ในวันนี้หากไม่มี อุปสรรค อะไร ป้าแดง น่าจะเดินเอ๋อๆอยู่ชายแดนเขมรด้านฝั่งอรัญประเทศ หรือไม่ ก็สนามบินสุวรรณภูมิ หรือไม่ก็ที่พนมเปญแล้ว
โปรโมชั่นเร้าใจของสายการบินต้นทุนต่ำ หลอกเอาเงินจากประชาชีไปฟรีๆคงไม่น้อย รวมถึงป้าแดงด้วย
ด้วยความที่อยากไป เสียบเรียบ เพื่อชื่นชมปราสาทนครวัต นครธม เพราะเห็นมีคนบอกว่า ตายไม่ได้หากยังไม่ได้เห็นนครวัต(see angor wat and die :: .แดะ....ใส่ภาษาปะกิตหน่อย) อยู่ในจิตใจและแผนการท่องเที่ยวของป้าแดง มานานแสนนาน แต่ไม่สบโอกาสซักที
และแล้ว แววการสบโอกาสก็มาถึง เมื่อมีสายการบินต้นต่ำ บินจากกรุงเทพสู่พนมเปญ และพนมเปญสู่กรุงเทพ
แถมอยู่มาวันหนึ่ง ก็มีโปรโมชั่นศูนย์บาท มาให้น้ำลายย้อย ป้าแดงติดต่อพี่สาวคนดี ฝากดูแลพ่อแทนหน่อย จะไปเขมร พี่สาวก็รับปากดิบดี จึงตัดสินใจ ซื้อตั๋ว ไปกลับ สองคน สี่เที่ยว แม้ราคาตั๋วจะศูนย์บาท แต่รวมค่าธรรมเนียมต่างๆ ก็ปาเข้าไปเกือบห้าพัน
แต่แล้วอยู่ๆวันหนึ่ง เมื่อใกล้เดินทาง พี่สาวแสนดีก็จรลีหนีไปอยู่กับลูกสาวซะนี่ ทำไงดีละ อาหลานสาวพ่อก็ยื่นมือเข้ามาว่าจะดูแลให้ น้องๆที่ทำงานก็บอกให้เอามาไว้ที่โรงพยาบาล ฝากพยาบาลดูแล พูดง่ายดี แต่ปฏิบัติยากจัง ใครๆรู้พฤติกรรมนี้เข้า คงอวยพรกันใหญ่ว่าเห็นการเที่ยวมากกว่าอยู่กับพ่อ นึกถึงจิตใจพ่อพ่ออาจจะต้องใช้ยาจิตเวชหลังลูกสาวกลับแน่ๆๆๆ
จึงต้องงดโปรแกรมพนมเปญ- เสียบเรียบไปโดยปริยาย
พูดถึงพ่อ หลังจากที่แม่และพี่สาวอีกคน ล้มหายตายจากไป ภารกิจการอยู่กับพ่อก็ตกอยู่ที่ลูกสาวคนเล็ก อันได้แก่ ป้าแดงนั่นเอง จริงๆแล้วก็ยังมีพี่ชายอีกคน แต่เอาเรื่องเอาราวอะไรไม่ได้ หากพูดภาษาบ้านป้าแดง ก็จะบอกว่า "อาศัยไพเพิงบ่ได้"
อาจารย์โกศล บอกว่า ป้าแดงโชคดีที่ได้ดูแลพ่อแม่ ป้าแดงเองก็ถือว่าเป็นมงคลชีวิตไม่น้อยที่ได้ดูแลท่าน แต่มันก็ขัดกับวิถีชีวิตของป้าแดงที่ชอบตะลอนๆๆๆไปในที่ต่างๆๆๆ ไปไหนมาไหนก็หนีบกันไปกับลุงอู้ดเหมือนปาท่องโก๋ แต่เดี๋ยวนี้ลุงอู้ดเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ไปไหนมาไหนต้องแยกกันไป เพราะอีกคนต้องอยู่กับพ่อ
หลายคนบอกว่า ป้าแดง ทำไมอยู่กับคอมพิวเตอร์ได้นานๆ เหมือนอยู่ทั้งวันทั้งคืนเลย มันเป็นความโชคดีของป้าแดงค่ะ ที่ต้องนั่งเฝ้าพ่อ พ่อน่ะ สามวันดี สี่วันหัวแตกหัวโน เวลาไปทำงานก็ไม่สบายใจ เพราะไม่รู้ว่า เมื่อไรจะได้รับสายว่าพ่อหกล้มหัวแตกอีกแล้ว
สวัสดีคะป้าแดง มีคนเล่าให้ฟังว่าวัดที่นั่นยังสวยมากคะ เขายังอนุรักษ์ศิลปดั่งเดิมไว้ เที่ยวนี้ไม่ได้ไปอีกไม่นานป้าแดงต้องได้ไปแน่ ๆ คะ อาจจะมีอะไรพิเศษมากกว่านี้ก็ได้นะค่ะ
ป้าแดงมีบุญนะค่ะที่ได้มีโอกาศอยู่ใกล้ชิดพ่อ-แม่ ใครบางคนก็อยากได้โอกาสนี้ เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน
ไม่บอกก็รู้ว่าป้าแดงรักพ่อมาก
ผมไปพูดหลายแห่งว่า คนเราถ้าพ่อแม่ยังมีชีวิตไม่รู้จักพาท่านไปทานอาหารดีๆ ไปเที่ยวตามที่พ่อแม่ท่านอยากไป หรืออยู่ดูแลปรนนิบัติยามท่านช่วยตัวเองไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะป้อนข้าวป้อนน้ำกับพ่อแม่ที่กำลังจะตายหรือเอากับข้าวไปไหว้ศพ นะป้าแดงนะ
แค่ไม่ได้เที่ยวไม่ตายหรอก ผมว่าป้าแดงมีความสุขที่จะอยู่กับพ่อมากกว่าไปเที่ยวแล้วจิตใจกังวล จริงไหม....
ปล. แต่ก็เสียดายเงิน ค่าตั๋วพนมเปญเหมือนกัน อิอิอิ เงินครึ่งหมื่น กับป้าแดง มันมากจริงๆๆนะคะ :-)))
มาให้กำลังใจค่ะ วันหลังค่อยไปเที่ยวก็ได้ค่ะ
เอ! เราต้องวางแผนไปเทียวซะแล้ว
เพราะถ้าไม่ไปเสียมเรียบ.. ตายไม่ได้ใช่ไหมคะ
อาจารย์ยายอึ่ง
ป้าแดง ตอบได้ตรงประเด็นแล้วนะคะ
อิอิอิ
ป้าแดงสิมาสาค๋าม อีหลีบ๊อ...หนีก่อนเด้อ five five five
20-21 ตค สอบ final...
27-28 ตค อยู่สวนป่า มหาชีวาลัยอีสาน
29-31 ตค มีประชุมที่ กทม.
เด้อค๊า...
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ตอนนี้ก็เห็นมีคนไปทางด้านตราดกันเยอะเหมือนกันนะคะ
เอาไว้ มีโอกาสค่ะ จะท่องประเทศเพื่อนบ้านให้คุมทุกพื้นที่เลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.บัวชูฝัก
ก็อยากมีวาสนาได้ไปเห็นนครวัต ซักครั้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับป้าแดง
โธ่ ตกเครื่องจากกรุงเทพแค่นี้
ทีบางคนไปนอนเสียมเรียบตั้งหลายรอบๆละหลายวัน แต่ไม่เคยแม้แต่จะได้ผ่านนครวัดแม้แต่บารายสระน้ำข้างหน้าเลย อย่างดีก็แค่ซื้อวีซีดีจากเคาเตอร์โรงแรมมาเปิดดู
เช่นนี้แล้ว มิเจ็บปวดมากกว่าท่านฤา
ว่าจะแอบไปเที่ยวโดยเฉพาะสักเที่ยว เห็นที่ทำงานบอกว่าเข้าจากสุรินทร์ แต่ทางกำลังก่อสร้าง
บางคนก็ว่าซื้อตั๋วรถบัสจากแถวข้าวสาร12ยูเอสเอง
สรุปแล้วเราก๊วนเดียวกันเนาะ ก๊วนอกหักจากเสียมเรียบ