นักดนตรีน้อย

เด็กหญิงพรหม ปลื้มนักดนตรีน้อยจัง..ค่ะ

นักดนตรีน้อย

 "หนูไอแล้วเจ็บคอค่ะ" เสียงแจ้ว ๆ ของเด็กหญิงวัยห้าขวบ คุยกับผมในห้องตรวจ

เด็กหญิงพรหม เล่าอาการไม่สบายโดยมีแม่ของเธออยู่ด้วย
หนูเค้าเป็นเด็กที่กล้าแสดงออก มั่นใจ ไม่กลัวหมอ แม้จะป่วยแต่ก็มีรอยยิ้มแต้มที่ใบหน้า
ดวงตาใสปิ๊ง กลมโต

"หนูไม่สบายกี่วันแล้วครับ"
"สามวันค่ะ"
"หนูไปเชียงใหม่มาด้วย"
"พาลูกไปเที่ยวและไปแสดงโยธวาทิตมาค่ะ" คุณแม่พูด

ผมชอบติดตามการแสดงของเด็ก ๆอยู่แล้วจึงถามไถ่รายละเอียดมากขึ้นและพอจะได้ข่าวว่าวงโยธวาทิตของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่นได้รับรางวัลที่หนึ่ง

จึงลองสุ่มถามดูว่า"หนูเป็นนักดนตรึของวงโยธวาทิตที่ได้รางวัลเปล่าจ๊ะ"
"ใช่ค่ะ" เธอตอบอย่างมั่นใจ แววตาภาคภูมิใจเปี่ยมล้น
"เก่งมากเลยครับ " "แล้วหนูดีใจไหมครับ คุณครูผู้คุมดุมั้ย หนูต้องฝึกกันเยอะมั้ยครับเนี่ย"

ผมยิงคำถามรัวเป็นชุด หลังจากตรวจโรคพบว่าเธอเป็นแค่ไข้หวัดคออักเสบ
ระหว่างนี้ก็คุยกับเธอ เนื่องด้วยคนไข้ปริมาณไม่มากนัก

"ซ้อมเยอะเหมือนกัน แล้วก็ครูก็ดุ"
"แต่หนูจะอดทนค่ะ เพราะหนูรักการแสดง"
โอ้โฮ เธอมุ่งมั่นดีจัง

"พรุ่งนี้ หนูก็มีแสดงนะคะ ที่บิ๊กซี คุณหมอไปดูหนูนะคะ"
เธอเริ่มคุ้นเคย..จึงเอ่ยชวน

"ไปครับ หมอไปแน่ ๆ เลย หมอชอบที่หนูและเพื่อน ๆ ตั้งใจและมีความสามารถ ต้องขอชมจากใจจริงเลยว่า เก่งมากครับ"

พูดจบไม่จบเปล่า ผมส่งกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่ง ใหม่ ๆ ให้เด็กหญิงพรหม

"ก่อนอื่น หมอขอลายเซ็นต์ของหนู..นักแสดง...ในฐานะศิลปินคนเก่งก่อนนะครับ"

เธอ..เขินอายมาก แต่ก็ภูมิใจมาก
หยิบกระดาษมาวางข้างหน้า ใช้ปากกาที่ผมยื่นให้แล้วก็ ตั้งอกตั้งใจเขียนด้วยตัวบรรจง

"เด็กหญิงพรหม ชั้นอนุบาลสอง
โรงเรียนอนุบาลสาธิตศึกษาศาสตร์
มอบให้คุณหมอค่ะ"


คุณแม่ของน้องพรหมหันมา แววตาและสีหน้าอิ่มเอิบใจเกินกว่าจะบรรยาย

<p>
"คุณหมอคะ คุณหมอเป็นคนแรกที่ขอลายเซ็นต์....ลูกเลยค่ะ"



โดย พรเพลง อิ่มไอชล</p><p> </p><p>บันทึกนี้เป็นของ…พี่ชาย</p><p>ฝากให้อ่าน  ปลื้มความใส ๆ และความมุ่งมั่นของ</p><p>นักดนตรีน้อยจัง..ค่ะ
</p>

[ขจิต ฝอยทอง]

• เด็กๆๆถ้าเรากำลังใจ
• เขาจะต่อสู้และมีความสุขดีนะครับ
• มาร้องเพลงด้วยคน
• หาคนเล่นดนตรีครับ
•