วันนี้เป็นวันที่ 2 ที่ผมได้มาทำงานที่ กศน. สระแก้ว อย่างที่เคยบอกบ้านนี้เมืองนี้ ผมเคยมาทำงานในตำแหน่ง ผอ.ศูนย์วิทยาศาสตร์อยู่ 2 ปี รู้จักผู้คนมามากมาย เท่ากับได้กลับมาทำงานที่บ้านเก่า ทุกอย่างจึงไม่ต้องเริ่มจากศูนย์
สี่ปีที่จากไปสระแก้วเปลี่ยนแปลงไปมาก บ้านเมืองเจริญขึ้นตามสภาพ ร้านรวงที่เปิดขายสินค้าค่อนข้างทันสมัย มีห้างยักษ์ใหญ่อย่างแมคโครมาตั้ง และช่วงนี้กำลังเกิดกระแสต่อต้านห้างต่างชาติที่จะพากันเข้ามายึดหัวหาดที่สระแก้ว หลายอย่างที่เปลี่ยนไปแต่เหนือสิ่งอื่นใดคือหัวใจของพันธมิตรที่อยากเห็นสระแก้วเป็นเมืองที่พร้อมด้วยมิตรภาพและความมีคุณภาพของผู้คน ไม่เคยเปลี่ยน ผมได้พบกับพันธมิตรที่เคยร่วมอุดมการณ์มาด้วยกันมาในอดีตหลายคน ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน สุดท้ายทุกอย่างเหมือนเดิม
หลายปีมาแล้วมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งถามผมว่า ในฐานะหัวหน้าส่วนราชการของสระแก้วคนหนึ่ง อยากเห็นสระแก้วพัฒนาไปในทิศทางใด ผมจำได้ว่าผมย้อนกลับไปถามท่านว่า ต้องตอบผมก่อนว่าทำไมคนภาคใต้แถบชายแดนเขาถึงนิยมส่งลูกหลานไปเรียนที่ปีนัง เขาไม่นิยมส่งมาเรียนที่กรุงเทพฯ ท่านอธิบายว่าเพราะเขาอยากให้ลูกหลานเขาเก่งภาษาและได้เรียนในสถาบันที่มีมาตราฐานกว่าเมืองไทย ผมยิ้มแล้วตอบว่า ก็เพราะแบบนี้ ผมอยากเห็นสระแก้วเป็นเมืองศูนย์กลางทางการศึกษา เพราะถ้าเทียบเคียงสระแก้วก็คือปีนังและจังหวัดชายแดนของกัมพูชา 3 -4 จังหวัดก็คือจังหวัดชายแดนภาคใต้บ้านเรา ครับวิธีคิดนี้เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้ว
ณ วันนี้ เค้ารางของความคิดนี้มีสิ่งบ่งบอกว่ามีโอกาสเป็นไปได้ เพราะสระแก้วทุกวันนี้ มีสถานศึกษาเกิดขื้นเป็นดอกเห็ด สิ่งอยากเห็นตามมาคือการเอาจริงเอาจังของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องว่าจะช่วยกันทำให้ฝันนี้เป็นจริงได้มากน้อยเพียงใด
อย่างน้อยผมเชื่อว่าหน่วยงานหนึ่งที่ยังคงมุ่งมั่นเอาจริงเอาจังดังหน้าตาของผู้นำหน่วยงาน หน่วยงานนั้นคือกศน.สระแก้ว ไงล่ะ จะบอกให้
ตามมาอ่านความคิดและประสบการณ์ที่อยู่ในตัวพี่น้อยต่อที่ สระแก้ว ครับ
เรียน ท่านดิศกุลและครูนง
ผมต้องขอบพระคุณอย่างสูง ที่ให้กำลังใจกันด้วยดีมาตลอด เคยมีคนพูดว่า สถานการณ์เป็นตัวเปลี่ยนแปลงความคิด ผมก็ว่ามีส่วนจริงแต่ในความหมายของผม ผมคิดว่า ความคิดต่างหากที่เป็นตัวเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ หวังว่าเราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไปนะครับ
สวัสดีครับ ท่าน
เรียนคุณสะ มะ นึ กะ
ชื่อคุณแปลกมากและเป็นชื่อเดียวกับผม ผมเกิดวันจันทร์เขาบอกว่าคนเกิดวันจันทร์ไม่ควรมีสระ เคยไปปรึกษาปลัดอำเภอที่เป็นเพื่อนกัน อยากตัดสระอึออก เป็นสมนก เพื่อถามแล้วจะอ่านอย่างไร ผมบอกว่า อ่าน สะ มะ นะ กะ เพื่อนบอกว่าน่าเกลียดเดี๋ยวคนจะเข้าใจว่าผมเป็นญี่ปุ่น ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยคิดเปลี่ยนชื่ออีกเลย ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เป็นมงคลอยู่แล้วครับ
เรื่องของการศึกษาเป็นเรื่องที่มีความอ่อนไหวแต่ยิ่งใหญ่ระดับชาติ ผมเคยสอนลูกของเพื่อนคนหนึ่ง ถามเขาว่าทุกวันนี้คนเขารู้ใช่ไหมว่าเราเป็นลูกใคร เด็กตอบว่าใช่ แถมพูดออกมาว่าและเขารู้ด้วยว่าพ่อผมจนอย่างไร ผมก็เลยถามว่าแล้วรู้ไหมว่าทำไมพ่อถึงจน เด็กตอบว่าพ่อบอกว่าเรียนมาน้อย ผมได้ทีก็เลยอธิบายว่าที่พ่อเรียนมาน้อยอาจจะเป็นเพราะว่าพ่อไม่มีโอกาสเรียนก็ได้ แต่วันนี้เธอมีโอกาสเรียนแล้วจงตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด การศึกษาจะเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอได้ และข้อสำคัญเมื่อเธอโตขึ้น ก็ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายลูกของเธอว่า ทำไมครอบครัวเราถึงจน
ขอบคูณมากครับที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมเยียน ยินดีแลกเปลี่ยนในสิ่งที่ผมรู้ทุกอย่างครับ
ยินดีด้วยครับ ที่มีโอกาสเปลี่ยนแปลงชีวิตการทำงาน....ขอให้มีพลังกายพลังใจที่เข้มแข็งต่อไปนะครับ....