รำพึงต่อจากอ.เบียร์เรื่องการเรียนรู้ในปัจจุบัน

การจัดความรู้ให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ต้องมาจากหัวปลา(เป้าหมาย)ของผู้เรียน ตรงนี้ทำยากที่สุด กระบวนการเรียนการสอนบางทีก็น่าเบื่อ บางทีก็ทำลายหัวปลาของผู้เรียน ครูควรสนับสนุนให้เด็กค้นพบหัวปลาของตนเอง จากนั้นสนับสนุนการเรียนรู้ให้เด็กค้นหาความรู้เพื่อบรรลุหัวปลาที่ตั้งไว้ การบรรยายในสิ่งที่ครูรู้จะมีประโยชน์เมื่อเด็กรู้ว่าตัวเองมีเป้าหมายอย่างไรและความรู้ที่ครูบรรยายจะช่วยให้เป้าหมายของตัวเองบรรลุได้อย่างไร  เด็กจะวิ่งหา(ขวนขวายหา)ความรู้เอง จะเป็นการเรียนรู้ที่สนุกสนานมาก

มีเรื่องที่เด็กขวนขวายเรียนรู้เองมากมายในเรื่องที่เขาสนใจอย่างที่เบียร์บอก

เช่นเดียวกับการจัดการความรู้กองทุนหมู่บ้าน

เรื่องยากที่สุดคือ ไม่รู้หน้าที่ (เป็นกรรมการโดยไม่อยากทำ)

ถัดมาคือทำตามหน้าที่อย่างเสียไม่ได้

ที่ดีคือ รักในหน้าที่ อยากทำให้ดีที่สุด

ต้องหาคนที่รักในหน้าที่อยากทำให้ดีที่สุดมาเสริมทักษะเรื่องการจัดการความรู้

ถ้าเก่งหน่อย ก็ต้องสามารถใช้กระบวนการเรียนรู้ทำให้คนกลุ่มที่2ทำตามหน้าที่อย่างดี

ถ้าเก่งมากก็ต้องจัดกระบวนการเรียนรู้ให้คนกลุ่มแรกขยับมาเป็นคนกลุ่มที่2และไล่มาเป็นคนกลุ่มที่3

คงทำได้ไม่ง่ายนัก เด็กของเบียร์อยู่กลุ่มที่1เป็นส่วนใหญ่ต้องการเพียงสอบผ่านสะสมหน่วยกิตเพื่อปริญญา คนสอนที่ตั้งใจก็เสียความรู้สึก(ที่อยากทุ่มเท)

ใช้การจัดการความรู้มาช่วยได้บ้างมั้ยครับ