วรรณกรรมคำถาม 3 : ซื้อดอกไม้มั้ยคะ?

 

 

วรรณกรรมคำถาม 3 :   ซื้อดอกไม้มั้ยคะ?

 

            เรื่องราวในสังคม บางทีเราก็พบว่า เราเข้าไปเกี่ยวข้องโดยไม่รู้ตัว บางครั้งเราอาจจะต้องตัดสินใจอย่างใดอย่างหนึ่ง  ซึ่งการตัดสินใจนั้น อาจเต็มใจ หรือไม่ก็ขัดแย้งกับความรู้สึกของตน  และบางครั้งเราอาจตัดสินใจโดยไม่แคร์ความถูกต้องหรือมนุษยธรรมก็ได้  เรื่องราวที่เกิดขึ้นในสังคมแวดล้อมตัวเรา  เกิดขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน  และเราก็ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งที่มากระทบ สัมผัสเรา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง 

           ผมเคยนำเอาเรื่องราวจากสังคมมาเขียนขึ้นเป็น  วรรณกรรมคำถาม 2 ครั้งแล้ว  รวม 4 เรื่อง  (โปรดอ่าน)

           วรรณกรรมคำถาม : คำถามที่รอคำตอบจากคุณ...?

                 1.เรื่อง  หนูอยากให้พ่อหายไป

                 2. ผมไม่ชอบเป็นครู

           วรรณกรรมคำถาม 2 : คำถามที่รอคำตอบจากคุณ...? (อีกครั้ง)

                 3. พรุ่งนี้ผมจะไปทานเหล้า

                 4.  นางยักษ์ที่บ้าน

 ท้ายเรื่อง ผมตั้งประเด็นคำถามไว้เพื่อรอคำตอบจากท่านทั้งหลาย  บางเรื่องอาจตอบได้ บางเรื่องก็ต้องคิดหนัก  เพราะเราอาจจะไม่ได้สัมผัสกับเรื่องทำนองนั้นโดยตรง

               ผมจะยังไม่เฉลยคำตอบทั้ง 4 เรื่องนี้  เพราะอยากรอคำตอบจากท่านทั้งหลายก่อน แล้วจะนำมาประมวลความเห็นเพื่อพิจารณาถึงปฏิสัมพันธ์ของแต่ละท่านว่า ในสถานการณ์หนึ่งกับบุคคลที่มีความแตกต่างกัน  จะมีความเห็นที่เหมือนหรือต่างกันอย่างไร  ซึ่งน่าจะช่วยทำให้เราเข้าใจสภาวะที่เป็นอยู่ของสังคมได้บ้าง เผื่อว่าถ้ามันเป็นปัญหาสังคม ก็จะช่วยให้เรามองเห็นทางแก้ปัญหาได้

             สำหรับบันทึกนี้ ผมก็มีวรรณกรรมคำถามเรื่องที่ 5 มาให้พิจารณาอีก และท้ายเรื่องก็ยังคงมีคำถามตั้งไว้เพื่อรอคำตอบจากท่าน  

 

5.ซื้อดอกไม้มั้ยคะ?

             ๐ น้าๆ   ซื้อดอกไม้มั้ยคะ?

เด็กหญิงชุดนักเรียน วัย7-8  ขวบ  ยื่นดอกกุหลาบให้กับกลุ่มคนที่กำลังกินอาหารในร้านสวนอาหารแห่งหนึ่ง  ท่ามกลางเสียงเฮฮา เพราะร่ำสุราคุยกันอย่างอารมณ์ดี 

ชายผู้หงุดหงิดคนหนึ่ง  โบกมือปฏิเสธ  แล้วหันมาดื่มต่อ

            ๐ น้าๆ   ซื้อดอกไม้หนูหน่อยนะคะ 

เด็กหญิงชุดนักเรียนอ้อนวอนด้วยสายตาวิงวอน

            ๐ ไม่เอา

ชายผู้หงุดหงิดตอบห้วนๆ

           ๐ น้าซื้อสักดอกเถอะค่ะ   นึกว่าช่วยหนูนะคะ

เด็กหญิงชุดนักเรียนเซ้าซี้ต่อ

ชายผู้หงุดหงิด หันขวับมา แล้วตะคอกขึ้นว่า

          ๐ เอ้ะ!  ไม่เอา   บอกแล้วว่า ไม่เอา   ไปข้างหน้าไป๊!

          ๐ โธ่!  น้า  ซื้อหน่อยนะคะ  สงสารหนูเถอะค่ะ  หนูขายเอาเงินไปโรงเรียนค่ะ

เด็กหญิงชุดนักเรียนยังคงวิงวอน

           ๐ ไม่...เอา    เอ๊ะ! ....เด็กคนนี้ยังไงนะ  บอกว่าไม่เอา ยังเซ้าซี้อยู่ได้,   จะกินข้าว,   ไม่มีอารมณ์จะซื้อ  เข้าใจมั้ย!

ชายผู้หงุดหงิดระเบิดอารมณ์  พลางมองตาดุน่ากลัว

เด็กหญิงชุดนักเรียน  ยืนนิ่ง

         ๐ แหม!...เด็กพวกนี้ไม่ไหว   ตื๊อเหลือเกิน   พ่อแม่อยู่ไหน  ทำไมปล่อยให้ลูกมาขายอยู่ได้  กลางค่ำกลางคืน  แทนที่ เด็กจะได้ดูหนังสือหนังหา ทำการบ้าน  ยังจะต้องมาขายของอีก เฮ้อ! ...น่าเวทนาจริงจริ๊ง

หญิงร่วมโต๊ะหน้าตาดี ท่าทางมีเงินพูดเยาะและไม่พอใจพ่อแม่ของเด็ก

      ๐ ทำไมตำรวจไม่มาจับไปเสียให้หมดๆ นะ  น่ารำคาญ กินข้าวไม่มีความสุขเลย

หญิงร่วมโต๊ะ หน้าตาน่าเกลียดกล่าวเสริม

     ๐ เจ้าของร้านก็ไม่น่าปล่อยเข้ามาขายในร้านเลย  เสียอารมณ์แท้ๆ  นี่เราน่ะ  เป็นนักเรียนจริงๆ หรือเปล่า?  หรือแต่งมาหลอกคนเล่น หือ?

ชายร่วมโต๊ะอีกคนกล่าวขึ้นอีก

     ๐ ปะ...ไป....น่ารำคาญจริงๆ  ถ้าไม่ไปจะเรียกตำรวจมาจับ,....  ไป๊  

ชายผู้หงุดหงิดโบกมือไล่

เด็กหญิงชุดนักเรียน  หิ้วตะกร้าดอกไม้จากไปดวยหน้าตาหม่นหมอง   เธอเดินไปที่อีกโต๊ะหนึ่ง  โต๊ะที่สองขับไล่  โต๊ะที่สาม-สี่ ขับไล่อีก  โต๊ะต่อๆ  ไป  ก็ไม่มีใครหยิบยื่นเงินซื้อดอกไม้เลยสักโต๊ะ  

เด็กหญิงชุดนักเรียนหิ้วตะกร้าดอกไม้เดินออกจากร้านไปโดยไม่ได้เงินสักบาทเดียว  แต่กลับได้คำตะคอกขับไล่กลับออกมา  แล้วเธอก็เดินหายไปในความมืด  ไม่รู้ว่าเธอจะไปขายที่ไหนอีก  หรือว่า คืนนี้เธอจะขายดอกไม้ไม่ได้เลยสักดอกเดียว.....

คำถาม :  ถ้าคุณพบเด็กหญิงชุดนักเรียนในร้านอาหาร และเธอมาขายดอกไม้แก่คุณ   คุณจะซื้อดอกไม้ของเธอมั้ย?  

และมีเหตุผลอะไร?

                 

 

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะอาจารย์

  วันนี้ไม่เล่นแล้ว ตอบจริงๆ เป็นคนที่แปลก คิดว่า ถ้าใครขอก็จะให้ ไม่มีเหตุผลอะไร คนที่คิดจะขอมีไม่กี่เหตุผลค่ะ และในนั้น ก็มีทั้งจริง และปลอม  และคิดว่าทั้งสองเหตุผลของคนขอ เขาต้องใช้พลังอย่างมาก เวลาเอ่ยปาก ฉะนั้น กล้าขอ ก็กล้าให้ แม้แต่จะขอให้ซื้อก็เอาค่ะจริงๆ

[อ.ลูกหว้า]

• สวัสดีค่ะอาจารย์...
• ปกติก็มักจะซื้อค่ะ   แต่เคยไปทานอาหารที่ร้านหนึ่งที่เชียงใหม่  แล้วมีเด็กมาขายดอกกุหลาบ พอเราซื้อจากเด็กคนแรกแล้ว   ไม่รู้เด็กมาจากไหนมารุมโต๊ะเราเต็มไปหมด  ตื้อกันใหญ่
• คนทั้งร้านหันมามองเราเต็มไปหมด....หลังจากนั้นเลยทำให้เวลาจะซื้ออะไร จะมองซ้ายมองขวาก่อนค่ะว่ามีรายอื่นอีกมั้ย
• แต่เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมั่นใจแล้วค่ะ  เพราะเห็นมีผู้ใหญ่คุมอยู่อีกที  แล้วสั่งให้เด็กเข้ามาขาย
• สรุปคือเดี๋ยวนี้ก็จะดูสถานการณ์ก่อนค่ะ ว่าจะช่วยซื้อหรือไม่ค่ะ

[Little Jazz]

ไม่ซื้อค่ะ เพราะเดี๋ยวนี้มันเป็นแก๊งค์เด็กต่างชาติแทบทั้งนั้น แขก เขมร พม่า แถวที่ทำงานนี่เยอะมากเพราะมีร้านอาหารประเภทหมูกระทะบ้าง ร้านอาหารอีสานร้านอาหารทั่วไป และร้านเหล้าเรียงรายเต็มถนนทาวน์อินทาวน์ เคยไปนั่งกินหลายครั้ง ก็เลยเห็นว่าพอเด็กขายไม่ได้ออกมาโดนคนคุมตบหัวทิ่มหน้าร้านเลยก็มี

นอกจากเด็กแล้วก็มีช้างอีก ทรมานช้างจะตาย รถก็จะชนเอา หางก็ถูกตัดซะด้วน คือหนูไม่สนับสนุนพวกหากินแบบนี้ค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยหาเรื่องเขา มีเคยรวนไปครั้งนึงตอนโดนคนขายกล้วยตื้อหนักๆ แถมช้างร้องใส่ข้างหูอีก ตกใจอ่ะ  - - "  คือหมดอารมณ์โรแมนติกเลย คนกำลังสวีทกันอยู่แท้ๆ หงุดหงิดเลยถามว่า "ช้างก็ช้างคุณกล้วยก็กล้วยคุณ ทำไมไม่ให้มันกินเองล่ะ ตกลงเลี้ยงช้างหรือเลี้ยงคนกันแน่ ไม่อายเหรอที่หากินบนความยากลำบากของมัน มีมือมีเท้าทำไมไม่ทำงาน เอาเปรียบสัตว์แบบนี้มันไม่ดีมันเป็นบาป" เขาก็งงๆ แล้วเดินจากไปพร้อมเจ้าหางกุด

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ถ้าเป็นดอกไม้..บางทีก็ซื้อ บางทีก็ไม่ซื้อค่ะอาจารย์...ขึ้นอยู่กับสายตาของเด็กที่มอง......บางทีก็คิดว่า เอ๊ะเราทำไมไปรู้สึกผิดที่กินอาหารเต็มโต๊ะหลายเงิน กับเงินแค่ไม่กี่บาทที่ซื้อดอกไม้ก็ไม่ยอมจ่าย........แต่บางทีก็คิดว่าไม่ซื้อดีกว่าจะได้ไม่ต่อยอดการจ้างแรงงานเด็กในลักษณะนี้.........สับสนกับตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ......ยังไม่มีคำตอบที่ลงตัว......จนตอนหลังเลยคิดว่า......อะไรที่ทำแล้วไม่เสียใจภายหลังก็ทำๆไป ......เลยเป็นว่าซื้อบ้างไม่ซื้อบ้างตามเหตุตามปัจจัย......อืม....เป็นอย่างนี้บ่อยๆซะด้วยซิคะ

[นายกรเพชร]

คุณ

         สวัสดีครับ

         ก็แปลว่าคุณตันติราพันธ์ตกลงซื้อดอกกุหลาบของเด็กหญิง   "ไชโย้!  หนูขายได้แล้วค่ะ   ขอบคุณนะคะ  คุณน้าใจดี จังเลย"  เด็กหญิงคงจะพูดอย่างนี้ในใจ  อย่างน้อยก็มีคนซื้อ  "นึกว่าจะต้องเปลี่ยนไปขายกระดาษทิชชู หรือไม่ก็ขนมหวานแบบไทยๆ เสียแล้วสิ 

    

[นายกรเพชร]

สวัสดีครับ อ.

           ตกลงว่า "ลังเล"  อยู่     "งั้นหนูไปขายข้างหน้าก่อนนะคะ  เดี๋ยวหนูกลับมาขายคุณน้าใหม่   แต่ยังไงก็ช่วยซื้อสักดอกนะคะ ไม่แพงหรอก  10  บาทเอง ซื้อ 5 ดอก แถม 1 ดอก ค่ะ   นึกว่าสงสารหนู  หนูจะได้มีค่าขนมไปโรงเรียนนะคะ"    เด็กหญิงคงพูดอย่างนี้ แล้วก็กลับมาหา อ.ลูกหว้าใหม่อีกครั้ง 

[นายกรเพชร]

สวัสดีครับ

          เด็ดเดี่ยวมากครับ  "ไม่ซื้อ"   แม้เด็กจะเจ็บปวดบ้าง แต่เพื่อระเบียบของสังคม ต้องตัดใจเหมือนกัน บางทีเราก็เห็นมีผู้ใหญ่ที่มาคุมตบหัวเด็กทิ่มอย่างนั้นเหมือนกัน เราอยากจะไปถามว่านี่คุณทำไมทำกับเด็กอย่างนั้น หรือคุณไม่ใช่พ่อแม่เด็ก แต่เป็นพวกใช้แรงงานเด็ก  เอ!  บอกตำรวจจัดการเลยดีไหม  หรือองค์กรที่ดูแลเด็กให้มาจัดการ  เด็กๆ เหล่านี้น่าจะมีสิทธิในการเรียนหนังสือ พักผ่อน ตามสมควรแก่สถานะ  การที่เด็กท่องราตรีขายของอยู่นี่ ไม่แน่ใจว่ามีกฎหมายคุ้มครองหรือไม่

          ส่วนเรื่องช้าง เห็นด้วยครับที่จะต้องจัดการเด็ดขาด แต่แปลกนะ  เจ้าหน้าที่เขาไปอยู่ไหน ช้างตัวโตขนาดนั้นไม่ยักเห็น ปล่อยให้คนเหล่านี้พามาตระเวนใช้แรงงานผิดกาลเวลาอย่างนี้

          "ขอบคุณค่ะ"  เด็กหญิงคงจะหิ้วตะกร้าดอกไม้กลับออกไปด้วยสีหน้าหม่นหมองและกังวล

[konphet]

สวัสดีครับคุณ

             ตกลงว่า "ลังเล" เหมือนกัน    (ขึ้นอยู่กับหนูๆ แล้วล่ะ จะทำหน้าตาน่าสงสาร เวทนา จริงใจแค่ไหน  ต้องฝึกนะ  เรื่องขายของในลักษณะนี้  เราต้องเข้าใจว่า 1.ผิดกาลเวลาที่เขาจะซื้อดอกไม้  2. ผิดสถานที่ เพราะเป็นร้านอาหาร ไม่ใช่ที่สาธารณะ  3. ผิดจุดประสงค์  เพราะเขามากินอาหาร มาหาความสุขจากการดื่ม กิน ไม่ใช่มาหาซื้อดอกไม้ เพราะฉะนั้น  ต้องมีเทคนิคการขายมากๆ ไม่เช่นนั้น  น้าจันทรัตน์ ไม่ควักเงินซื้อดอกไม้หนูเป็นแน่)   

[นาย วรชัย หลักคำ]

   ไม่ซื้อ  ส่ายหน้าเฉยๆ ไม่พูดอะไร

    เจอหลายรูปแบบ ปฏิเสธหมด

    สงสาร แต่มีอะไรแอบแฝงเบื้องหลังไม่ชอบ

    ช้างก็เหมือนกัน

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

เมื่อก่อน "ลังเล" นั้นใช่เลย...แต่ระยะหลังนี้ไม่ใช่ค่ะ....ยืดหยุ่นไม่เบียดเบียนตัวเองและไม่เบียดเบียนคนอื่นมากกว่า...มันคนละอารมณ์ความรู้สึกน่ะค่ะ

[นายกรเพชร]

สวัสดีครับคุณ

     เด็ดขาดครับ  เด็กน้อยต้องถอยกรูดแน่ๆ ครับ บางทีการตัดใจก็ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้นได้เหมือนกัน

[นายกรเพชร]

คุณ

         ผมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของคุณจันทรรัตน์แล้วครับ  บางทีการพิจารณาอย่างคุณจันทรรัตน์ว่าก็ดีนะครับ  เพราะบางครั้งเราอาจเจอเด็กที่ขายของด้วยบริสุทธิ์ใจ ช่วยเหลือผู้ปกครองจริงๆ ก็ได้  ส่วนที่เป็นแก๊งค์เป็นก๊กก็มี  ก็ต้องดูสถานการณ์และพิเคราะห์ด้วยเหมือนกัน ครับ