ความตั้งใจของอาจารย์มหาวิทยาลัย ผู้มอบรากฐานชีวิตให้ลูกศิษย์

อาจารย์มหาวิทยาลัยหลายท่าน มีบทบาทหน้าที่เพียงแค่การสอนในชั่วโมงเรียนให้จบสิ้นไปตามหน้าที่

ไม่ได้มีบทบาทมากเกินไปกว่านั้น

อาจารย์มหาวิทยาลัยอีกหลายท่าน มีบทบาทหน้าที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา

คอยดูแลเรื่องการเรียน ของนิสิตนักศึกษาในความดูแล
บางท่าน ช่วยดูแล แก้ปัญหาเรื่องส่วนตัวบางเรื่องของนิสิตนักศึกษาที่มีผลกระทบต่อการเรียนอีกด้วย

อาจารย์มหาวิทยาลัยอีกหลายท่าน

มองไกลกว่านั้น

มองถึงอนาคตของลูกศิษย์

ให้แนวทาง วางเส้นทาง วางอนาคตทางวีชาชีพให้อีกด้วย

เมื่อมองเห็นศักยภาพ ความสามารถของลูกศิษย์ จึงดึงความสามารถของลูกศิษย์ให้เด่นชัดยิ่งขึ้น

นำไปเสนอตัว เปิดตัว ให้แสดงฝีมือ ในโลกกว้างทางอาชีพ

หรือในโลกกว้างในแวดวงวิชาการที่ท่านสนใจ ศึกษา คลุกคลีอยู่

อาจารย์มหาวิทยาลัยบางท่าน ติดต่อรับโครงการมาดำเนินการ

มอบหมายงานให้นิสิตนักศึกษาดำเนินการทำโครงการนั้น

ให้เงิน งบประมาณอย่างเต็มที่ เพื่อให้เขาได้เติบโตทางอาชีพ

เป็นที่รู้จักของบุคคลในสายวิชาชีพนั้น

เมื่อผลงานจากฝีมือของลูกศิษย์ ได้รับการยอมรับ

เป็นที่รู้จัก เชื่อถือ เชื่อมั่น

บุคคลในสายวิชาชีพนั้น จะนึกถึงและเรียกใช้บริการจากลูกศิษย์ของอาจารย์ท่านนั้นเรื่อยไป

แต่จะมีอาจารย์สักกี่ท่านที่จะมองไกลถึงเพียงนี้

มองถึงอนาคต

พยายามใช้ระยะเวลา สร้างความเชื่อมั่น จนนำไปสู่การวางรากฐานทางอาชีพ

สร้างความเชื่อมั่นในตัวลูกศิษย์ โดยอาจารย์เป็นผู้รับรอง

ให้ลูกศิษย์ได้เติบโต ได้แสดงฝีมือทำงานอย่างเต็มที่

ดูเหมือนว่า อาจารย์ที่มีไม่กี่ท่าน ที่มีแนวคิดเช่นนี้

มีน้อยเหลือเกิน

อาจารย์หลายท่าน ที่มีระดับการศึกษาสูงสุด

ยังคงมองเพียงแค่ตนเอง

มองความก้าวหน้า ความมั่นคงในตำแหน่งของตนเอง

อำนาจทางการบริหารของตนเอง

แต่เมื่อถึงช่วงเกษียณอายุราชการ

ได้รับการ์ดเพียงเขียนอวยพรใบเดียว

ไม่มีผลงาน ไม่มีความเชื่อมั่นศรัทธาจากคนรุ่นหลังที่กล่าวถึงอีกเลย