากบันทึก คลิปวิดีโอ - คำพูดของพ่อในวันเกษียณอายุราชการ "ซาบซึ้ง-อึ้ง-ทึ่ง-เฮฮา-ประทับใจ"  ที่เขียนถึงงานเลี้ยงเกษียณอายุของคุณพ่อของนายบอนไปแล้ว
พร้อมทั้งคลิปวิดีโอ บันทึกช่วงเหตุการณ์สำคัญ หากอยากรู้จักคุณพ่อของนายบอน ทั้งหน้าตา และน้ำเสียง คลิกไปชมได้ครับ

ผ่านไปครึ่งเดือนหลังจากที่คุณพ่อของนายบอนเกษียณอายุราชการแล้ว
ความว่าง เวลาว่างที่มีมากขึ้น เข้ามาสู่ชีวิตของคุณพ่อนายบอน
ว่างๆๆ เห็นแล้ว ท่านก้ไม่รู้จะทำอะไรในเวลาว่างเช่นกัน
อยู่ในช่วงเวลาของการปรับตัว ปรับใจครั้งสำคัญ
ช่วงต้นเดือน สัปดาห์แรก คุณพ่อของนายบอน หางานอดิเรกทำ
เริ่มจากการรื้อ ม้วนวิดีโอเทป ที่เคยอัดรายการโปรด เพลงโปรดมานั่งเปิดดู
ม้วนวิดีโอซึ่งอัดไว้หลายปีมาแล้ว บางม้วนก็เสีย ดูไม่ได้ เลยต้องเอามากองรวมกัน  คัดทิ้ง

ท่านมีเวลาได้นั่งดูภาพยนตร์โปรด เลยไปเช่า DVD VCD  ภาพยนตร์ต่างประเทศมานั่งดูทั้งวันจนหนำใจ
ดูภาพยนตร์ไปสักพัก ก็หันไปหยิบเพลงลูกทุ่งมานั่งดู
VCD ทั้งของต่าย อรทัย, จั๊กจั่น วันวิสา, เสถียร ทำมือ, พี สะเดิด, กระแต, สุชาดา, หญิง ธิติกานต์ ก็ขนมานั่งชมจนอิ่ม

คุณพ่อของนายบอนชอบเล่นโทรศัพท์มือถือ มีโทรศัพท์รุ่นที่ถ่ายคลิปวิดีโอได้ เลยจัดการเอาโต๊ะมาตั้งหน้าจอทีวี เอามือถือวางไว้ อัดวิดีโอลงมือถือซะเลย 
อัด MV เพลงฮิตๆโดนใจเอาไว้ดูในมือถือ 
หรืออัดเอาไปให้เพื่อนฝูงก็ยังได้

ช่วงเย็นๆ เพื่อนของคุณพ่อมักจะโทรมาชวนออกไปสังสรรค์ตามประสาคนคอเดียวกัน
เพื่อนของคุณพ่อ เป็นเพื่อนที่เหนียวแน่นกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม กพส. ซึ่งยังคงนัดเจอกันบ่อยๆเช่นเดิม

ในวันเวลาว่างในช่วงเกษียณ จากที่ไม่เคยมีเวลาว่าง ก็มีเวลาที่จะทำในสิ่งที่อยากจะทำได้มากมาย
มีสิ่งหนึ่งที่คุณพ่อทำ ซึ่งเป็นสิ่งที่ธรรมดามากๆ

คุณพ่อไปซื้อขนมตะโก้มาทาน
เดินไปซื้อที่ตลาดมานั่งทานหลังอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
วันก่อนก็ไปซื้อข้าวโพดต้มถุงใหญ่มาทาน
ไปเดินซื้อผลไม้จากตลาดมาทานอย่างเต็มอิ่ม
ซึ่งในช่วงเวลาที่ทำงานอยู่ คุณพ่อไม่ค่อยที่จะมีเวลาไปซื้อขนม และผมไม้มาทานเช่นนี้บ่อยครั้งมากนัก

วันนี้ หลังจากช่วงทานอาหารเช้า
พ่อก็แต่งตัวออกจากบ้าน
แม่ถามว่า  ไปไหนหรือ
พ่อบอกว่า ไปเฝ้าร้านอาหารให้เพื่อน (ซึ่งได้ไปเจอเพื่อน ไปพบปะผู้คนมากมาย)
แม่ได้ฟังคำตอบแล้ว เอามาพูดให้นายบอนฟัง  แล้วก็บอกว่า เห็นใจคุณพ่อเหมือนกัน เพราะว่างๆก็ไม่รู้จะทำอะไร
ช่วงเช้า ขุดหลุมปลุกต้นไม้ได้สักหน่อย ก็ปวดเอวเสียแล้ว

ท่านคงต้องใช้เวลาปรับตัวอีกพอสมควร
แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมา คุณพ่อก็อยู่กับความเหงา อยู่คนเดียวมาพอสมควร
ก็ช่วงเวลาที่ลูกชายไปเรียนหนังสือ หรือ คุณแม่ไปทำงาน
คุณพ่อก็อยู่เฝ้าบ้านคนเดียว
แต่ท่านก็ไม่เหงามากนัก เมื่อก้าวเดินออกมาจากตัวบ้าน
ก็จะพบกับ สุนัขที่เลี้ยงไว้ 7 ตัว เข้ามาคลอเคลียเล่นด้วย จนหายเหงาไปได้เหมือนกัน